ΠΑΥΣΙΛΥΠΟΝ
Στίχοι: Νίκος Τσακνής
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Album: Παυσίλυπον
℗ 1996 EMI
Ήταν ένας άνθρωπος με όψη ταπεινή
η καταγωγή του λαϊκή
Το ‘65 υπερέβαλε εαυτόν
μήνυμα οι καμπάνες του για κάθε μικροαστόν.
Μα κι οι άνθρωποι αυτοί
βλέπαν έναν φασουλή
ήταν η εποχή πολύ σκληρή
Δεν είχε του μάγκα μπόι
ούτε ήταν από σόι
βρε καλώς τηνε την ατραξιόν
καραγκούν μπόη.
Βρήκε μια παρέα των καμπάνων και τριχών
έγινε βορά σαπιοκοιλιών
Που κρατούσαν για την πάρτη τους την κριτική
δεν υπήρχε τότε η εξουσία της Τ.V.
Και νοσταλγώ πώς να στο πω
τα γλυκά μας "σ’ αγαπώ"
Το ‘75 ξεχαστήκαν όλα αυτά
πλάνες πανωραίες
και ακτίφ κομματικά
Είχε κι ενα μπάρμπα
απ’την Αμέρικα αυτός
βρε παιδί μου είχε γέλιο
ο δικτάτωρ Παττακός
Τότε πέσαν πάνω του
βρίζανε τη μάνα του
μια επαρχία θάνατου
Μαρξ και ήλιος πρασινί
αριστερά καραγκουνί
μπόι στα κάτεργα στον κάμπο
να τραβάς κουπί
Δεκαπέντε χρόνια η προσγείωση διαρκεί
μα είναι ανώμαλη πολύ
Τώρα όλοι ψάχνουν,
και μιλούν για αισθητική
βρήκαν και το κιτς
από του Κίτσου τη στολή.
Κι όσο για τον Κίτσο μας
άλλοι από τον κάμπο μας
Τζίμη τον εβγάλαν και κεντούν
Του ’βαλαν μετάλλια
μα κάτι βουβάλια
θέλουν στην μπερλίνα μονοπώλιο ν’ ασκουν,
Τώρα που ξεμείναμε
στην κόψη του εικοστού
με ούτε καν πτυχίο παυσίλυπου
Μόνο σαν ημίθεοι
του παιδικού μας εαυτού
γράφουμε τραγούδια για την τύχη
ενός παιδιού.
Και νοσταλγώ πώς να στο πω
τα γλυκά μας σ’ αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου