Δάφνη Μπεχτσή: «Το Cinobo θέλει να είναι ο επαναστάτης στην ελληνική βιομηχανία»
Μεγαλωμένη μέσα στο σινεμά από τον Χρήστο Μπεχτσή, άλλοτε διανομέα που επένδυε σταθερά σε νέα ονόματα και ρεύματα μέσω της Seven Films, η Δάφνη Μπεχτσή ένιωθε την ανάγκη να διαφοροποιηθεί. «Σιγά μην κάνω αυτό που κάνουν οι γονείς μου», σκεφτόταν. Η ιδέα του Cinobo ωστόσο την πήρε μακριά από το Ηνωμένο Βασίλειο και την έρευνά της εκεί κατά της ελονοσίας, και την έφερε σε ένα μικρό δωμάτιο στα Εξάρχεια όπου θα ζούσε μέσα από μία βαλίτσα επί ένα χρόνο.
Εμείς τη συναντήσαμε στη γειτονιά της, πάνω στην ώρα ενός ακόμα σημείου καμπής του Cinobo – την εισαγωγή τηλεοπτικών σειρών στην πλατφόρμα.
Ακολούθησε μία κουβέντα για την ιδέα που την κρατούσε ξύπνια, για τις πρώτες απογοητεύσεις αλλά και τους θριάμβους του Cinobo, για την ψυχολογία του Έλληνα θεατή και το μέλλον του σινεμά, όπως αυτό μπορεί να διαμορφωθεί μέσα από την ομοιομορφία ή την ποικιλομορφία: ο δρόμος περνάει μέσα και από τα δικά μας χέρια.
«Πρέπει να έχεις μία ιδέα που να μη σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια»
Mεγάλωσα σε μία οικογένεια που ήταν πάρα πολύ ανοιχτόμυαλη. Είχα όλα τα ερεθίσματα του κόσμου και το «κάνε παιδί μου αυτό που λέει η καρδιά σου». Τι λέει η καρδιά σου στα 17-18; Άντε βγάλε άκρη. Εγώ κάθε δύο μήνες άλλαζα γνώμη για το τι θέλω να κάνω. Μου φαινόταν πολύ κουλ η βιολογία. Η μαμά μου έλεγε, κορίτσι μου, σου πάει το Πολυτεχνείο. Αλλά δεν με πίεζαν προς καμία κατεύθυνση. Είχα τα ερεθίσματα – πάρα πολύ σινεμά, πάρα πολύ βιντεοκλάμπ, πάρα πολλά φεστιβάλ. Από τη στιγμή που έγινα 17 και μετά πήγαινα πολύ. Αλλά το επιχειρείν είναι κάτι που έχει πολλή βία, πολύ στρες, και νομίζω ο μπαμπάς μου δεν το ευχόταν σε κανέναν.
Πρέπει να έχεις μια ιδέα που να μη σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια για να πας να το κάνεις. Όχι απλά να σου ακούγεται ελκυστικό το να είσαι στο επιχειρείν. Ναι, πρέπει να έχεις μια ιδέα που όντως δεν σε αφήνει να κοιμηθείς. Δεν ήταν ένας άνθρωπος που μου με ωθούσε προς αυτό. Ήμουν και γενικά πολύ αντιδραστική, οπότε ήμουν σε φάση σιγά μη γίνω το παιδί που ασχολείται με ό,τι κάνουν οι γονείς του. Είπα πάω να κάνω προγραμματισμό και βιολογία.
Μου άρεσε πολύ το πτυχίο μου και μου δόθηκαν και πολλές ευκαιρίες. Ήμουν top of the class, μπορούσα να δουλέψω πριν καν αποφοιτήσω. Μου άνοιξαν πόρτες από μόνες τους. Μου πρότειναν δουλειές και κατέληξα να κάνω ένα διδακτορικό με πάρα πολύ καλά και πάρα πολύ ωραία έρευνα.
Πληρωνόμουν καλά και κάπως ότι υπήρχε μία κεκτημένη ταχύτητα ενθουσιασμού. Πρώτη φορά βγάζω τα λεφτά μου, πρώτη φορά δουλεύω, δουλεύω σε κάτι κουλ, δουλεύω σε κάτι που είχε νόημα. Ήθελα να κάνω κάτι που θα είχε νόημα για τον κόσμο, που θα προσέφερα. Κάπου όπου υπάρχει μια ανάγκη που δεν την υπολογίζει ο άλλος τόσο πολύ. Η ελονοσία ήταν αυτό γιατί υπάρχει ακόμα τεράστιο πρόβλημα, στην Αφρική πεθαίνουν άπειρα παιδάκια καθημερινά ακόμα. Υπάρχει ακόμα πρόβλημα στο να βρεθούν τρόποι αντιμετώπισης.
Ήθελα να νιώθω ότι επηρεάζω με αυτό που κάνω. Τότε δούλευα προσπαθώντας να βρω έναν τρόπο για να σταματήσω τη μετάδοση μοριακά, δηλαδή να σταματήσω τη δημιουργία της μορφής του παράσιτου που μεταδίδεται. Άρχισα όμως να καταλαβαίνω ότι απέχω πάρα πολύ από το αποτέλεσμα. Ένιωθα ότι η έρευνα κάπως είναι λίγο για τα μάτια του Δυτικού Κόσμου. Ξοδεύονταν άπειρα λεφτά με τρόπο που δεν ήταν αποδοτικός.
Εγώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν πιο δημιουργικά και κοινωνικά. Έλειπαν πολλά από αυτά τα στοιχεία σε αυτό που έκανα. Πήγαινα στα φεστιβάλ και μπριζωνόμουν. Ήμουν Κάννες, Βενετία, Βερολίνο, έβλεπα μία ταινία αλλά άκουγα ότι α, δεν έχει εισιτήρια. Τι σημαίνει δεν έχει εισιτήρια; Αφού εγώ την είδα την ταινία, μου άρεσε, θα αρέσει και στη φίλη μου. Για ποιο λόγο αυτή η ταινία να μην φτάσει στην Ελλάδα;
Οι αίθουσες είναι συγκεκριμένες στην Ελλάδα, το cinema-going habit είναι συγκεκριμένο, δηλαδή ο Έλληνας πάει συγκεκριμένες φορές το σινεμά το χρόνο. Υπάρχει ένας έντονος ανταγωνισμός στο να βρουν οι ταινίες χώρο για προβολή. Επομένως, τα κριτήρια των μεγάλων διανομέων της Ελλάδας, των περισσότερων διανομέων, είναι να βρουν χώρο για αυτή την ταινία. Αν η ταινία δεν έχει κάποια πάρα πολύ εμπορικά πιασίματα, ή δεν είναι κάποιου πολύ γνωστού σκηνοθέτη, ή δεν έχει κάποιο πολύ γνωστό ηθοποιό, κατά βάση κόβεται. Αυτό μειώνει την ποικιλομορφία. Για μένα αυτό είναι πλήγμα ρε παιδί μου. Είναι κρίμα γι’ αυτούς που αγαπούν το σινεμά.
Υπάρχει πάρα πολύ μοναδικό σινεμά εκεί έξω που, λόγω αυτών των κριτηρίων, κόβεται. Με τον θάνατο του DVD κιόλας, έφυγε και ένα μεγάλο έσοδο από τον διανομέα, επομένως έγινε ακόμα μεγαλύτερη πίεση να πρέπει να αποδώσει η ταινία στην αίθουσα. Τι θα σήμαινε αυτό; Ότι πλέον θα βλέπουμε μόνο στουντιακά;
«Υπάρχει πάρα πολύ μοναδικό σινεμά εκεί έξω που, λόγω αυτών των κριτηρίων, κόβεται».
«Δεν πίστευαν ότι θα πετύχει το Cinobo»
Ξεκινούσαμε με όραμα να κάνουμε προσβάσιμο το σινεμά που δεν κάνουν πολλοί. Πιστεύω ότι είχα και έναν ρομαντισμό, ότι αυτό το πράγμα χρειάζεται τόσο πολύ στην Ελλάδα που δεν μπορεί, θα με στηρίξουν. Έλεγα στον μπαμπά μου τι σχεδίαζα και μου λεγε χαμήλωσε τις προσδοκίες γιατί θα φας απογοητεύσεις. Τότε που ξεκινούσα είχα καλέσει πολλούς διανομείς και κάναμε συζήτηση. Είπαμε βάλτε ταινίες και θα πάρετε ποσοστά. Ελάτε να το κάνουμε μαζί αυτό. Η απάντηση ήταν όχι. Πάρε τις ταινίες που θέλεις για την πλατφόρμα, αλλά εμείς δεν θέλουμε να εμπλακούμε. Δεν πίστευαν ότι θα πετύχει. Εγώ πίστευα ότι το όραμα αυτό είναι όραμα πολλών ανθρώπων που δουλεύουν στο χώρο του κινηματογράφου. Δεν υπάρχει χώρος για τόσο πολύ σινεμά. Πρέπει κάπως να βρεθεί ένας τρόπος προβολής.
