Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΞΩΜΑΧΟΥ ΣΤΟΝ ΤΑΠΕΙΝΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

 ANTHOLOGIA GRAECA

Codex Palatinus 23 p. 183

Epigram 6.228

Ἀδαῖος Μακεδών 

 

αὔλακι καὶ γήρᾳ τετρυμένον ἐργατίνην βοῦν
Ἄλκων οὐ φονίην ἤγαγε πρὸς κοπίδα,
αἰδεσθεὶς ἔργων ὁ δέ που βαθέῃ ἐνὶ ποίῃ
μυκηθμοῖς ἀρότρου τέρπετ᾽ ἐλευθερίῃ.

— Paton editionΑρχαίο ελληνικό άροτρο που έλκεται από βόδι . Έργο του  Νικοσθένη (6ος αιώνας π.Χ.).

METAΦΡΑΣΗ

[Gerontakos]

Κουρασμένο από τ΄όργωμα και εξαντλημένο από την ηλικία,

O Άλκωνας  δεν έσυρε στο σφαγείο το βόδι του.

Σεβάστηκε την προσφορά του.Τώρα το ζώο

χαίρεται τη λευτεριά του από το άροτρο

μουγκανίζοντας σε  λιβάδι με παχιά χλόη.

 

 

Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΞΩΜΑΧΟΥ ΣΤΟΝ ΤΑΠΕΙΝΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

 Η πράξη του Άλκωνα τον ανυψώνει από έναν απλό, αμόρφωτο  αγρότη της αρχαιότητας σε έναν ηθικά προηγμένο άνθρωπο, σύμφωνα με τα κριτήρια του σύγχρονου ανθρωπολογικού ιδεοτύπου .  

Ο Άλκωνας δεν βλέπει το ζώο ως ένα απλό εργαλείο εξυπηρέτησης των αναγκών του, απου αφού έκανε τη δουλειά του και "έφαγε τα ψωμιά" του πρέπει  να σφαγιαστεί. Αντίθετα, το θεωρεί συνεργάτη, στον οποίο αναγνωρίζει την αξία της μακρόχρονης προσφοράς του και αισθάνεται την υποχρέωση  της ανταπόδοσης . Αντί για την ευθανασία χορηγεί την ιδανική  "σύνταξη"  :  να ζήσει ελεύθερο , χωρίς τον επαχθή  ζυγό, μέσα σε ένα ονειρεμένο φυσικό περιβάλλον τα τελευταία του χρόνια με ηρεμία και αξιοπρέπεια.

Μέσα από το επίγραμμα αναδύεται ένας άνθρωπος με έντονη συναισθηματική νοημοσύνη, ανιδιοτελής και  και ευγνώμων προς ένα "συνεργάτη" που τον υπηρέτησε αβαρυγκόμητα . Βλέπει τη σχέση ανθρώπου-ζώου πέρα από το πρακτικό και οικονομικό της όφελος. Μπορεί να αντιληφθεί την εξάντληση από την πολύχρονη εργασία του  για την εξυπηρέτηση των δικών του αναγκών και γι΄αυτό δρα με καλοσύνη. 

Η πράξη του αυτή είναι αντίθετη με το άμεσο οικονομικό του συμφέρον (θα μπορούσε να πωλήσει το κρέας ή το δέρμα του). Η ηθική του όμως υποχρέωση να τιμήσει όπως πρέπει τον "συνεργάτη"  τουυπερτερεί της οικονομικής εκμετάλλευσης.

Η σύγκριση της στάσης του αρχαίου ξωμάχου με τις σύγχρονες πρακτικές δείχνει πόσο έχει εκφυλιστεί συχνά η σχέση μας με τα ζώα-συνεργάτες μας.Αυτή η σχέση κυριαρχείται εξολοκλήρου σχεδόν  από τον οικονομικό υπολογισμό, την καλοζωΐα  μας και την αδιαφορία  για τις συνθήκες εκμετάλλευσης ή  την κακοποίησή τους , την εγκατάλειψη και τη θανάτωσή τους, αντί για τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη που πρέπει δείχνουμε σ΄αυτά ως πλάσματα της φύσης στενά δεμένα με τις πολλαπλές ανάγκες μας.

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

1. Σε τι ηλικία σκοτώνουν τα ζώα που τρώμε (και πόσο θα ζούσαν φυσιολογικά)

Ανιμπάλε Καράτσι, Το χασάπικο. (1580)

Κάθε ζουμερό φιλέτο έχει και την άλλη του πλευρά. Ο πίνακας που δείχνει σε τι ηλικία οδηγούνται τα ζώα στο σφαγείο πριν φτάσουν στο πιάτο μας

•   ΚΩΣΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
• news247.gr

Μπορεί να προκαλεί μία θλίψη η έκφραση “Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν” δεν συμβαίνει όμως το ίδιο για τους περισσότερους από εμάς όταν πρόκειται για το μοσχαράκι ή το αρνάκι “γάλακτος” που όπως προδίδει το “γάλακτος” η τρίτη ηλικία για κάποια ζώα είναι άπιαστο όνειρο.

Η βιομηχανία του κρέατος που έχει γιγαντωθεί τα τελευταία 100 χρόνια φροντίζει ώστε να σκοτώνει τα ζώα όχι όταν γεράσουν αλλά όταν πιάσουν το σωστό βάρος ή σταματήσουν να είναι παραγωγικά. Μπορεί ο πίνακας που επιμελήθηκε το skoolofvegan.com να έχει κάποιες υπερβολές επιλέγοντας προφανώς ράτσες με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής ή το χαμηλότερο όριο σφαγής, όμως η πραγματικότητα δεν είναι και πολύ διαφορετική.

Από τον πίνακα απουσιάζουν τα ψάρια όπου εμείς οι Έλληνες έχουμε ανατραφεί με ένα “έγκλημα” καθώς δεν παραλείπουμε στις επισκέψεις μας στις ταβέρνες να παραγγέλνουμε γόνο αγνοώντας ότι με την υπεραλίευση των νεογέννητων ψαριών έχουμε φθάσει στο σημείο να απειλούνται τα αποθέματα στην Μεσόγειο. Μάθε περισσότερα από
την σχετική σελίδα της WWF.

2. Κίνημα για τα Δικαιώματα των Ζώων