ΜΕΡΙΚΑ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ

 

ΜΕΡΙΚΑ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ  ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ 

Ο πατέρας του φίλου μου του Επαμεινώνδα , ο κύριος Πελοπίδας, έτρωγε το ξύλο της αρκούδας από τον παππού του, τον κύριο Αχιλλέα, για να γίνει καλός άνθρωπος. Εκτός από αυτόν, ο παππούς του Νώντα  μπούρμωνε, όπως μου αποκάλυψε κάποτε ο ίδιος, :

1ον,  τη γιαγιά του, προληπτικώς για να είναι καλή σύζυγος ,  2ον κάτι φουκαράδες γείτονες, περιοδικώς για  να  θυμούνται  με τι γείτονα είχανε να κάνουν και 3ον, κάθε ξένο περαστικό που νόμιζε ότι τον  στραβοκοίταζε στο δρόμο ή καλόβλεπε τη γιαγιά του , αν και οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι έμοιαζε της Γεωργίας Βασιλειάδου , έτσι κακομούτσουνη και στραβοχυμένη που ήταν.

Ο πατέρας του φίλου μου , φυσικά,  ήτανε ο πιο ήπιος άνθρωπος του κόσμου, ένας καλός Χριστιανός ορθόδοξος, αφού πήγαινε ανελλιπώς στην εκκλησία και εξομολογούνταν τακτικά στον πνευματικό του , που πάντοτε του συγχωρούσε τις αμαρτίες . 

Γενικά , του κυρίου Πελοπίδα δεν του άρεσε να δέρνει , το διακήρυσσε σε όλους τους τόνους , αλλά,  όταν τύχαινε να πιει κανένα  ποτήρι παραπάνω, τότε θόλωνε το μάτι του ,  έβγαζε   το λουρί με τη στρατιωτική αγκράφα από το παντελόνι του και έκανε όλη την οικογένεια  μπλε μαρέν, ξεκινώντας  πάντα ιεραρχικώς από την "πουτάνα" τη  γυναίκα του, την κυρία Νίτσα ,   και καταλήγοντας στην "καριόλα" τη  μικρή  αδερφή του Νώντα, τη Λίτσα,  που νόμιζε ότι του  έβγαζε γλώσσα και έσκαγε προκλητικά της φούσκες της  Hubba Bubba  Bubblegum,  κάθε φορά που της έβγαζε κήρυγμα .

 

Όπως αντιλαμβάνεσθε, στο ελληνορθόδοξο αυτό σπίτι επικρατούσαν αυστηρές  ηθικές αρχές και όποιος τις παραβίαζε, τον περίμενε η τιμωρία, που κλιμακώνονταν από τη φάπα και έφτανε έως την κλωτσοπατινάδα.

 Στη φαμελιά αυτή τα παιδιά μάθαιναν εξ απαλών ονύχων να είναι γνήσιοι Έλληνες , δηλαδή   καλοί χριστιανοί με δεξιότατο  εθνικό φρόνημα. 

Σε κάθε εθνική επέτειο έβγαζαν δύο σημαίες στο μπαλκόνι τους , η μία ήταν η γαλανόλευκη, που την έπαιρναν και στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό με τους γυφτοσκοπιανούς, και η άλλη ήταν μια κίτρινη με  το δικέφαλο αετό  που στα αχαμνά  του έγραφε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ.  

 

A propos, οφείλω να σας εκμυστηρευθώ ότι  ο πατέρας του Νώντα ήταν πολύ έξυπνος τύπος  . Ενώ ήτανε βαμμένος Άρειανός , έβγαζε στο μπαλκόνι και κρεμούσε  τη σημαία του ΠΑΟΚ. Κάποια μέρα μάλιστα τον έκανε τόπι στο ξύλο, όταν του είπε : "Γιατί, ρε πατέρα δε βγάζουμε

στο μπαλκόνι τη  σημαία του ΠΑΟΚ αντί του Άρη, που είμαστε φαν ;". «Γιατί,  ρε μαλακισμένο,δεν καταλαβαίνεις ότι ζούμε στο στόμα του λύκου; Όλοι στη γειτονιά είναι Παοκτζήδες . Αν  κρεμούσα τη σημαία του Άρη, θα μας καίγανε το σπίτι κάθε φορά που θα τους νικούσαμε»...

Ο Επαμεινώνδας , σας διαβεβαιώ ότι κληρονόμησε  τον ήρεμο χαρακτήρα των προγόνων του , όπως επίσης και τις αυστηρές εθνικόφρονες και θρησκευτικές αρχές τους. Στο σπίτι του, από τότε που παντρεύτηκε όλα βαίνουν καλώς γιατί όλα βρίσκονται, όπως λέει, σε  άντερ κοντρόλ. Οι γυναίκα του είναι "συμμαζεμένη" , τα δύο παιδιά του το ένα καλύτερο από το άλλο. Βέβαια, τρώνε τις σφαλιάρες τους , κάθε φορά που κάνουν καμιά  μαλακία, γιατί ο Νώντας πιστεύει στις προγονικές αξίες , που έχουν βασική αρχή  ότι το  ξύλο έχει βαθιά παιδαγωγική και ηθοπλαστική σημασία. Σας διαβεβαιώνω όμως  ότι λουρί δεν έβγαλε ποτέ για να δείρει  τη γυναίκα του  , το χρησιμοποιεί μόνο για τα παιδιά του . Και πάντα το λουρί που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Αυτό πάει να πει «Τίμα μόνο τον πατέρα σου κι άσε στην μπάντα τη μητέρα σου»...

 

Φυσικά, η οικογένειά του , όπως  κι εγώ ,έχουμε τον Άρη για Θεό , αλλά προσποιούμαστε  πως είμαστε  με τον ΠΑΟΚ, για να φυλάμε τα νώτα μας . 

Μερικές μάλιστα φορές κατεβαίνουμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης   για να διαδηλώσουμε υπέρ των "αθώων παιδιών που κλείστηκαν άδικα στη φυλακή για το φόνο του Άκη Καμπανού " κι άλλες φορές για να πάρουμε μέρος στις παρελάσεις , όπου φοράμε τις στολές των Μακεδονομάχων και φωνάζουμε  με ένα στόμα και μία ψυχή πατριωτικά συνθήματα , όπως ΝΑ ΚΑΕΙ , ΝΑ ΚΑΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ Η ΒΟΥΛΗ , ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ, ΑΛΒΑΝΕ, ΑΛΒΑΝΕ ή ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ, ΟΕΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ Η ΜΑΝΑ και τραγουδάμε πολλά εθνεγερτικά άσματα , όπως ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ Ο ΓΙΟΣ και ΚΥΡΊΩΣ τον ΥΜΝΟ ΤΗΣ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ , όπου καυ#@νουμε με  στίχους όπως :Τραγούδι αγάπης αντηχεί/γελούν όλα τα χείλη/και σμίγουν μέσα στην ψυχή/του Εικοσιένα η εποχή/κι η είκοσι μια του Απρίλη!κτλ.

 

Γιατί τα κάνουμε όλα αυτά; Γιατί εδώ και πενήντα  χρόνια είμαστε  αγανακτισμένοι με τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους υπάνθρωπους μετανάστες , τις  κουνιστές "αδελφές" και τα σκουλήκια τους κομουνιστές κι τους αναρχοάπλυτους,  που όλο φασαρίες  κάνουν  και δεν αφήνουν να πάει μπροστά ο τόπος με πυξίδα την Ορθοδοξία και οδηγούς μας το Χριστό και τον Λεωνίδα της Σπάρτης.

 Επιθυμούμε να επιστρέψουμε στα χρόνια της ευημερίας , της  Hσυχίας ,  της Tάξης και της Ασφάλειας , της εποχής των ενδόξων αξιωματικών μας της Επανάστασης της  21ης Απριλίου  και ακόμα πιο παλιά , στα χρόνια του Μεταξά και του αλησμόνητου Χίτλερ. Χάιλ Χίτλερ!

 

Έγραψε ο Σ.Τ. (ονόματα δε λέμε για ευνόητους λόγους)

Αντέγραψε ο Gerontakos