Φαντάσματα του έρωτα
-Τζούντι, οι τελευταίες μέρες ήταν οι πιο ευτυχισμένες του χρόνου...
-Ξέρω, επειδή σου θυμίζω εκείνη, κι όχι πολύ μάλιστα.
-Οχι, Τζούντι, είσαι κι εσύ! Υπάρχει σε σένα κάτι που...
-Δεν μπορείς να θες εμένα; Εμένα, έτσι όπως είμαι;
Tι συγκλονιστικό θέμα, τι σπαρακτική ερωτική ιστορία στην ταινία «Vertigo» του Χίτσκοκ! Ένας άντρας να ερωτεύεται μια γυναίκα γι’ αυτό που δεν είναι και να την απαρνιέται στη συνέχεια γι’ αυτό που είναι!
Κι όμως τέτοιες καταστάσεις μπορεί να συμβούν σε όλους μας. Απλά επειδή πολλές φορές ερωτευόμαστε ανθρώπους για λάθος λόγους. Τους φανταζόμαστε όπως νομίζουμε ή όπως θα θέλαμε να είναι προβάλλοντας πάνω τους τις δικές μας επιθυμίες. Κι όταν οι φαντασιώσεις μας αποδειχθούν απατηλές, τους εγκαταλείπουμε με το αίσθημα ότι μας πρόδωσαν! Έφταιγαν, άραγε, μόνο εκείνοι ή κι εμείς που δεν τους «ακούσαμε» προσεκτικά ή δεν τους «ακούσαμε» καθόλου;
Ο έρωτας, όπως και κάθε σχέση, αν αξίζει να επιβιώσει, οφείλει να είναι και κατανόηση και αποδοχή του άλλου, πρόκληση, η εμπειρία να αντικρίσουμε τον κόσμο και μέσα από τα δικά του μάτια...
Αυτή η σύγκρουση ανάμεσα στις δικές μας επιθυμίες και την πραγματικότητα του άλλου θα γινόταν, χάρη στο «Vertigo» και προσωπικά μου βιώματα, ένα από τα βασικά θέματα των δικών μου ταινιών, όπως και των ταινιών και των βιβλίων που έχω λατρέψει.
Στο «Vertigo» το τέλος είναι τραγικό, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Στο βιβλίο «Σύλβια» του Χάουαρντ Φαστ (που έγινε και ταινία), ένας ντετέκτιβ ερευνά το σκοτεινό παρελθόν μιας γυναίκας. Η Σύλβια κακοποιήθηκε από τον πατριό της, το έσκασε απ’ το σπίτι της, κατέληξε στην πορνεία αλλά κράτησε μέσα της ομορφιά. Ο ντετέκτιβ την ερωτεύεται τρελά, χωρίς να την έχει δει, «ακούγοντάς» την μονάχα μέσα από τα γεγονότα της ζωής της. Κι όταν τη συναντά στο τέλος του βιβλίου, είναι έτοιμος να ζήσει μαζί της. Μεταφράζω την τελευταία σελίδα:
Δεν είμαστε πια νέοι. Τι ξέρω για σένα; Δεν είμαι καν σίγουρη αν μπορώ να κάνω παιδιά... Δεν είμαι σίγουρη για τίποτα. /Θα είναι μια αρχή. /Αρχή για τι; Τι; /Για να ξαναγίνεις η Σύλβια Καρόκι. Να θυμηθείς το μικρό κορίτσι που μπήκε στη βιβλιοθήκη του Πίτσμπουργκ και ζήτησε ένα βιβλίο. /Εχεις μια δύναμη μέσα σου που δεν την καταλαβαίνω, αλλά δεν ξέρω καν αν μου αρέσεις, και μερικές στιγμές σε μισώ. /Παίρνω το ρίσκο. /Ξέρεις για τη Σύλβια. Ξέρεις με ποια μπλέκεις. /Ξέρω.
Τότε είπε «Θα μπορούσες να με φιλήσεις. Δεν μ’ έχεις φιλήσει ακόμα».
Την πήρα στην αγκαλιά μου και τη φίλησα, κι εκείνη έκλαιγε. Αλλά αν έκλαιγε για μένα ή για εκείνη, δεν ξέρω.
Ένας ύμνος στον άνθρωπο, τον έρωτα, τη γυναίκα.
*Σκηνοθέτης, διευθυντής Film Studies BA, MA New York College, Athens, University of Greenwich, UK
Δημήτρης Παναγιωτάτος - Greek SciFi Wiki
______________________
 |
«Η
ιστορία του αστυνομικού ντετέκτιβ του Σαν Φρανσίσκο Τζον Σκότι
Φέργκιουσον (James Stewart), ο οποίος αναγκάστηκε να αποσυρθεί πρόωρα
από την ενεργό δράση, λόγω του ψυχολογικού σοκ που υπέστη κυνηγώντας
έναν εγκληματία (με αποτέλεσμα να υποφέρει από υψοφοβία, ιλίγγους και
κρίσεις πανικού) και της λαμπερής γυναίκας με το σκοτεινό μυστικό (Kim
Novak) ,που παρακολουθεί και μοιραία ερωτεύεται, είναι μόνο η πρώτη
επιδερμίδα της σύνθετης και βαθιά ψυχαναλυτικής πλοκής αυτού του
αριστουργήματος. Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου εξετάζει αυτό ακριβώς
που λέει ο τίτλος του, δηλαδή όσα μας κάνουν να μην κοιτάμε ψηλά, από
φόβο να κοιτάξουμε κάτω: την ανθρώπινη αδυναμία, τις φοβίες, την ψύχωση
που προκαλούν οι κομβικές στιγμές στη ζωή – το σοκ του θανάτου ή η
παθιασμένη αγάπη.»
Πηγή αποσπάσματος: cinemagazine.gr
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock
Παραγωγή: Alfred Hitchcock
Σενάριο: Alec Coppel, Samuel Taylor
Μουσική: Bernard Hermann
Φωτογραφία: Robert Burks
Μοντάζ: George Tomasini
Πρωταγωνιστούν: James Stewart, Kim Novak, Barbara Bel Geddes, Tom Helmore
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ : Βικιπαίδεια=>Vertigo/ Δεσμώτης του Ιλίγγου (1958)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου