Εμείς τι κάνουμε, όμως;
Κατανοούμε ότι ένας ολόκληρος κόσμος αποφασισμένων, αναποφάσιστων, και προβληματισμένων, στον ΣΥΡΙΖΑ εναποθέτει ελπίδες;
Εμείς τι κάνουμε, όμως; Αυτό είναι το θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, τους αριστερούς κάθε φυλής και τάσης, τους προοδευτικούς εν γένει, στην αυγή της νέας χρονιάς. Διότι ο Μητσοτάκης δεν φθείρεται απλώς, δεν έχει εκμετρήσει απλώς το ζην της πολιτικής του εικόνας, έχει εξευτελίσει με το προκλητικό ευ ζην και την ανθρώπινη εικόνα του. Πολιτικές πράξεις και παραλείψεις που μερικούς πλουτίζουν και σε άλλους κοστίζουν. Ζωές καταβάλλονται στο ταμείο της ανυποληψίας και της επικοινωνίας του. Αλλά ο δράστης καμιά υποψία συγκίνησης, ευαισθησίας, περίσκεψης, τύψεων, σεμνότητας μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Έστω και υποκριτικά. Τα ρίχνει όλα στον Βοϊδομάτη και ξεμπερδεύει.
Εμείς τι κάνουμε, όμως; Διότι το πήραν χαμπάρι η παραδαρμένη κοινωνία, οι αγριεμένοι νέοι, η αγαπημένη μεσαία τάξη, η προβληματισμένη Δεξιά: Δεν τραβάει. Δεν νογάει. Δεν καταλαβαίνει τι γίνεται, γιατί γίνεται, ποιες είναι οι ευθύνες του, ακόμα και ποιος είναι ο ρόλος του. Δεν γενικώς. Και τα επιτελεία τους αναζητούν επειγόντως εναλλακτικές, στηρίγματα, κεντροαριστερά και ακροδεξιά δεκανίκια, τραπεζίτες και κοπτήρες. Αν χρειαστεί να αλλάξει ο βιολιτζής, να μην αλλάξει κι ο χαβάς. Να μην γίνει η φθορά του κοινωνικό τσουνάμι και επιβεβαιωθεί ο αθυρόστομος που καπνίζει: Τους πάρει όλους μαζί ο διάολος, μαζί με τις πολιτικές και τα σκόιλ ελικίκου τους.
Εμείς τι κάνουμε, όμως; Καταγγέλλουμε, αποκαλύπτουμε, αντιπολιτευόμαστε, καλούμε την κοινωνική πλειοψηφία να διεκδικήσει μια καλύτερη μοίρα, θα πεις. Παλιά της τέχνη κόσκινο της Αριστεράς και των συνοδοιπόρων. Αλλά, δυστυχώς, αυτό σήμερα δεν αρκεί. Δεν αρκεί η συμμετοχή στους αγώνες και η φακελωμένη για δεκαετίες «υποκίνηση» της κοινωνικής αντίστασης. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας. Πρέπει συνεπώς να πείσει ότι είναι σε θέση να κυβερνήσει. Ότι έχει όχι μόνο το σχέδιο, αλλά και τους ανθρώπους, και την τεχνογνωσία, και τη σύμπνοια, και τη σοβαρότητα που απαιτεί μια τέτοια ευθύνη σε τέτοιες στιγμές.
Εμείς τι κάνουμε, όμως; Κατανοούμε ότι ένας ολόκληρος κόσμος αποφασισμένων, αναποφάσιστων, και προβληματισμένων, στον ΣΥΡΙΖΑ εναποθέτει ελπίδες; Ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική στην ταξικά ιδιοτελή και πολιτικά ευτελή διακυβέρνηση Μητσοτάκη, που σαπίζει; Καθορίζουμε συνεπώς πράξεις, λέξεις, πρωτοβουλίες, με βάση όχι κάποιες δικές μας προσωπικές ή ομαδικές βλέψεις, αλλά με βάση τις ανάγκες της χειμαζόμενης πλειοψηφίας; Δίνουμε την αναγκαία εικόνα σύμπνοιας, σοβαρότητας, επάρκειας, σε όσους παρακολουθούν και προσδοκούν; Αν ναι, έχει καλώς, και η διαβόητη συσπείρωση δεν θα αργήσει. Αν όχι, ας λάβουμε τα μέτρα μας επειγόντως. Ας κάνουμε όσα πρέπει να κάνουμε, για να προκάνουμε. Και να αποδειχτεί το 2022 καλή χρονιά για την Ελλάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου