Η ελληνική λέξη-γλωσσοδέτης με τα 172 γράμματα, που μπήκε στο βιβλίο Γκίνες, το 1990!

Η μεγαλύτερη λέξη που έχει εμφανιστεί ποτέ σε λογοτεχνικό κείμενο είναι δημιουργία του μεγάλου κωμικού Αριστοφάνη. Αποτελείται από 172 γράμματα και το 1990 μπήκε στο βιβλίο Γκίνες. Εμφανίστηκε στον στίχο 1169-1174 στο αριστοφανικό έργο, «Εκκλησιάζουσες», όπου οι γυναίκες ντύνονται άντρες και ψηφίζουν νόμο, ο οποίος μετατρέπει την αθηναϊκή δημοκρατία σε γυναικοκρατούμενη. Η λέξη είναι η παρακάτω: λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιοκαραβομελιτοκατακεχυμεν-κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοκεφαλλιοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγα-οπτερύγων Πρόκειται για μια συνταγή, η οποία περιγράφεται εξ’ ολοκλήρου σε μία τεράστια, σύνθετη λέξη. Την εκφωνεί η χορωδία, όταν παρουσιάζεται το συμπόσιο που ετοιμάζεται προς τιμήν του νέου γυναικοκρατούμενου καθεστώτος. Στα νέα ελληνικά, αποδίδεται ως εξής: «Ένα πιάτο με φέτες ψαριών, καρχαρία και κομμάτια από κεφάλι σκυλόψαρου, που δημιουργούν μια μίξη με έντονη, πικάντικη γεύση. Κάβουρα με μέλι, τσίχλα και κοτσύφι από πάνω, αγριοπερίστερο, ένα κανονικό περιστέρι, λίγο ψητό κοτόπουλο, ένα λαγό κρασάτο και τραγανές φτερούγες για βουτήγματα». Το podium-arts.com ηχογράφησε τη λέξη, όπως θα προφερόταν στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Μπορείτε να την ακούσετε εδώ:...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.com.cy/arxaiotita/i-megaliteri-lexi-pou-bike-sto-vivlio-gkines-ine-dimiourgima-tou-aristofani-echi-172-grammata-ke-mallon-den-borite-na-tin-epanalavete/

Η μεγαλύτερη λέξη που έχει εμφανιστεί ποτέ σε λογοτεχνικό κείμενο είναι δημιουργία του μεγάλου κωμικού  Αριστοφάνη (446-386)/Βικιπαίδεια
Αποτελείται από 172 γράμματα και το 1990 μπήκε στο βιβλίο Γκίνες.

Wikipedia=>*Lopadotemachoselachogaleo kranio­leipsano­drim­hypo­trimmato­silphio­karabo­melito­katakechy­meno­kichl­epi­kossypho­phatto­perister­alektryon­opte­kephallio­kigklo­peleio­lagoio­siraio­baphe­tragano­pterygon

*******************

Η λέξη ασφαλώς είναι επινοημένη και εμφανίζεται στους  στίχους 1169-1174 , λίγο πριν από το τέλος του αριστοφανικού  έργου «Εκκλησιάζουσες», όπου οι γυναίκες ντύνονται άντρες και ψηφίζουν νόμο, ο οποίος μετατρέπει την αθηναϊκή δημοκρατία σε γυναικοκρατούμενη.
Για να εορταστεί το γεγονός καλούνται όλοι σε ένα τρικούβερτο γλέντι με φαγητά και ποτά .Η γλωσσοπλαστική δεινότητα του Αριστοφάνη στο σημείο αυτό ξεπερνά κάθε φαντασία και φαίνεται σε σε μία τεράστια, σύνθετη λέξη, που αφορά τα φαγητά που θα γευτεί σε λίγο ο λιμασμένος από την πείνα λαός.

Η λέξη-ποταμός εκφωνείται από το χορό και  είναι η παρακάτω:

λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιοκαραβομελιτοκατακεχυμεν-κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοκεφαλλιοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγα-οπτερύγων

 Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν  διάφορες μεταφράσεις της "μακαρονοειδούς" λέξης, από τις οποίες ξεχωρίζουμε την παρακάτω  ως "πιστή" στο αρχαίο κείμενο, αν και ο μεταφραστής  του μας είναι άγνωστος: 

«Γιουβετσοψαροσάλαχαγαλεοκεφαλόψωματουρσοτσιχλοπίτσουνακοκορολαγοστίφαδακοτσυφομελοπίπερα
τραγαλοτυροπέτμεζατρυγονομυαλομύζηθραψητοκοτοπερίστερακρεμμυδοσκορδολάχανατοματοαγγουροράπανατραγανοφτέρουγοβουτήματα».

Για να έχουμε σαφή εικόνα της ένταξης της υπέροχης γλωσσικής σύνθεσης μέσα στο έργο , παραθέτουμε ολόκληρο το απόσπασμα της Εξόδου του έργου  , όπως το μετέφρασε  ο μεγάλος Ποιητής  Κώστας Βάρναλης (Πηγή:greek-language.gr):

Εκκλησιάζουσες (κωμωδία)

 

1135  ΥΠΗΡΕΤΗΣ (στο Βλέπυρο)
Για πού το ᾽βαλες, κύριε;

 ΒΛΕΠΥΡΟΣ

 Για το δείπνο.
 

ΥΠΗΡΕΤΗΣ

 Ναι μά την Αφροδίτη, ο τελευταίος!
Μα η κυρά μου με διέταξε όπου σέ ᾽βρω
να σε πάρω και να σε πάω στο σπίτι
με τούτα εδώ τα κοριτσόπουλα. Άιντε!
Περίσσεψε πολύ μοσχούδι χιώτικο,
1140φαγιά και λιχουδιές. Λοιπόν τρεχάλα
κι όσοι θεατές μάς αγαπούνε κι όσοι
κριτάδες βλέπουν ίσα κι όχι αλλού,
πάρ᾽ τους όλους μαζί σου, για όλους έχουμε.
 

ΒΛΕΠΥΡΟΣ

 Να τους φωνάξεις όλους χουβαρντάδικα,
μην αφήνεις κανένα. Με το ελεύθερο
γερόντους, παλικάρια και παιδόπουλα:
στρωμένο το τραπέζι για ολουνούς...
αν έρθουνε, στο σπίτι μας να φάνε!
Τρέχω κι εγώ για μάσα μ᾽ αναμμένη
1150στα χέρια μου τη δάδα που κουνώ.

ΥΠΗΡΕΤΗΣ

 Άι, μη χασομεράς. Πάρ᾽ τις κοπέλες
και τράβα. Κι όσο θα κατηφορίζεις
από δω για την πόλη, εγώ για σένα

ΚΟΡΥΦΑΙΑ  (στους θεατές)

 

Θέλω τώρα δυο λογάκια στους κριτές να μολοήσω.
Οι σοφοί τ᾽ άξια σοφά μου να θυμούνται και να κρίνουν.
Με το γέλιο που γελάσαν, να με βγάλουν νικητή.
Σα να λέμε θέλω απ᾽ όλους να μου δώσουν το στεφάνι
μήτε να με βλάψει ο κλήρος που ᾽βγαλεν εμένα πρώτον
να κριθώ. Και μην ξεχνάτε όσα καλά σάς έχω κάνει.
Μην πατήσετε τον όρκο του κριτή που ᾽χετε δώσει,
1160μα να κρίνετε σωστά και δίκια τους χορούς μας, φίλοι.
Και μην κάνετε ό,τι κάνουν οι κοκότες, που θυμούνται
απ᾽ τους αγαπητικούς των μοναχά τον τελευταίο.

 

ΥΠΗΡΕΤΗΣ.

 

Χοπ! και χοπ! Είναι καιρός
κοπελίτσες μου να πάμε για τη μάσα, χορευτά.
(στο Βλέπυρο)
Μα και συ κούνα τα πόδια με τον πηδηχτό ρυθμό.

 

ΒΛΕΠΥΡΟΣ

 

Αυτό κάνω.

 

ΥΠΗΡΕΤΗΣ

 

Κι οι κοπέλες, πὄχουν άδεια την κοιλιά,
ας τινάξουν τις γαμπούλες ταιριαστά με το σκοπό μου.
Και θα φάμε ετοιμασμένα πεταλιδογαλοσαλαχοχτάποδο-
ξιδατοπιπερόμυαλομελότυρο-
κοτσιφαγριοπερίστεροτσιχλοκοτόπουλα-
λαγοστιφάδοτηγανοψαρόφετα-
πετμεζοκολυμπάδες λαλαγγίτες.

 

Και τώρα που τ᾽ ακούσατε όλ᾽ αυτά,
μαζί σας πάρτε από μια κούπα φάβα
να μην καργάρετε της πείνας.

 

ΒΛΕΠΥΡΟΣ

 

Γρήγορα
κι ακούω σαγόνια να μασάνε πέρα.

 

ΧΟΡΟΣ

 

(Βγαίνει χορεύοντας με μπροστάρη το Βλέπυρο)
1180Μ᾽ αψηλοπηδήματα
μπρος για φαγοπότι!
Γεια χαρά, νικήσαμε,
χάι και χάι κι αέρα, αέρα!

ΤΕΛΟΣ

******************

Το podium-arts.com ηχογράφησε τη λέξη, όπως θα προφερόταν στο αρχαίο ελληνικό θέατρο.
Μπορείτε να την ακούσετε εδώ:

 

Εκκλησιάζουσες-Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου Παραγωγή Θέατρο του Νέου Κόσμου(2012)

 "Εκκλησιάζουσες" του Αριστοφάνη
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν: Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Κώστας Κόκλας, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Παντελής Δεντάκης, Νίκος Καρδώνης, Μαίρη Σαουσοπούλου, Γεωργία Γεωργόνη, Στράτος Χρήστου, κ.ά.

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου το καλοκαίρι 2012 παρουσίασε στην Επίδαυρο (27 & 28/7), στο Ηρώδειο (3 & 4/9), αλλά και σε περιοδεία στα μεγάλα φεστιβάλ της χώρας, την κωμωδία του Αριστοφάνη "Εκκλησιάζουσες".
Μία ακόμα πολιτική κωμωδία-σάτιρα, από τις χαρακτηριστικές του Αριστοφάνη, στην οποία για άλλη μια φορά –μετά τη Λυσιστράτη– τάσσεται υπέρ των γυναικών. Ενδεχομένως την έγραψε το 391 ή το 392 π.Χ.
Τώρα που βουλιάζει το δικό μας πολιτικό σύστημα, είναι σειρά μας να μιλήσουμε για την πολιτική και για την πάλη των δύο φύλων με αφορμή τις Εκκλησιάζουσες. Και να γελάσουμε όχι μόνο με τη μακρινή εποχή της αθωότητας, αλλά και με το κολασμένο σήμερα, αφού η δική μας Πραξαγόρα έχει ακόμα και μαντικές ικανότητες, που της επιτρέπουν να κινείται ελεύθερα μέσα στους αιώνες και να προσγειώνεται στο παρόν.

Σημείωμα σκηνοθέτη
Ο Αριστοφάνης ανήκει στους αγαπημένους μου. Μου ταιριάζει το χιούμορ και η αθυροστομία του, όταν με ανεξάντλητη φαντασία στήνει επί σκηνής κωμικές υποθέσεις για να σχολιάσει τα πολιτικά πράγματα της εποχής του. Δε με ενδιαφέρει καθόλου αν είναι προοδευτικός ή όχι με τη στενή έννοια, η κωμωδία πιστεύει σε δικό της θεό, και ο Αριστοφάνης ξέρει πάντα να βρίσκεται στη σωστή πλευρά: μακριά κι αλάργα από την πολιτική ορθότητα.
Καταπιάστηκα πρώτη φορά με Αριστοφάνη το 2005, ανεβάζοντας τους "Αχαρνείς" που μου ανέθεσε το Εθνικό Θέατρο, και φέτος [2012], στην κολασμένη συγκυρία που ζούμε, οι "Εκκλησιάζουσες" μου φάνηκαν η καλύτερη επιλογή για να σχολιάσουμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας σε πολιτικό, οικονομικό και ηθικό επίπεδο. Μας χωρίζουν σχεδόν 2.500 χιλιάδες χρόνια από το πρώτο ανέβασμα του έργου, κι όμως πίσω από τις ατάκες του βλέπουμε καθαρά γνώριμες καταστάσεις και πρόσωπα. Να ’μαστε λοιπόν και πάλι με Αριστοφάνη στην Επίδαυρο, αυτή τη φορά με το Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Στις "Εκκλησιάζουσες" κυριαρχεί το στοιχείο της μεταμφίεσης. Οι γυναίκες μεταμφιέζονται σε άντρες για να πάρουν την εξουσία και να σώσουν την πόλη, σε μια εποχή που δεν έχουν πολιτικά (και όχι μόνο) δικαιώματα, και οι άντρες μεταμφιέζονται σε γυναίκες.
Ένα βασικό θέμα που με απασχόλησε είναι ότι ο  Αριστοφάνης τον 4ο π.Χ. αιώνα δε θα μπορούσε βέβαια να φανταστεί ότι η θέση της γυναίκας στην πορεία των αιώνων θα άλλαζε αισθητά, και ιδιαίτερα τον 20ό αιώνα, με τη βοήθεια και του φεμινιστικού κινήματος: πολιτικά και εργασιακά δικαιώματα, θέση στην οικογένεια, στη ζωή και στον έρωτα. Αυτό είναι κάτι που η σκηνοθεσία δεν θα μπορούσε να μην το λάβει υπόψη της. Με αυτό το σκεπτικό έγινε και η απόδοση του κειμένου. Δεν πήραμε μια έτοιμη μετάφραση να της φορτώσουμε και τις δικές μας προσθήκες, αλλά προτιμήσαμε να γίνει εξαρχής η δουλειά για να έχει ενιαίο ύφος το κείμενο. Μια βασική μας παρέμβαση είναι ότι η δική μας Πραξαγόρα, εκτός από πολιτικές έχει και μαντικές ικανότητες, που της επιτρέπουν να κινείται ελεύθερα μέσα στους αιώνες και να  σχολιάζει την ιστορία, καθώς παρακολουθεί τη γυναίκα να κατακτά δικαιώματα και να μπαίνει στην εξουσία, θυσιάζοντας πολλές φορές τα γυναικεία της χαρακτηριστικά και τις ευαισθησίες.
Στην παράστασή μας οι γυναικείοι ρόλοι ερμηνεύονται από γυναίκες και οι αντρικοί από άντρες. Δεν ήθελα να υπονομεύσω αυτό τον ουτοπικό γυναικείο λόγο της αρχαιότητας για χάρη του γέλιου που εγγυάται ο τραβεστισμός.
Μόνη εξαίρεση είναι η σκηνή με τις γριές στο τέλος του έργου. Σήμερα το βρίσκω σεξιστικό και καθόλου διασκεδαστικό να παίζουν τις γριές γυναίκες ηθοποιοί, και μάλιστα ηλικιωμένες. Στην εποχή του Αριστοφάνη τις παίζαν έτσι κι αλλιώς άντρες, και το κωμικό λειτουργούσε μέσα από αυτή τη μεταμφίεση. Νομίζω εξάλλου ότι αυτή η σκηνή έχει γκροτέσκο, αθυρόστομο και καρναβαλικό χαρακτήρα, τοποθετημένη καθώς είναι στο πλαίσιο των επινικίων για την εξουσία που πήραν οι γυναίκες. Προτιμήθηκε λοιπόν να παιχτούν οι γριές από τους άντρες του θιάσου.
Τα χορικά παίζουν πάντα βασικό ρόλο στις αριστοφανικές κωμωδίες. Δεν μπορώ να φανταστώ αριστοφανικότερο μουσικό από τον Θάνο Μικρούτσικο. Ταιριάξαμε από την πρώτη μας συνεργασία, τους "Αχαρνείς", και μακάρι να προλάβουμε να κάνουμε κι άλλους αριστοφάνηδες παρέα.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Απόδοση κειμένου: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Χορογραφίες: Αγγελική Στελλάτου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική διδασκαλία: Θανάσης Αποστολόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Σπύρος Πίτσος

Βιντεοσκόπηση: imagXpert

Παίζουν οι ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης):
Δάφνη Λαμπρόγιαννη , Κώστας Κόκλας, Στράτος Χρήστου , Παντελής Δεντάκης, Νίκος Καρδώνης , Μαίρη Σαουσοπούλου, Γεωργία Γεωργόνη , Γιώργος Πυρπασόπουλος

Χορός: Μαίρη Σαουσοπούλου, Ντίνη Ρέντη, Πολυξένη Ακλίδη, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Μαρία Γεωργιάδου, Γεωργία Γεωργόνη, Άνδρη Θεοδότου, Κατερίνα Μαούτσου, Σωτηρία Ρουβολή, Ειρήνη Φαναριώτη, Έλενα Χατζηαυξέντη
Μουσική
1 τραγούδια
Ke Egeneto Fos
Vaggelis Hronis

Μουσική

Ke Egeneto Fos

Vaggelis Hronis