Αλέξης Χαρίτσης : «Μόνη λύση στο αδιέξοδο, η αριστερή πολιτική»

 

Τι επισημαίνει ο Αλέξης Χαρίτσης στην τακτική κυριακάτικη ανάρτησή του στο Facebook

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

efsyn.gr

Βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη, η απαξίωση της Αριστεράς και της πολιτικής ● Πρωτοβουλία για τη φοιτητική στέγη ● Η Νέα Αριστερά θα είναι έξω από το Βελλίδειο με συνδικάτα, φοιτητές και κινήματα.

«Κρίσιμο μήνα» χαρακτηρίζει τον Σεπτέμβριο ο Αλέξης Χαρίτσης για πολλούς, μάλιστα, λόγους: Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης, εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, κοινωνικά μέτωπα.

Και, ξεκινώντας από τη ΔΕΘ, «θα είμαστε εκεί. Εξω από το Βελλίδειο με τα εργατικά συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, τα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και πολιτικά κινήματα που θα εκφράσουν τη συλλογική δυσφορία -και οργή πλέον- για μια κυβέρνηση που πορεύεται με αλαζονεία και καθεστωτικό αυταρχισμό», υπόσχεται ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Αριστεράς.

Επιπροσθέτως, «ο Σεπτέμβριος είναι κρίσιμος μήνας. Είναι ο μήνας που, μετά το όποιο διάλειμμα των διακοπών, θα βρεθούμε μπροστά στο νέο κύμα ακρίβειας στην καθημερινότητα»: λογαριασμοί ρεύματος, ανατιμήσεις, προσπάθεια εξεύρεσης φοιτητικής στέγης. Για το τελευταίο, ειδικότερα, υπογραμμίζει την ανάγκη για «μια πολιτική και κοινωνική πρωτοβουλία για τη φοιτητική στέγη με τη συμμετοχή των πρυτανικών αρχών, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των φοιτητικών συλλόγων που θα διεκδικήσει, δίχως περιστροφές, ριζικά μέτρα περιορισμού της κερδοσκοπίας, τη διάθεση άδειων κατοικιών σε φοιτητές/τριες, την επιβολή πλαφόν σε οικιστικές ζώνες γύρω από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα».

Ο Σεπτέμβριος είναι, τέλος, ο μήνας κατά τον οποίο «η κρίση του πολιτικού συστήματος θα μπει σε νέα φάση με τις παράλληλες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ». Και, αφού διευκρινίζει πως δεν θα κάνει υποδείξεις για τα εσωτερικά των δύο αυτών κομμάτων, διαμηνύει πάντως ότι «η απαξίωση της Αριστεράς και της πολιτικής εν γένει αφ' ενός είναι βούτυρο στο ψωμί του κυρίου Μητσοτάκη και των συμμάχων του, αφ' ετέρου μας αφορά όλους και όλες ανεξάρτητα από το πού βρισκόμαστε κομματικά ή πολιτικά».

Ενώ όσον αφορά τον πολιτικό φορέα του οποίου ηγείται, «η Νέα Αριστερά έχει επίγνωση αυτής της πραγματικότητας. Είμαστε όμως ήρεμοι και ήρεμες γιατί ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε. Να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να υπάρχει μια Αριστερά που μιλά πολιτικά και συγκεκριμένα, εκπροσωπεί τους ανθρώπους που εργάζονται και παράγουν, συγκρούεται με τον πυρήνα της πολιτικής της Δεξιάς. Ας μη γελιόμαστε. Η μόνη λύση στο αδιέξοδο είναι η αριστερή πολιτική. Με αρχές, πρόγραμμα και αυτοπεποίθηση. Σε ανοιχτό διάλογο, χωρίς φόβο, με τα προοδευτικά ρεύματα πολιτικής και κοινωνικής δράσης της εποχής μας, με σταθερή προσήλωση στις ιδέες της ανανέωσης και της ρήξης και σαφή διαχωρισμό από τα σκουριασμένα βαρίδια -όσο λαμπερά και αν φαντάζουν- που είναι μόνιμα βυθισμένα στον βάλτο της τοξικότητας».

Σε άλλο, τέλος, σημείο της κυριακάτικης ανάρτησής του, ο Αλ. Χαρίτσης δηλώνει ότι «για τη Νέα Αριστερά η διαμόρφωση ενός αντιπαραθετικού πολιτικού σχεδίου και προγράμματος υπέρ των πολλών είναι πρωταρχικός στόχος μα και προϋπόθεση για την ανατροπή της πολιτικής της Ν.Δ. Οχι στα λόγια. Στην πράξη».

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK

Tο τέλος του καλοκαιριού πάντα αφήνει ένα γλυκόπικρο συναίσθημα. Φέτος αυτή η συνθήκη φαντάζει κάπως πιο βαριά. Βαριά από την βαθιά επίγνωση ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Ξυπνήσαμε σήμερα με τις εικόνες μιας νέας κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή. Ο πόλεμος μας απειλεί. Και μέσα σε αυτή τη συνθήκη αστάθειας και ανασφάλειας, η χώρα μας αλλάζει. Όχι προς το καλύτερο. Το καλοκαίρι μας το θύμισε αυτό.
Μας το θύμισε με επώδυνο τρόπο με την μεγάλη πυρκαγιά στην Αττική που έφτασε, δίχως αντίσταση, στην καρδιά του αστικού ιστού αφήνοντας πίσω της μια νεκρή εργαζόμενη γυναίκα και εκατοντάδες καμένα σπίτια.
Πώς είναι δυνατόν, ενώ έχεις όλα τα δεδομένα, όλες τις προειδοποιήσεις, μέσα σε μια ημέρα μια φωτιά από τον Βαρνάβα να καταλήγει στο Χαλάνδρι και να κατακαίει πάνω από 100.000 στρέμματα και να σβήνει στην λεωφόρο μέσα στον οικιστικό ιστό; Και πάνω στα αποκαΐδια ένας πρωθυπουργός που έχει ταυτιστεί πια με την καταστροφή μαζί με έναν υπουργό-κομπάρσο να ισχυρίζονται ότι πήγαμε καλά και να ρίχνουν την ευθύνη στους πολίτες;
Μας το θύμισε με τις ειδήσεις για ανθρώπους που… τόλμησαν να αρρωστήσουν και να αναγκαστούν να πάνε εσπευσμένα σε ένα περιφερειακό νοσοκομείο δίχως γιατρούς, επειδή βρέθηκαν απλά στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Όπως μου έλεγε ένας καλός φίλος και έμπειρος γιατρός του ΕΣΥ, προβλήματα προφανώς υπήρχαν πάντα, η τωρινή κατάρρευση και εγκατάλειψη του δημόσιου συστήματος υγείας όμως δεν έχει προηγούμενο. Και όλο αυτό να θεωρείται από τον αρμόδιο υπουργό κανονικότητα.
Μας το θύμισε με τις εικόνες των νησιών μας να καταρρέουν από έναν άναρχο οικοδομικό οργασμό, με τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια να θυμίζουν τιμές κρουαζιέρας. Με τις παραλίες μας καταπατημένες, με την εικόνα κάθιδρων νέων ανθρώπων να δουλεύουν σκληρά για να μπορούν να σπουδάσουν την επόμενη χρονιά, με την επέκταση ενός μοντέλου ανάπτυξης που στο όνομα του βραχυπρόθεσμου κέρδους καταστρέφει το ίδιο το δικαίωμα των πολιτών της χώρας μας στις διακοπές.
Το καλοκαίρι ως εποχή ανασυγκρότησης και ανεμελιάς -ειδικά για τη γενιά μου και τις νεότερες γενιές από μας- έχει τελειώσει. Έχει τελειώσει αφού για την κυβέρνηση της Ν.Δ. υπάρχει ένα και μόνο δόγμα: Όλα είναι προς εκμετάλλευση, χωρίς όρια και περιορισμούς. Χτίστε όπου χτίζεται και δεν χτίζεται, καταπατήστε κάθε σπιθαμή παραλίας μέχρι το κύμα,συμπιέστε τα μεροκάματα των εργαζομένων, «απελευθερώστε» τις τιμές στα εισιτήρια, μετατρέψτε τα νησιά σε άβατα για τους Έλληνες πολίτες.
Μας το θύμισε η μελέτη του ΚΕΠΕ που επιβεβαιώνει ότι τελικά όχι μόνο καταφέραμε να γίνουμε Βουλγαρία στους μισθούς αλλά και να την ξεπεράσουμε. Προς τα κάτω όμως: Η Ελλάδα είναι τελευταία στην ΕΕ ως προς το μέσο ωρομίσθιο κι ενώ οι ώρες εργασίες διαρκώς αυξάνονται.
Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο λάθος ή για εικόνα της στιγμής. Είναι ο σκληρός πυρήνας της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έχει εφαρμόσει την πιο βίαιη αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των λίγων στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Χωρίς κρίση, μνημόνια και επιτροπεία. Καθαρή και σαφής στόχευση και στρατηγική της Ν.Δ. και του συστήματος εξουσίας.
Δεν μας αξίζει και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να εφαρμοστεί περαιτέρω αυτό το σχέδιο της Ν.Δ. Πρέπει να το ανατρέψουμε. Μέσα και έξω από τη Βουλή. Με αντιπολιτευτική επιμονή, νομοθετικές πρωτοβουλίες και κινηματική δράση. Η κυβέρνηση νιώθει ότι μπορεί να συνεχίσει σαν να μην τρέχει τίποτα, γιατί νιώθει ότι δεν υπάρχει πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση που να την απειλεί.
Και εμείς θέλουμε -και οφείλουμε- να την απειλήσουμε. Να μετατρέψουμε αυτό που έχει επιβάλλει ως «αυτονόητο» σε αυτό που πραγματικά είναι: έναν παραλογισμό που υπονομεύει -ακόμα και βραχυπρόθεσμα πλέον- τη βιωσιμότητα της χώρας για να εξυπηρετήσει τα οικονομικά συμφέροντα παλιών και νέων ελίτ, μεγάλων και μικρότερων παικτών, που κερδοσκοπούν δίχως φρένο.
Εμείς απαντάμε ξεκάθαρα πως δεν θα το επιτρέψουμε να συνεχιστεί. Υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει διέξοδος και αυτή βρίσκεται στα Αριστερά. Για τη Νέα Αριστερά η διαμόρφωση ενός αντιπαραθετικού πολιτικού σχεδίου και προγράμματος υπέρ των πολλών είναι πρωταρχικός στόχος μα και προϋπόθεσηγια την ανατροπή της πολιτικής της Ν.Δ. Όχι στα λόγια. Στην πράξη.
Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που στο πολιτικό καλεντάρι ταυτίζεται με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Θα είμαστε εκεί. Έξω από το Βελλίδειο με τα εργατικά συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, τα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και πολιτικά κινήματα που θα εκφράσουν τη συλλογική δυσφορία -και οργή πλέον- για μια κυβέρνηση που πορεύεται με αλαζονεία και καθεστωτικό αυταρχισμό.
Ο Σεπτέμβριος είναι κρίσιμος μήνας. Είναι ο μήνας που, μετά το όποιο διάλειμμα των διακοπών, θα βρεθούμε μπροστά στο νέο κύμα ακρίβειας στην καθημερινότητα.
Η χώρα μας σταθερά βρίσκεται στις πρώτες θέσεις πανευρωπαϊκά στο κόστος ζωής και στις τελευταίες στα εισοδήματα και στην αγοραστική δύναμη των πολιτών. Οι λογαριασμοί ρεύματος είναι ήδη υψηλότεροι από τους προηγούμενους. Οι επιχειρήσεις σχεδιάζουν νέες ανατιμήσεις. Οι πολίτες όλο και περισσότερο αναγκάζονται να αγοράσουν υπηρεσίες γιατί οι δημόσιες υποδομές δεν επαρκούν.
Ο Σεπτέμβριος είναι και ο μήνας που δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι θα ψάχνουν σπίτι για να σπουδάσουν και απλά δεν θα βρίσκουν. Η στεγαστική κρίση διαλύει -μεταξύ άλλων- το δημόσιο πανεπιστήμιο, γιατί του στερεί το πιο πολύτιμο κεφάλαιό του: τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που εγκαταλείπουν τις σπουδές τους λόγω του κόστους ζωής. Πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα που απαιτεί άμεση λύση.
Χρειαζόμαστε μια πολιτική και κοινωνική πρωτοβουλία για τη φοιτητική στέγη με τη συμμετοχή των πρυτανικών αρχών, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των φοιτητικών συλλόγων που θα διεκδικήσει, δίχως περιστροφές, ριζικά μέτρα περιορισμού της κερδοσκοπίας, τη διάθεση άδειων κατοικιών σε φοιτητές/τριες, την επιβολή πλαφόν σε οικιστικές ζώνες γύρω από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Ο Σεπτέμβριος είναι, τέλος, ο μήνας που η κρίση του πολιτικού συστήματος θα μπει σε νέα φάση με τις παράλληλες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι δική μου δουλειά να κάνω υποδείξεις και να εμπλακώ με οποιονδήποτε τρόπο στις εσωτερικές διεργασίες των δύο αυτών κομμάτων.
Θέλω όμως να πω το εξής: η απαξίωση της Αριστεράς και της πολιτικής εν γένει αφενός είναι βούτυρο στο ψωμί του κ. Μητσοτάκη και των συμμάχων του, αφετέρου μας αφορά όλους και όλες ανεξάρτητα από το που βρισκόμαστε κομματικά ή πολιτικά.
Η Νέα Αριστερά έχει επίγνωση αυτής της πραγματικότητας. Είμαστε όμως ήρεμοι και ήρεμες γιατί ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε.
Να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να υπάρχει μια Αριστερά που μιλά πολιτικά και συγκεκριμένα, εκπροσωπεί τους ανθρώπους που εργάζονται και παράγουν, συγκρούεται με τον πυρήνα της πολιτικής της Δεξιάς.
Ας μην γελιόμαστε. Η μόνη λύση στο αδιέξοδο, είναι η Αριστερή πολιτική. Με αρχές, πρόγραμμα και αυτοπεποίθηση. Σε ανοιχτό διάλογο, χωρίς φόβο, με τα προοδευτικά ρεύματα πολιτικής και κοινωνικής δράσης της εποχής μας, με σταθερή προσήλωση στις ιδέες της ανανέωσης και της ρήξης και σαφή διαχωρισμό από τα σκουριασμένα βαρίδια -όσο λαμπερά και αν φαντάζουν- που είναι μόνιμα βυθισμένα στο βάλτο της τοξικότητας.
Κλείνω με δύο ακόμα βιβλιοπροτάσεις, τις τελευταίες για αυτό το καλοκαίρι.
Το «Πόλεμος και Πόλεμος», εκδόσεις Πόλις, είναι ένα σκοτεινό, αντί-ηρωικό μυθιστόρημα από έναν πολύ ξεχωριστό συγγραφέα.
Ο Ούγγρος Λάσλο Κρασναχορκάι είναι ένας από τους πιο ιδιαίτερους συγγραφείς της εποχής μας, με μια γραφή εξαιρετικά πρωτότυπη και καθηλωτική. Αξίζει να τον ανακαλύψετε αν δεν το έχετε ήδη κάνει.
Έχει πάντα ενδιαφέρον να επιστρέφεις σε παλιότερα αναγνώσματα σου. Αυτό το καλοκαίρι το έκανα με την «Γραμμή του Ορίζοντος», το μυθιστόρημα του Χρήστου Βακαλόπουλου που με είχε συνεπάρει όταν το είχα πρωτοδιαβάσει ως φοιτητής. Εξαντλημένο από καιρό, επανεκδόθηκε πριν λίγους μήνες από την «Εστία». Η γοητεία της λογοτεχνικής γλώσσας του Βακαλόπουλου παραμένει αναλλοίωτη. Όπως και ο πλούτος της κινηματογραφικής του ματιάς και το βάθος της δοκιμιακής του σκέψης.
Πόσο κρίμα που ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά της μεταπολιτευτικής Ελλάδας έσβησε τόσο νωρίς…