Πολιτική ανθρωποφαγία στον ΣΥΡΙΖΑ , που μεταλλάσσεται ραγδαία σε ένα προσωποπαγές δεξιό μόρφωμα

 

Η κολοκυθιά
του κ. Κασσελάκη

Πολιτική ανθρωποφαγία στο κόμμα της Αριστεράς
που μεταλλάσσεται ραγδαία
σε ένα προσωποπαγές δεξιό μόρφωμα

του Δημήτρη Ψαρρά 

x-efimerida.gr

[18.8.2024]

Ζούμε εδώ και μέρες το νέο κεφάλαιο στην υπόθεση μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς σε προσωπικό πολιτικό όχημα ενός επιχειρηματία με δεξιές απόψεις και στενές σχέσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε να υποδυθεί τον ρόλο του αντιπάλου του.

Δεν αναφέρομαι κυρίως στην ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη σχετικά με τα σχόλια που προκάλεσε η δημοσιοποίηση της αμερικανικής «λίστας γάμου» του. Η επιλογή του να μεταστρέψει την αντιπολιτευτική του επιχειρηματολογία από τις κυβερνητικές ευθύνες για τις καταστροφικές πυρκαγιές στην υποτιθέμενη οργανωμένη επίθεση Μητσοτάκη στη «λίστα γάμου» τα λέει όλα. Αρκεί να διαβάσει κανείς αυτή την ανάρτηση στο «Χ». Λες και παντρεύεται ο κ. Μητσοτάκης και ήθελε ο κ. Κασσελάκης να του κάνει δώρο γάμου.

Κατά τη γνώμη μου από τη «λίστα γάμου» έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον η «λίστα επικρατείας» του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη μυστηριώδη παραίτηση του Όθωνα Ηλιόπουλου από την πρώτη θέση αυτής της λίστας. Η παραίτηση αυτή είχε μεν προαναγγελθεί από καιρό, αλλά τώρα κρατήθηκε για πέντε μέρες μυστική, λες και επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό πολιτικό γεγονός που η κοινοποίησή του απαιτεί ιδιαίτερη προετοιμασία. Λες και ενδιαφέρει κανέναν πέρα από τον στενό κύκλο των συντρόφων-followers του κ. Κασσελάκη. Είναι δεδομένο ότι ανεξάρτητα από την επιστημονική αξία και τις πολιτικές αρετές που συνόδευαν το βιογραφικό του κ. Ηλιόπουλου, ο ίδιος επέλεξε να περιοριστεί στον ρόλο του συνοδού του προέδρου Κασσελάκη κατά τις επισκέψεις του στη δεύτερη πατρίδα τους, τις ΗΠΑ. Οπότε δεν ξάφνιασε κανέναν η είδηση ότι παραιτείται με δήλωση ότι παραδίδει την έδρα του στον πρόεδρο, παραλείποντας να αναφερθεί στο γεγονός ότι για να συμβεί αυτό πρέπει ταυτόχρονα να παραιτηθούν άλλοι(-ες) πέντε από την ίδια λίστα.

Και από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε το «παιχνίδι της κολοκυθιάς» που γελοιοποιεί ακόμα περισσότερο το κόμμα, μετατρέποντας το ρεπορτάζ ΣΥΡΙΖΑ όλων των μέσων ενημέρωσης σε μια ανταλλαγή πληροφοριών και εικασιών για το πώς είναι δυνατόν να παραιτηθούν όλοι όσοι προηγούνται στη λίστα του ψηφοδελτίου επικρατείας ώστε να αναδειχτεί βουλευτής ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης, ο οποίος βρίσκεται στην 9^η θέση.

Αυτή τη στιγμή είναι εκλεγμένοι στη λίστα η Έλενα Ακρίτα (2^η) και ο Ευάγγελος Αποστολάκης (3^ος), ενώ ακολουθούν πέντε επιλαχόντες που προηγούνται του κ. Κασσελάκη (Πόπη Τσαπανίδου, Μιχάλης Καλογήρου, Τζένη Λειβαδάρου, Θανάσης Τσακρής και Ζωρζέττα Λάλη). Κατά σύμπτωση, στις θέσεις των πέντε αυτών επιλαχόντων, βρίσκουμε τρεις γυναίκες και δύο άντρες. Το ίδιο και στην εικόνα του τίτλου που προέρχεται από το πασίγνωστο «Αλφαβητάριο» του 1964.

Τα στελέχη και οι βουλευτές/τριες του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν Κασσελάκη έχουν ξεκινήσει ήδη την εκστρατεία υποχρέωσης σε παραίτηση των πέντε αυτών συντρόφων/φισσών τους, ενώ στα σχετικά ρεπορτάζ παίζεται ήδη το παιχνίδι της κολοκυθιάς, με τον ένα να παίζει τη «μάνα», λέγοντας «έχω μια κολοκυθιά που κάνει … κολοκύθια», και να αναμένεται η αποπομπή όποιου δεν απαντήσει σωστά.

Ακόμα και συνταγματολόγοι έχουν μπει στο παιχνίδι, με τη μία να θεωρεί υποχρεωτική την παραίτηση των «πέντε», ενώ ο άλλος υποστηρίζει ότι πρέπει να ακολουθηθεί η σειρά της λίστας επικρατείας.

Το αστείο της υπόθεσης (ή τραγικό με μια άλλη ανάγνωση) είναι ότι οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του κ. Κασσελάκη που βρίσκονται στην κορυφή της λίστας και είναι ήδη εκλεγμένοι (Ακρίτα, Αποστολάκης) έχουν από καιρό αποκρούσει το ενδεχόμενο παραίτησης, οπότε έχουν δικαιώσει άθελά τους όσους υποστηρίζουν το ίδιο δικαίωμα για όποιαν (-ον) διαδεχθεί τον κ. Ηλιόπουλο.

Όλα αυτά, όμως, μικρή σημασία έχουν. Αυτή η άχαρη «κολοκυθιά» που παίζουν οι followers του κ. Κασσελάκη θυμίζει το περιεχόμενο της έκφρασης «την κολοκυθιά θα παίξουμε τώρα;». Ως γνωστόν αυτή η φράση δηλώνει τη δυσφορία όποιου τη χρησιμοποιεί για μια συζήτηση που περιστρέφεται γύρω από το ίδιο θέμα, χωρίς να καταλήγει πουθενά ή για ένα ανόητο και άχρηστο παζάρεμα.

Το σημαντικό στοιχείο αυτής της εξέλιξης είναι ότι επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά το προσωπικό όραμα του κ. Κασσελάκη, δηλαδή η πρόθεσή του να μετασχηματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πολιτικό σχήμα άλλου είδους, στο οποίο ο επικεφαλής («πρόεδρος», «αρχηγός») δεν θα έχει απλώς τον πρώτο λόγο, αλλά και τον τελευταίο. Οι τροποποιήσεις στο καταστατικό που έχει ήδη υπαινιχτεί, χωρίς ακόμα να τις καταθέσει στην τελική τους μορφή βρίσκονται ακριβώς σ’ αυτή την κατεύθυνση. Το συστατικό στοιχείο κάθε είδους αριστερής πολιτικής συγκρότησης, δηλαδή η δημοκρατική οργάνωση των κομματικών μελών καταργείται και αντικαθίσταται από την «άμεση» και «αδιαμεσολάβητη» σχέση του «αρχηγού» με τους οπαδούς. Κι αυτοί οι οπαδοί παύουν να είναι μέλη ενός πολιτικού σχηματισμού. Είναι απλώς οπαδοί-followers μιας λαμπερής προσωπικότητας.

Αυτός είναι ο λόγος που ο κ. Κασσελάκης και οι οπαδοί του θεωρούν απαραίτητη την παρουσία του στη Βουλή. Γι’ αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει χωρίς τον αρχηγό. Ποιος Σ. Φάμελος και ποιος Ν. Παππάς; Τους τα χάλασε και ο Π. Πολάκης… Για τους πιστούς του followers η παρουσία του κ. Κασσελάκη υποκαθιστά όλους τους άλλους, εφόσον το πολιτικό τους όραμα συνοψίζεται σε ένα video game ανάμεσα στον καλό Κασσελάκη και τον κακό Μητσοτάκη. Ούτε που τους περνά από τον νου ότι οι δυο προσωπικότητες έχουν περισσότερα στοιχεία που τους ενώνουν από όσα τους χωρίζουν, ενώ και οι ρόλοι τους είναι εύκολα ανταλλάξιμοι. 

Το πολιτικό σχέδιο του κ. Κασσελάκη μοιάζει με καρικατούρα του πολιτικού οράματος του διαβόητου Καρλ Σμιτ. Ο ηγέτης που ξεχωρίζει ως προσωπικότητα και διασώζει μια χώρα που βουλιάζει από τον κοινοβουλευτισμό. Όπλο διάσωσης τα «δημοψηφίσματα», τα οποία θέτει στον λαό, ο οποίος δεν μπορεί να συμβουλεύσει, να διαβουλευτεί, να συζητήσει, να κυβερνήσει ή να διοικήσει, να θέσει κανόνες ή να διατυπώσει ένα ερώτημα. Το ερώτημα μπορεί να τεθεί μόνο από τα πάνω και να απαντηθεί μόνο από τα κάτω.

Ασφαλώς ο κ. Κασσελάκης δεν έχει καν ακουστά τον Καρλ Σμιτ. Αλλά υποθέτω ότι τον ξέρει καλά ο μέντοράς του, ο Ανδρέας Δρακόπουλος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Όλα αυτά είναι εντελώς ξένα προς κάθε έννοια Αριστεράς. Αλλά αυτό –καθώς φαίνεται- δεν ανησυχεί καθόλου τον κ. πρόεδρο και τους πιστούς του οπαδούς.     

[*] Τα σχέδια είναι του Κώστα Γραμματόπουλου από το «Αλφαβητάριο» του ΟΕΔΒ 1964.