Οι Άνθρωποι του αίματος είναι Αμερικανικό δραματκό φιλμ νουάρ του 1949 σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν και σενάριο του Άλ Μπεζερίδη, βασισμένο στο μυθιστόρημα "Thieves 'Market" του Μπεζερίδη. Πρωταγωνιστούν οι Ρίτσαρντ Κόντε, Λι Τζέι Κομπ και Βαλεντίνα Κορτέζε.
______________________
«Άνθρωποι Του Αίματος» – «Thieves’ Highway»
Το φιλμ νουάρ «Thieves’ highway», του Jules Dassin, είναι κάτι σαν το άλμπατρος. Πετάει, χωρίς κόπο, επιβλητικά, και στέκεται σ’ένα μεγάλο ύψος για ώρες, όσες χρειάζεται για να μας επιβληθεί.
Είναι
η ιστορία του Νίκ Γκάρκος, ο οποίος επιστρέφει στο σπίτι του από το
Φρέσνο, της Καλιφόρνιας, μετά από μία μακρά θητεία στις μεταπολεμικές
ένοπλες δυνάμεις, για να διαπιστώσει ότι ο πατέρας του, ένας πρώην
οδηγός φορτηγού φρούτων, έπεσε θύμα χρηματικής απάτης από έναν έμπορο,
απατεώνα, το Μάικ Φίλια, στο Σαν Φρανσίσκο. Να σημειώσουμε ότι ο πατέρας
του είχε μείνει ανάπηρος από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Αναζητεί την
εκδίκηση. Βρίσκει έναν παλιό αυτοκινητιστή φορτηγών που θα μεταφέρει
μήλα, οι δύο άντρες συμφωνούν να τιμωρήσουν το Φίλια. Αυτά τα μήλα είναι
τα Μήλα των Εσπερίδων.
Παρόλο που η καριέρα του ξεκίνησε ως ένα σκηνοθέτης ροής, κάνει ρομαντικές κωμωδίες και κατά περιόδους κωμωδίες της σειράς, ο Dassin γνωρίζει την αναγνώριση με τις ταινίες φιλμ νουάρ που έκανε απ’το 1947 και μετά, όπως η «Brute force», πριν να πέσει θύμα του μακαρθισμού και να ξεκινήσει ξανά την καριέρα του στη Ευρώπη.
Αυτή η ταινία είναι μαύρη, αλλά μας εκπλήσσει που αναφέρεται στη μεταπολεμική μαύρη περίοδο, για την οποία το τραύμα ήταν ακόμα ζωντανό. Από τα 94 λεπτά της διάρκειάς της τα 20 διαδραματίζονται την ημέρα. Τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με το βαθύ σκοτάδι της νύχτας, με τη μακριά διαδρομή ανάμεσα στο Φρέσνο και το Σαν Φρανσίσκο ή στους πολυσύχναστους δρόμους της αγοράς αυτής της πόλης ή στα σκοτεινά σοκάκια με τα πορνεία.
Δεν είναι η πιο σκοτεινή ταινία που έχω δει απ’αυτή τη γενιά. Όμως μέσα ελλοχεύει ο σαρκασμός, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη ταινία της Αμερικής, στον κύκλο αυτό που ονομάζουμε φιλμ νουάρ. Κατόπιν πάλι, αυτός ο σαρκασμός δεν είναι αστείος, καθώς είναι μηδενιστικός, και έτσι οι προσπάθειες ακόμη και της ταινίας για κωμική ανακούφιση, με τη μορφή μιας ομάδας από αντίπαλους φορτηγατζήδες, είναι μάλλον πιο ξινές παρά χιουμοριστικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου