Γράφει η Έλενα Ακρίτα

Τα ανθελληνικά σκουπίδια δεν θέλουν να σταματήσει την απεργία πείνας ο Πάνο Ρούτσι· θέλουν να πεθάνει. Αυτό εύχονται, γι’ αυτό προσεύχονται. Ή, ακόμα καλύτερα να τον πιάσουν επ’ αυτοφώρω να τρώει τυρόπιτα. Όνειρο: να πιαστεί ο Ρούτσι με τυρόπιτα.

Έτσι θα δικαιωθεί κι ο αχρείος υπουργός Υγείας που αφήνει αιχμές για «μούφα απεργία», που βρίζει τους αριστερούς γιατρούς επειδή είναι αριστεροί, που σπιλώνει την λαμπρή επιστημόνισσα Όλγα Κοσμοπούλου.

Τα ανθελληνικά σκουπίδια δεν νοιάζονται για την πατρίδα μας· νοιάζονται για το καλό του Μητσοτάκη εις βάρος της πατρίδας μας. Να κουκουλωθούν τα Τέμπη, ο ΟΠΕΚΕΠΕ, να κυκλοφορούν ελεύθεροι παιδοβιαστές, να οδηγούν Φεράρι τσελιγκόπουλες.

Τα ανθελληνικά σκουπίδια δεν θέλουν την απελευθέρωση των αιχμαλώτων από τον γενοκτόνο ισραηλινό στρατό. Τους φαντασιώνονται ταπεινωμένους, φοβισμένους γιατί αυτή η εικόνα δικαιώνει την σκατίλα του ανθελληνισμού τους. Τους τρομάζει το χαμόγελο των αιχμαλώτων, τους τρομάζει ότι κάποιοι ξεπερνούν τον φόβο και γίνονται αυτό που ελάχιστοι καταφέρνουν: ήρωες.

Δεν έχουν καταλάβει ότι είναι χρέος κι όχι επιλογή μιας κυβέρνησης που σέρνεται πίσω από τον Νετανιάχου να απελευθερώσει τώρα τους 27 Έλληνες πολίτες. Θέλουν δεν θέλουν. Αλλιώς θα μείνουν στην Ιστορία ως ένα κόμμα πατριδοκάπηλων που υποδύονται τους πατριώτες.

Και μιλώντας για Ιστορία… Ήρωας δεν είναι αυτός που δεν φοβάται αλλά αυτός που υπερβαίνει τον φόβο του. Ο Πανο Ρουτσι είναι αυτός ο ήρωας. Σήμερα που σήμερα γράφει την Ιστορία που αύριο θα διδάσκεται στα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Ήρωες και οι 27 έλληνες πολίτες που έχουν συλλάβει σε διεθνή ύδατα οι πειρατές του Νετανιάχου. Όχι γιατί δεν φοβούνται. Αλλά γιατί χαμογελούν ενώ φοβούνται.

Αυτά τα ανθελληνικά σκουπίδια που λερώνουν τη σημαία και κρύβονται πίσω από διαδικτυακές κουκούλες, θα ζουν πάντα στον βούρκο που τους πέταξε η Ιστορία.
Καιρός να τραβήξουμε το καζανάκι.