" Όλη η ποί­η­ση εί­ναι τυ­πι­κή, ενυ­πάρ­χει μέ­σα σε όρια, σε στε­νω­πούς που επι­βάλ­λει η γλώσ­σα ή η πα­ρά­δο­ση..."

Baume du Doge

by Moira Egan

for Mark Strand

In Venice, the aperitivo’s garnished
with such voluptuous chunks of orange
that one among us jokes: Drinks and vitamins!
In truth, though, I recall our conversations,
in equal measure, seriousness and play.
Slow walks and smokes along the Grand Canal,
talk of cinnamon, cardamom, the Spice Trade;
each of us trying to name the precise shade
the sky takes on as the day fades.
Saffron.

                                                           He said, All poetry is formal,
existing within limits, straits imposed
by language or tradition. Evening knelled in
by San Marco’s carillon,
the dusky gusts of myrrh and frankincense.
In a city like this, founded on such elegance,
the silks and velvets trailing wakes of benzoin
and vetiver, the night mind’s so sweetly
deceived into believing in permanence.

 Source:newcriterion.com

 ******************

 

Philip Castle, »Βενετία» (1980)

Baume du doge

στον Mark Strand

Στη Βε­νε­τία το aperitivo εί­ναι γαρ­νι­ρι­σμέ­νο
με τέ­τοια απο­λαυ­στι­κά κομ­μά­τια πορ­το­κα­λιού
που κά­ποια από μας αστειεύ­ε­ται: Πο­τά και βι­τα­μί­νες!
Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως θυ­μά­μαι τις συ­ζη­τή­σεις μας,
στον ίδιο βαθ­μό σο­βα­ρές και παι­γνιώ­δεις.
Αρ­γές βόλ­τες και τσι­γά­ρα κα­τά μή­κος του Με­γά­λου Κα­να­λιού,
κου­βέ­ντες για κα­νέ­λα, κάρ­δα­μο, το Εμπό­ριο Μπα­χα­ρι­κών·
όλοι μας προ­σπα­θού­σα­με να βρού­με το ακρι­βές όνο­μα της από­χρω­σης
που παίρ­νει ο ου­ρα­νός κα­θώς η μέ­ρα υπο­χω­ρεί.
Ζα­φο­ρά.

Εκεί­νος εί­πε, Όλη η ποί­η­ση εί­ναι τυ­πι­κή,
ενυ­πάρ­χει μέ­σα σε όρια, σε στε­νω­πούς που επι­βάλ­λει
η γλώσ­σα ή η πα­ρά­δο­ση. Το βρά­δυ έφτα­σε με τις πέν­θι­μες
κω­δω­νο­κρου­σί­ες του Αγί­ου Μάρ­κου,
τις σκο­τει­νές ρι­πές του μύ­ρου και του λι­βα­νιού.
Σε μια πό­λη όπως αυ­τή, θε­με­λιω­μέ­νη πά­νω σε τέ­τοια κομ­ψό­τη­τα,
όπου τα με­τα­ξω­τά και τα βε­λού­δι­να ακο­λου­θούν πα­νη­γύ­ρια βεν­ζό­ης
και βε­τι­βέ­ριας, το νυ­χτε­ρι­νό μυα­λό ξε­γε­λιέ­ται
τό­σο γλυ­κά και πι­στεύ­ει στη μο­νι­μό­τη­τα.

{Μετάφραση} Κείμενα του Βασίλη Παπαγεωργίου

ΧΑΡΤΗΣ 18 {ΙΟΥΝΙΟΣ 2020}

Η Moira Egan γεν­νή­θη­κε το 1962 στη Βαλ­τι­μό­ρη, έζη­σε για τρία χρό­νια (1998-2001) στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, όπου δί­δα­ξε στο Κολ­λέ­γιο Ανα­τό­λια· εδώ και πολ­λά χρό­νια ζει στη Ρώ­μη. Έχει εκ­δώ­σει πέ­ντε συλ­λο­γές ποι­η­μά­των στα αγ­γλι­κά και τρεις στα ιτα­λι­κά. Τα ποι­ή­μα­τα που πα­ρου­σιά­ζου­με εδώ εί­ναι από την τε­λευ­ταία της συλ­λο­γή, Synæsthesium (2017). Μα­ζί με τον επι­δη­μιο­λό­γο σύ­ζυ­γό της Damiano Abeni με­τά­φρα­σε συλ­λο­γές των Τζον Άσμπε­ρυ, Μαρκ Στραντ, Λό­ρενς Φερ­λιν­γκέ­τι και Τσαρλς Σί­μιτς στα ιτα­λι­κά.