Μετακομίζω στο σπίτι της αδερφής μου εδώ στα Εξάρχεια, όπου έχει ένα δωμάτιο όσο είναι αυτές οι τέσσερις καρέκλες. Δηλαδή δωμάτιο υπηρεσίας φαντάσου, χωράει μόνο ένα κρεβάτι. Άφησα το σπίτι μου στη Γλασκώβη όπως ήταν, μπήκε μέσα μια φίλη να μείνει με τα έπιπλά μου όλα. Δεν πήρα τίποτα. Μία βαλίτσα με ρούχα και ήρθα εδώ και ζούσα μέσα από μία βαλίτσα για ένα χρόνο. Δεν πρόλαβα να βγάλω τα πράγματα από τη βαλίτσα. Αν ρωτήσεις τα παιδιά που είναι στο Cinobo από την αρχή, κάναμε μίτινγκ μέσα στο σπίτι της. Ήταν πάρα πολύ υποστηρικτική. Χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε το Cinobo.
Δεν ήμουν μόνη, από το business plan ακόμα. Είχα και ένα συνεργάτη που ήξερε πολύ καλά το κομμάτι του e-commerce και ήταν πολύ πωρωμένος με την ιδέα και αυτός. Ο πατέρας μου ήταν μέντορας πάντα σε όλο το πρότζεκτ. Ήταν πολύ σημαντικό σε κάθε βήμα να έχεις feedback.
Το πρώτο πράγμα που έψαξα ήταν το curation. Τα παιδιά μού έδωσαν δύναμη. Ήταν οι πρώτοι μου υποστηρικτές κατά κάποιο τρόπο. Όταν ανοίξαμε και ξαφνικά έγινε χαμός, έγινε γρήγορα αντιληπτό ότι θα χρειαστούμε άτομα. Είδαμε λίγο τα οικονομικά μας – γιατί δεν είχαμε υπολογίσει το μπαμ, το πλάνο που υπήρχε ήταν για πιο σταδιακή ανάπτυξη – οπότε έγιναν όλα πολύ γρήγορα.
Αρχίσαμε να δραστηριοποιούμαστε πάρα πολύ στη διανομή γιατί νιώσαμε ότι ok, πλέον μπορούμε να αντέξουμε να φέρουμε ταινίες και στα σινεμά και είναι σημαντικό μέρος του να κάνουμε προσβάσιμο τον κινηματογράφο, εκεί επίσης μεγαλώσαμε αισθητά την ομάδα. Γενικά μεγαλώνει συνέχεια και τώρα ψάχνω άτομα.
«Τότε που ξεκινούσα είχα καλέσει πολλούς διανομείς και κάναμε συζήτηση. Η απάντηση ήταν όχι. Δεν πίστευαν ότι θα πετύχει».
«Η συνεργασία αίθουσας-streaming είναι μονόδρομος»
Aγαπάμε πολύ την αίθουσα. Το να λειτουργήσουμε υποστηρικτικά στην αίθουσα είναι για μας ζητούμενο. Θεωρώ ότι η συνεργασία αίθουσας-streaming είναι μονόδρομος, για όλους εμάς. Ο ανταγωνισμός αυτών των δύο δεν θα φέρει ποτέ καλό αποτέλεσμα.
Η Gen Z είναι στο streaming. Αν δεν τους βρεις εκεί να τους μιλήσεις για τον Κισλόφσκι ή για τον Τζάρμους, πώς θα ξέρουν ότι αξίζει να πάνε στο σινεμά να τους δουν, εάν ο τρόπος με τον οποίο εκτίθενται πρώτη φορά σε πράγματα είναι το streaming;
Για μένα το streaming είναι εκεί για να δημιουργήσει μία κουλτούρα cinema loving, που να μπορεί μετά να γίνει cinema going. Όσο μπορούμε να φέρνουμε τις ταινίες και στη μεγάλη οθόνη είναι για μας ζητούμενο, όμως υπάρχουν πολλές ιστορίες εκεί έξω. Δυστυχώς δεν υπάρχει αρκετός χώρος να ειπωθούν όλες αυτές στη μεγάλη οθόνη, οπότε θεωρούμε ότι με αυτό το υβριδικό μοντέλο βοηθάμε την κάθε ταινία να βρει το κοινό της με τη βέλτιστη διαχείριση.
Υπάρχουν πολλοί σινεφίλ που τους αρκεί το Cinobo. Τρέξαμε μία έρευνα αγοράς όπου φαίνεται πως πολλοί που έχουν Cinobo αρκούνται στο Cinobo, αλλά είναι συχνά που έχουν και Cinobo και Disney+, ή και Cinobo και Netflix. Οι άνθρωποι που αγαπούν αυτού του είδους το σινεμά δεν σημαίνει ότι δεν θέλουν να έχουν και το άλλο. Είμαι και εγώ αυτό το κοινό.
Η δυναμική των ταινιών που φέρνουμε έχει αλλάξει. Πλέον μπορούμε να ακολουθούμε και μεγαλύτερους σκηνοθέτες, για τους οποίους μπορεί να υπάρχει έντονος ανταγωνισμός. Είναι σκηνοθέτες που θέλουν μεγάλη κάλυψη σε διαφημίσεις. Σε media. Σε στήσιμο στις αίθουσες.
Στην αρχή ήμασταν πολύ μικρούληδες και οι ταινίες που μπορούσαμε να παίρνουμε ήταν τα διαμαντάκια. Πλέον έχουμε τη δυνατότητα να φέρνουμε και τα καλύτερα από το ανεξάρτητο και arthouse, που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες επικοινωνίας και ανταγωνισμό. Και φυσικά το κομμάτι των σειρών που είναι μεγάλη επένδυση.
«Όλοι αγαπάμε τις σειρές. Και οι σειρές για μένα είναι σινεμά».
«Οι σειρές στο Cinobo δεν θα είναι ποτέ αναγκαίο κακό»
Οι σειρές στο Cinobo δεν θα είναι ποτέ αναγκαίο κακό. Όλοι αγαπάμε τις σειρές. Και οι σειρές για μένα είναι σινεμά. Είναι λίγο διαφορετικό το κόνσεπτ της σειράς τύπου The Office, ok. Οι σειρές όμως που στοχεύει να φέρνει το Cinobo είναι σαν σινεμά. Η προσέγγιση στο καλλιτεχνικό κομμάτι της ταινίας είναι κινηματογραφικό.
Το ότι μπορείς να δεις πλέον σινεμά και σε άλλο φορμάτ, εμένα μου φαίνεται γαμάτο. Επίσης υπάρχουν πάρα πολλοί κινηματογραφικοί σκηνοθέτες που έχουν κάνει σειρές, τους οποίους δεν τους βρίσκεις εύκολα σε άλλες πλατφόρμες. Οπότε κι αυτό είναι ένα κενό που θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε. Ήταν πολύ αναγκαίο καλό – σίγουρα αναγκαίο.
Το Cinobo είναι εκεί για να σπρώχνει τα όρια στα πάντα. Θέλουμε να είμαστε ο επαναστάτης στη βιομηχανία της Ελλάδας. Δεν πειράζει αν ξίνισε σε κάποιους, είναι ώρα να το δοκιμάσουν και να δουν ότι άξιζε.
Το πιο σημαντικό είναι η επιμέλεια των σειρών. Δεν είναι σούπερ μάρκετ. Αυτό είναι που μας διαφοροποιεί. Κάθε τι που μπαίνει το έχουμε δει, το έχουμε ελέγξει, το έχουμε τριπλοτσεκάρει, έχουμε διαφωνήσει γι’ αυτό, έχουμε συμφωνήσει γι’ αυτό, μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων που βρίσκεται κάθε εβδομάδα και το έχουμε ξεχωρίσει έναντι άλλων.
Το πλάνο είναι κάθε μήνα να μπαίνει και νέα σειρά. Κάθε εβδομάδα, κάθε Δευτέρα με νέα επεισόδια, κάθε μήνα μία και δύο. Τώρα, τους επόμενους μήνες θα έρχονται δύο νομίζω. Έχουμε πολύ ωραία και καινούργια πράγματα, αλλά και κλασικά που πρέπει να τα έχουμε δει αν δεν τα έχουμε δει.
Η κακοποίηση δεν συγχωρείται και πρέπει να τιμωρείται. Τώρα, ποιο είναι το στόρι του καθενός, ποιες είναι οι γραμμές στο στόρι του, ποιος θα τις κρίνει αυτές τις γραμμές – δεν ξέρω να σου πω την απάντηση. Δεν ξέρω αν το έργο του ανθρώπου τελικά είναι ο ίδιος. Μάλλον το έργο του ανθρώπου δεν είναι ο ίδιος. Φωνάζω τώρα τη σκέψη μου, δεν έχω απάντηση. Αυτή είναι μια συζήτηση που κάνουμε στην ομάδα. Όταν συζητάμε για δημιουργούς, γίνεται αυτό το ντιμπέιτ. Έχει τύχει να σκεφτούμε το έργο και να αφήσουμε στην άκρη τον καλλιτέχνη.
[Η παρουσία των γυναικών σκηνοθετριών στο Cinobo] είναι challenge. Έχει να κάνει με την ιστορία του σινεμά. Η αναλογία που υπάρχει στην πραγματικότητα είναι η αναλογία που υπάρχει και στο Cinobo. Οι γυναίκες σκηνοθέτριες είναι λιγότερες από τους άντρες δυστυχώς, οπότε κάπως αυτό αποτυπώνεται. Το έχουμε στο νου μας και τις αγαπάμε. Τώρα έχουμε το κύμα των Βρετανίδων και είναι τέλειο.
«Αν δεν επιλέγεις ποτέ κάτι διαφορετικό, εν τέλει αυτοί που θα επιλεγούν για σένα θα είναι τρεις άνθρωποι που θα μπορούν να οδηγήσουν τα πράγματα εκεί γουστάρουν».
«Το μονοπώλιο δεν έκανε ποτέ καλό σε κανέναν»
Ο κόσμος δεν ξέρει πώς λειτουργεί η βιομηχανία, άρα δεν ξέρει πώς την επηρεάζει. Υπάρχει ένα μεγάλο κοινό εκεί έξω που δεν αντιλαμβάνεται πόσο η συμμετοχή του σε κάποια πράγματα – το ποια πλατφόρμα επιλέγει να έχει, το ποια ταινία θα πάει να δει στο σινεμά, αν θα πάει καν να δει ταινία στο σινεμά – το πόσο επηρεάζει το τι θα υπάρχει στην Ελλάδα σε τέσσερα-πέντε χρόνια από τώρα. Ο κόσμος, ας πούμε, δεν ξέρει πως βγαίνει μία ταινία στο σινεμά και, αν δεν κάνουν εισιτήρια τις τις πρώτες μέρες, αν δεν γεμίσει τις πρώτες μέρες, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ξαναπαίξει.
Εάν έλεγες σε κάποιον, είσαι τελείως αδιάφορος ή θα ήθελες να συνεχίσουν αυτές οι ταινίες να υπάρχουν στην Ελλάδα; Οι περισσότεροι θα σου πουν όχι, θέλω να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Μπορεί όμως να μην ξέρει ότι με τις επιλογές του επηρεάζει. Για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τις τέχνες είναι πολύ κατανοητό, αλλά υπάρχει ένα τεράστιο κοινό εκεί έξω που δεν το κατανοεί. Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσει λίγο από εμάς το να καταφέρουμε να το κάνουμε κατανοητό.
Είναι πολύ σημαντική η ποικιλομορφία. Αν δεν επιλέγεις ποτέ κάτι διαφορετικό, εν τέλει αυτοί που θα επιλεγούν για σένα θα είναι τρεις άνθρωποι που θα μπορούν να οδηγήσουν τα πράγματα εκεί γουστάρουν. Το μονοπώλιο δεν έκανε ποτέ καλό σε κανέναν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου