Σκίτσο της Εφ.Συν. [John Antono 27.01.2022]
_________________________________
Γιατί δεν στέκεται πλέον η κυβέρνηση - Το άδοξο τέλος του Μητσοτάκη
Η πολιτική στο τέλος είναι αμείλικτη. Όσο και αν οι πολίτες παραπλανώνται κατά καιρούς, το εξάμβλωμα που εμφανίζεται ως κυβέρνηση έχει τελειώσει στα μάτια τους. Η κάλπη θα είναι η λύτρωση της κοινωνίας.
Στους καιρούς που ζούμε δεν αποκλείεται τις επόμενες μέρες να εμφανιστούν και «σοβαρές» δημοσκοπήσεις που θα εμφανίζουν ότι - μετά την κακοκαιρία-, το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου διευρύνεται. Η εμπιστοσύνη των πολιτών στον Κυριάκο Μητσοτάκη ενισχύεται-μαζοχιστικά.
Τζάμπα κόπος. Η «Ελπίδα» σκόρπισε κάθε ελπίδα για την κυβέρνηση και όλα δείχνουν ότι τίποτε πλέον δεν τη σώζει. Το στιλάκι του 2020 «ευτυχώς που κυβερνάει ο Μητσοτάκης σκέφτεστε να ήταν ο Τσίπρας;» χρεοκόπησε. Μαζί του και το κυβερνητικό σλόγκαν των επομένων εκλογών : «Τι θέλετε; Να έλθει ο Τσίπρας;»
Η απάντηση είναι μάλλον προεξοφλημένη. Οι μισοί απαντούν «ναι , αυτό θέλουμε». Και οι άλλοι μισοί «ας έλθει όποιος να' ναι, αρκεί να φύγουν οι σημερινοί».
Τριάντα μήνες μετά την αναρρίχησή του στην κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδυναμώνεται δραματικά. Όχι μόνο στην κοινωνία-όπου τα πράγματα αγριεύουν και προσωπικά για τον ίδιο-αλλά και εσωτερικά στη ΝΔ, όπως και στους κύκλους των μιντιακών υποστηρικτών του.
Για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Δεν αφορούν μόνο την πολιτική του- που ούτως ή άλλως από τη φύση της είναι ταξική και ως εκ τούτου αντιλαϊκή- αλλά και τη διαχείριση της εξουσίας από την πλευρά του, ως κληρονομικό δικαίωμα.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο ίδιος ως φυσιογνωμία περιορίζεται σ αυτό που είναι ως πολιτικός: λίγος. Η όπως έλεγε ο πατέρας του - για τον έτερο κληρονόμο που έγινε πρωθυπουργός- «δεν κάνει το παιδί».
Η υπερτίμησή του ήταν επικοινωνιακή και έγινε επειδή κάποιοι ισχυροί της χώρας ήθελαν να φύγει ο Τσίπρας -και όχι γιατί είχαν ενθουσιαστεί από τον Κυριάκο.
Επένδυσαν σε έναν μέτριο πολιτικό με μεγάλο όνομα, μεγάλη περιουσία, μεγάλο δίκτυο χορηγών, μεγάλη βουλιμία για εξουσία και όφελος.
Δεν είχε οργανική σχέση με την πολιτική, αλλά ούτε και με τη ΝΔ. Επιβλήθηκε στη Βουλή ως κληρονόμος και αναδείχθηκε εκπρόσωπος ενός κύκλου συμφερόντων. Ο «καλυτέρα προετοιμασμένος πρωθυπουργός» ήταν προετοιμασμένος μόνο για να τους προσφέρει εξυπηρετήσεις με δημόσιο χρήμα.
Σε ότι αφορά την κοινωνία, το κράτος, τη δημόσιο συμφέρον δεν υπήρχε καμία προετοιμασία, πέραν αυτής που αφορούσε την αποδυνάμωσή τους , υπέρ συμφερόντων και την προσωπική κυριαρχία του . Ο μέσος πολίτης δεν υπάρχει στην οθόνη του.
Δεύτερος λόγος είναι ότι η πολιτική υπέρ των λίγων και σε βάρος των πολλών συνδυάσθηκε με ένα υδροκέφαλο μοντέλο προσωποκεντρικής διακυβέρνησης.
Παραβιάζοντας τις διακρίσεις των εξουσιών-αλλά και περιγράφοντας νομοθεσία για τη λειτουργία του υπουργικού Συμβουλίου- ο Κυριάκος Μητσοτάκης κούμπωσε το κράτος επάνω του.
Όχι απλώς από τη μεγαλομανία της εξουσίας, αλλά για τη διευκόλυνση της διαχείρισης των πόρων του κατά τη βούληση , τις σκοπιμότητες και τις παρέες του.
Η διατύπωση «Μαξίμου ΑΕ» της Φώφης Γεννηματά υπήρξε η πιο εύστοχη συμπύκνωση για τον γιο του Κώστα Μητσοτάκη -που έκανε την ίδια δουλειά, αλλά με παραδοσιακούς τρόπους
Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης παρήγαγε τα φαινόμενα που το συνοδεύουν πάντα: αδιαφάνεια, αλαζονεία, αυταρχισμό, φαυλότητα, οικογενειοκρατία, διαφθορά, κομματισμό και μετριότητα.
Ντυμένο επικοινωνιακά με τα αντίθετα του , διέλυσε τα δημόσια συστήματα προστασίας της κοινωνίας που χρειάσθηκαν δεκαετίες για να δημιουργηθούν: παιδεία, υγεία, ασφάλιση, πρόνοια- ως δημόσια αγαθά και υπό την ευθύνη του κράτους.
Η έννοια της κοινής ωφέλειας συκοφαντείται για να κυριαρχήσουν ιδιωτικά συμφέροντα προσφέροντας υπηρεσίες πολυτέλειας σε όσους μπορούν να πληρώσουν.
Οι υπόλοιποι θα εξυπηρετούνται από τα κουφάρια που θα απομείνουν στους αντίστοιχους τομείς .
Η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, του νερού, και των μεταφορών θα υποβαθμίσει και άλλο το επίπεδο ζωής των πολλών. Όπως η διοχέτευση της ζήτησης σε «αλυσίδες», ενταφιάζει τη μεσαία τάξη για την οποία το τραπεζικό σύστημα κλείνει τις στρόφιγγες.
Τρίτος λόγος είναι η έκπτωση της πολιτικής, δια της συγκέντρωσης των πιο τυχοδιωκτικών στοιχείων στον πυρήνα της, με την ανάθεση ρόλων και αξιωμάτων.
Αποσυνάγωγοι άλλων πολιτικών χώρων, βρέθηκαν σε θέσεις διακυβέρνησης και άχρηστοι και ανίκανοι, ήδη από καιρό απαξιωμένοι, ανασύρθηκαν από τα αζήτητα- και κυβερνούν μαζί με ακροδεξιούς, εξωκοινοβουλευτικούς, απολίτικους και εντεταλμένους συμφερόντων.
Η εξαχρείωση και η σήψη που αποτυπώνονταν στα πρόσωπα στελεχών της Δεξιάς-και του ΠΑΣΟΚ-κρύφτηκαν με τη συγκάλυψη των σκανδάλων που τους αφορούσαν.
Μοιραία αυτό έφερε ξανά με «διευθύνοντα» ρόλο στην πολιτική την εξουσία του χρήματος, που χειραγωγεί πάλι παράγοντες του δημοσίου βίου με την μιντιακή και οικονομική ισχύ της. Τα «κόμματα επιχειρηματιών» μέσα στο κυβερνών κόμμα, είναι πάλι ορατά δια γυμνού οφθαλμού.
Σε αυτό το τετράπλευρο της θεσμικής κατάπτωσης , της αξιακής καταβαράθρωσης, και του κοινωνικού εκφυλισμού , η επιχειρησιακή ανικανότητα του «επιτελικού κράτους» είναι το κερασάκι.
Δεν ήταν ποτέ ούτε επιτελικό, ούτε κράτος , αλλά μέθοδος κομματικοποίησης του δημόσιου τομέα και βολέματος των ημέτερων. Ως μαγιά για το πολιτικό μέλλον της οικογένειας Μητσοτάκη- που σχεδιάζεται από τώρα για τη μετά Κυριάκο εποχή. Σόι πάει το βασίλειο
Αλλά η πολιτική στο τέλος είναι αμείλικτη. Όσο και αν οι πολίτες παραπλανώνται κατά καιρούς, το εξάμβλωμα που εμφανίζεται ως κυβέρνηση έχει τελειώσει στα μάτια τους. Η κάλπη θα είναι η λύτρωση της κοινωνίας.
(Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου