Η καθαρή πατρίδα
Κώστας ΚαναβούρηςΠρέπει να το πάρουμε απόφαση, κι αυτό το «πρέπει» ας ακουστεί ως κραυγή αγωνίας και ως αδήριτη ανάγκη: Υπάρχει δίπλα μας, δίπλα στην Ελλάδα της αλληλεγγύης, της συμπόνιας, της συνδρομής στη συμφορά του διπλανού, δίπλα στην Ελλάδα που σαν από ένστικτο επιβίωσης κατανοεί (και πράττει αναλόγως) το μεγαλειώδες ποιητικό απόφθεγμα του Ρεμπό «Εγώ είναι ο άλλος», δίπλα λοιπόν ή καλύτερα μέσα στα έγκατα αυτής της Ελλάδας υπάρχει και μια άλλη ζοφερή πατρίδα. Υπάρχει μια Ελλάδα που διαχέει τον ζόφο της σε όλους, που διατυμπανίζει τον τυμπανιαίο φασισμό της όπου και όπως μπορεί, που μπουκώνει με την αποφορά της το ζείδωρο αεράκι της ανθρωπιάς, που σπιλώνει και καταστρέφει τη Δημοκρατία στραγγαλίζοντας την ελεύθερη σκέψη και την ελεύθερη ψυχική συμπεριφορά. Υπάρχει μια Ελλάδα πρόθυμη στη δουλοπρέπεια και στην απλοϊκότητα του ολοκληρωτισμού. Πρόθυμη στην κοινωνική θρασύτητα και στην πολιτική προχειρότητα. Υπάρχει μια Ελλάδα πρόθυμη να προσπέσει στον δυνατό. Από τα Τάγματα Ασφαλείας μέχρι τη θριαμβική υπερψήφιση του ελεγχόμενου για το έγκλημα των Τεμπών Κώστα Καραμανλή υπάρχει μια Ελλάδα που ντροπιάζει. Υπάρχει πάντοτε η Ελλάδα «που παιδεύει τα δροσερά ελληνόπουλα κι ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους», καταπώς το θέτει ο Νίκος Καρούζος.
Δίπλα μας ή μέσα στις φωτεινές στιγμές μας υπάρχει μια ζοφερή πατρίδα που επιτίθεται με λύσσα στους ανυπεράσπιστους και στους απελπισμένους, που σηκώνει χέρι άδικο στα παιδάκια με τα εγκαύματα τρίτου βαθμού στις ψυχούλες τους και στο μυαλό τους, αυτό το ανοιχτό τραύμα που με χίλια βάσανα προσπαθεί να ορθοποδήσει και να σταθεί για ν’ αντιμετωπίσει τον πελώριο εχθρόξενο κόσμο.
Ας το πάρουμε απόφαση: Αυτή η ζοφερή Ελλάδα είναι εδώ. Συκοφαντεί, ψευδολογεί, σκοτώνει, δέρνει, ατιμάζει, δεν ορρωδεί προ ουδενός. Υπάρχει η ζοφερή πατρίδα του φασίστα, του ρατσιστή, του χυδαίου, του σεξιστή, του ανάλγητου μεγαλοκλέφτη, του φονικά γελοίου φαλλοκράτη (που λέει «το πουτανάκι» λες και παίρνει εκδίκηση), του μανιασμένου θρησκόληπτου. Υπάρχει η ζοφερή πατρίδα τού «εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά...». Είναι η ζοφερή πατρίδα του κανίβαλου. Κι όποιος σιωπά, αντιτείνοντας το «εγώ δεν είμαι φασίστας», μάλλον ξεγελάει τον εαυτό του. Αν δεν είναι φασίστας και σιωπά, είναι ένοχος διάχυσης φασισμού. Η σιωπή μπροστά στα εγκλήματα είναι ενοχή.
Δεν πάει άλλο μ’ αυτό το διατροφικό τσίρκο κανιβαλισμού. Είναι καιρός η Δημοκρατία να αμυνθεί. Σε όλα τα επίπεδα. Να αναλάβουν δράση και οι τρεις συνταγματικές εξουσίες και οι θεσμοί και ο ακροτελεύτιος φύλακας τήρησης του συντάγματος και των νόμων: ο ίδιος ο λαός. Και να μην ξεχνάμε: Δεν υπάρχει λάθος στη Δημοκρατία που να μην διορθώνεται με περισσότερη δημοκρατία. Περισσότερη δημοκρατία, όμως, σημαίνει και περισσότερη προστασία της Δημοκρατίας και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω…
Η απειλή είναι μεγάλη. Και η υποτίμησή της είναι εγκληματικό λάθος. Ο ναζισμός από μια λέσχη μοτοσικλετιστών στην Αυστρία ξεκίνησε. Το «συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, κάτι θα μείνει» ο Γκέμπελς το είπε. Ο κίνδυνος είναι, λοιπόν, εδώ. Με χίλιους τρόπους, με χίλια ονόματα, με χίλιες βαρβαρότητες. Μια από αυτές είναι και η σιωπή. Κι ακόμα μια η απραξία. Από τον εκπρόσωπο της εκτελεστικής εξουσίας, από τον νομοθέτη, από τον δικαστή, από τον αστυνομικό, από τον πολίτη, από τον μετανάστη, ναι, από τον μετανάστη της βάρβαρης ενσωμάτωσης, από τους πάντες. «Από μένα ακόμη που σας ιστορώ»…
Στο κάτω κάτω της γραφής, αν είμαστε με τον 70χρονο ψαρά από τη Μυτιλήνη (τον θυμάται κανείς;) και μας συνταράζει ακόμα η κραυγή του μέσα στη φουρτουνιασμένη νύχτα της πιο βαθιάς μας πατρίδας που είναι οι άνθρωποι, «τα μωρέλια, μωρέ, να σώσουμε, τα μωρέλια», ας μην αφήσουμε να πνιγεί αυτή η φωνή από την καταισχύνη μιας ζοφερής πατρίδας. Στο κάτω-κάτω «τα μωρέλια» δεν τα έσωσε, περπατώντας, σχεδόν κατά κυριολεξία, «επί των κυμάτων», για να τα διώχνουν οι φασίστες ούτε για να τα λένε «άπλυτα» και να τα εξοβελίζουν.
Στο κάτω-κάτω εμείς είμαστε με τους καθαρούς. Μ’ αυτούς, δηλαδή, που πλύθηκαν από τα ίδια τους τα δάκρυα. Και η πατρίδα μας είναι εύφορη γιατί είναι από δάκρυα ποτισμένη. Ή όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου