Ναι , κύριε Τζούμα μου, είμαι φλύαρη - Μήπως να με δολοφονήσουν;
Αααχ ο Τζούμας, αυτό το ψηλόλιγνο, λάγνο αγόρι με τα μακριά δάχτυλα και την ηδυπάθεια στο βλέμμα. Αυτό το αγόρι που το μάθαμε απ’ τον «Δράκουλα των Εξαρχείων» και το εκτιμήσαμε και το ακολουθήσαμε και στο ραδιόφωνο, τις εποχές που λεφτά υπήρχαν.
Και τον αγαπήσαμε γιατί έλεγε όλο μπούρδες και περνούσαμε καλά με τα: «κάνει πολύ ινγκράσιας» , «ανθυποσελέμπριτυ» και τα «γλρμπ γλρμπ» όταν δεν έβρισκε τις λέξεις που ήθελε.
Μας έπεισε ότι ήταν ευφυής γιατί δεν ξέραμε και καλύτερα (μη χτυπάτε κάποτε ακούγαμε και Ψαριανό).
Μετά μας έπεισε ότι αξίζει να διαβάσουμε τα βιβλία του που ήταν πατάτες πασπαλισμένες με το γκλίτερ του κοσμογυρισμένου και καλλιεργημένου γιατί δε βλέπαμε γύρω μας ανθρώπους σαν αυτόν (εξωτικά πουλιά) και μας έψησε.
Μέχρι που κοσμογυρίσαμε (sic) κι εμείς, καλλιεργηθήκαμε κι εμείς, μεγαλώσαμε κι εμείς και είδαμε ότι ούτε ιδιαίτερα ευγενικής καταγωγής είναι, ούτε ιδιαίτερα καλλιεργημένος, ούτε τόσο εξαιρετικά κοσμογυρισμένος όσο προσπαθούσε να μας πείσει.
Η περσόνα που υιοθέτησε ήταν ο φερετζές ενός βαθιά κομπλεξικού ατόμου
που ήθελε απλά να έχει περισσότερα δικαιώματα και αγαθά απ’το πόπολο.
Που ήθελε επιβεβαίωση γιατί δεν ήταν καλά με το "δέρμα" του και όταν δε
γινόταν το δικό του έριχνε κακάκια σε κάθε κατεύθυνση για να τραβήξει
ξανά την προσοχή.
Δε θυμάμαι ακριβώς ποια χρονιά τον άκουγα να κράζει τον μέσο βιοπαλαιστή για έλλειψη ποιότητας, να σκίζει τα ρούχα του που είμαστε όλοι γύρω του βλαχάρες και που αν έχουμε αριστερές απόψεις θα μείνουμε για πάντα βλαχάρες.
Ξαφνικά, λίγο πριν το δημοψήφισμα, ξεσπάθωσε και τα χώσε σε όποιον ήταν αδύναμος, ξένος και γυναίκα. Γενικά του την έσπαγαν οι ευάλωτοι.
Ξεχνούσε ότι ήταν στο ραδιόφωνο κι έριχνε τάντρουμς.
Τότε η περσόνα γκρεμίστηκε και με μεγάλη μας απογοήτευση ντραπήκαμε για τα κριτήρια που είχαμε παλιά για τα είδωλα (sic) μας.
Συνειδητοποιήσαμε ότι κι εμείς παίζαμε πιάνο μικροί. Κι εμείς διαβάζαμε
εξωσχολικά βιβλία. Κι εμείς μιλούσαμε γλώσσες. Κι εμείς ταξιδέψαμε.
Αλλά δε ζητήσαμε από κανέναν να μας λατρέψει άκριτα.
Ο Τζούμας ξαφνικά έγινε ένας ξεπεσμένος μπουρζουά ο οποίος είχε δημιουργήσει αυτή την περσόνα για να κρύψει ποσό ρατσιστής και μισογύνης ήταν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ανοίγει το στόμα του και πετάει στόκους, αλλά αυτή τη φορά δικαιολογεί τον φόνο μιας γυναίκας η οποία είναι φλύαρη. Ούτε καν γλωσσού. Φλύαρη. Δηλαδή εμένα που έχω ADHD, μιλάω πολύ και είμαι και γλωσσού. Άρα δικαιολογημένα μπορεί να με δολοφονήσει κάποιος.
Ο καημένος έχει μείνει στη φούστα της μαμάς του και δεν καταλαβαίνει ότι μόνο οι μαμάδες δικαιολογούν όλες τις ηλιθιότητες των παιδιών τους και ότι δε γίνεται να «τραβάει τις φούστες» των υπολοίπων για να του δώσουμε προσοχή.
Κάθε φορά κάνει και κάτι πιο ακραίο για να του δώσουμε προσοχή.
Δεν κούρασε απλά, έγινε επικίνδυνος και είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαστε.
Ωστόσο να σκεφτούμε λίγο και την ποιότητα των εργοδοτών του, που τον πληρώνουν για να προσβάλλει μια ολόκληρη κοινωνία μόνο και μόνο για να θρέψει λίγο το εγωισμούλη του.
Αυτό στο χωριό μου λέγεται attention whore και είμαι σίγουρη ότι από πίσω δεν κρύβεται το γήρας όπως πολλοί είπαν σήμερα, αλλά κάτι άλλο το οποίο χρήζει προσοχής.
Ναι κύριε Τζούμα μου, είμαι και φλύαρη και γλωσσού και συμπαθώ τους πρόσφυγες, τους φτωχούς, τους ανήμπορους και όποιον σας τη σπάει.
Τι θα κάνετε θα με σκοτώσετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου