ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΣΤΕΡΙΑΣ

Πήγα με συμπτώματα σε
νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και…

 [Μια αφήγηση νοσοκομειακής φροντίδας που θα ήταν υπό κανονικές συνθήκες για γέλια , αλλά εν μέσω κορωνοϊού είναι για κλάματα]


Από
parallaxi -
July 28, 2020

Λοιπόν, σήμερα είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία με το Εθνικό
Σύστημα Υγείας του κυρίου Κικίλια. Συγκεκριμένα, γυρίζοντας από
ολιγοήμερες διακοπές, με ταλαιπώρησε μια ίωση του ανώτερου
αναπνευστικού -τα γνωστά, καταρροή, πονόλαιμος, βήχας, μπούκωμα
και φυσικά αδυναμία όσφρησης.

Ως υποψιασμένος και ευσυνείδητος πολίτης σκέφτηκα να κάνω ένα
τηλεφώνημα στον ΕΟΔΥ (Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας) για
οδηγίες, μήπως και….

Πρότεινα στην ιατρό με την οποία συνομίλησα (η κλήση και τα
στοιχεία μου καταγράφηκαν) να περιμένω 1-2 μέρες σπίτι παίρνοντας
κάποιο σιρόπι για γαργάρες γιατί ο πονόλαιμος ήταν το πιο
ενοχλητικό σύμπτωμα που μου προκαλεί ξερόβηχα. Η ιατρός επέμενε να
 πάω σε κάποιον παθολόγο ή σε κάποιο νοσοκομείο να με δει
παθολόγος για την κατάσταση των πνευμόνων μου.

Δοκίμασα να βρω τον παθολόγο στον οποίο είχα πάει πέρυσι (δεν πάω
συχνά σε ιατρούς, δεν έχω καλή σχέση γενικά με τα φάρμακα) αλλά
έλειπε σε άδεια.

Δοκίμασα μέσω Internet να βρω κάποιον στην περιοχή που μένω, αλλά
με την υποψία και μόνο του Covid με παρέπεμπαν στα ιατρεία τους σε
ιδιωτικές κλινικές της Θεσσαλονίκης.
Τελικά, αποφάσισα να πάω σε κάποιο κρατικό νοσοκομείο μιας και δεν
 χρειαζόταν να πληρώσω 70 € για ένα σιρόπι.

Ο ΕΟΔΥ μου είπε ότι το Νοσοκομείο Άγιος Παύλος στην Καλαμαριά
εφημέρευε και έτσι, στις 9:30 το πρωί, έφτασα στα επείγοντα του. Να
 σημειωθεί ότι, ποτέ δεν είχα βρεθεί στο συγκεκριμένο Νοσοκομείο
στο παρελθόν, ούτε ως ασθενής αλλά ούτε και ως επισκέπτης.

Πάω λοιπόν στην είσοδο με την ελπίδα να βρω ένα desk πληροφοριών.
Στην είσοδο των Επειγόντων με ρωτάει μια κοπέλα με ένα ψηφιακό
θερμόμετρο στο χέρι αν χρειάζομαι κάτι. Της εξηγώ, όσο πιο
γρήγορα μπορούσα, ότι αναζητώ κάποιον παθολόγο για ίωση του
αναπνευστικού.

Με στέλνει σε ένα παράθυρο στα πλάγια του κτιρίου που είχε
χάρτινη πινακίδα “Παθολογικό”. Από το παράθυρο εξηγώ τι μου
συμβαίνει και με στέλνουν στο βάθος, μετά την εκκλησία και δίπλα
σε κάτι στρατιωτικά αντίσκηνα που έγραφαν “Αίθουσα Αναμονής”.
Δίπλα λοιπόν από αυτά, σε ένα λυόμενο, υπήρχε ένα ιατρείο για
Εμπύρετους. Δεν είχα πυρετό και με δισταγμό πλησιάζω και ρωτάω
από την πόρτα αν έχουν τα στοιχεία μου, τα οποία είχα ήδη δώσει στο
Παθολογικό. Με βάζουν να περιμένω έξω.

Μετά από κανένα μισάωρο με καλούν για να μου πουν ότι πρέπει να
πάω στο Ακτινολογικό.
Γυρίζω στο κτήριο των Εξωτερικών Ιατρείων και μου λένε πως πρέπει να
 ξαναγυρίσω στο Ιατρείο Covid για να πάρω παραπεμπτικό για την
ακτινογραφία. Μετά από κανένα τέταρτο που χρειάστηκε για να
συμπληρωθεί και εκτυπωθεί το παραπεμπτικό, μου δίνουν 2 κόλες Α4
και πηγαίνω στο Ακτινολογικό. Παίρνω χαρτάκι και περιμένω στη σειρά.

Μετά από κανένα τέταρτο έρχεται η νοσοκόμα που ήταν στο Covid για
 να μου πει ότι έγινε λάθος με τα χαρτιά που μου έδωσαν και δεν τα
δέχεται το Ακτινολογικό.

Μου έδωσε μια ποδιά πράσινη, από αυτές που φορούν στα χειρουργεία
και με έβγαλε έξω να περιμένω σε ένα στενό δίπλα στο Ακτινολογικό.
 Εκεί, δύο επισκέπτες και ένας ιατρός έκαναν τσιγάρο αλλά
απομακρύνθηκαν όταν είδαν την πράσινη ποδιά και με άκουσαν που
έβηξα 2-3 φορές. Έμεινα στο στενό κανένα μισάωρο, στον ήλιο, με
την πλαστική ποδιά να βράζω στο ζουμί μου.

Κατόπιν έρχεται και πάλι η νοσοκόμα του Covid και με πηγαίνει για
ακτίνες θώρακος. Ευτυχώς όλα καλά.

Πρέπει όμως να με δει και παθολόγος και έτσι με συνοδεύουν στο
Παθολογικό. Η ώρα έχει πάει 11:30. Στις 12:00 με βλέπει μια ιατρός,
 αγχωμένη και εκνευρισμένη, γιατί, όπως έλεγε, είχε “πολλά
περιστατικά να διαχειριστεί εκείνη την ώρα”. Μου βάζουν θερμόμετρο
 2 φορές, μου κάνουν καρδιογράφημα (!) και με στέλνουν σε έναν
άλλο θάλαμο για εισπνοές (!) χωρίς να έχω δύσπνοια ή κακό
κορεσμό οξυγόνου. Εκεί νομίζω ότι πρέπει να έγινε κάποιο
μπέρδεμα. Μετά τις εισπνοές με στέλνουν για αιματολογικές
εξετάσεις και στην συνέχεια στο σαλονάκι έξω από τα Επείγοντα.

Στο μεταξύ, από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο Νοσοκομείο, φοράω
μια μάσκα Ν95 και κρατάω όσο μπορώ αποστάσεις από όσους βρίσκονται
 τριγύρω, οι οποίοι είναι κυρίως άτομα μεγάλης ηλικίας με διάφορα
θέματα υγείας.

Όλοι φορούν μάσκες, πολλοί όμως την έχουν κάνει …φερετζέ με την
μύτη έξω. Περιμένω στην αναμονή 1 ώρα και 45 λεπτά για να με
φωνάξουν και να μου δώσουν μόνο τις αιματολογικές -όχι τις ακτίνες.

Η ιατρός μου προτείνει να κάνω γαργάρες με μαγειρική σόδα και
αλάτι. Είναι η “συνταγή της γιαγιάς”, μου λέει και “σκοτώνει όλα τα
 μικρόβια”. Τελικά την έπεισα να πάρω ένα σιρόπι για γαργάρες,
όπως σκόπευα εξ αρχής να κάνω. Δεν ήθελε να μου δώσει αντιβίωση.
Ίσως δεν θα το ήθελε και η γιαγιά….

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ως ανήσυχο μυαλό που είμαι, τα εξής και, αν
φιλοτιμηθεί, ας μου απαντήσει κάποιος αρμόδιος -κατά προτίμηση
ιατρός:
1) Αφού πέρασα από 5 διαφορετικά σημεία μέσα στο νοσοκομείο, αν
είχα Covid, πόσους θα είχα στείλει αδιάβαστους -άντε, αν όχι
άμεσα, στο άμεσο μέλλον;
2) Τελικά, τι μου λέει ότι δεν έχω Covid; Δεν έγινε κάποια εξέταση
 γι’ αυτό. Θα μπορούσα να είμαι στους ασυμπτωματικούς ή σε αυτούς
που το περνάνε ελαφρά.
3) Γιατί έστησαν τα άθλια στρατιωτικά αντίσκηνα στο νοσοκομείο, όταν
 τα ύποπτα περιστατικά τα …κάνουν βόλτα μέσα στο κυρίως κτήριο;
Επειδή έγραφαν καλά στις κάμερες και δήλωναν την άμεση ανταπόκριση
του κράτους;
4) Γιατί να πρέπει να περιμένω τόσες ώρες και αυτό που μου
προτείνει η δυτική ιατρική να είναι η …συνταγή της γιαγιάς;
5) Στήριξα στις διακοπές μου την τοπική τουριστική αγορά και
μάλιστα ακριβοπλήρωσα το δωμάτιο. Οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι που
ήταν στην διπλανή με τη δική μου ξαπλώστρα, μέχρι πρότινος έκαναν
 χιλιάδες δωρεάν τεστ ενώ εγώ, μετά από 4,5 ώρες ταλαιπωρίας
έχω μείνει με την απορία. Για ποιο λόγο;
Απλές είναι οι ερωτήσεις. Για κάθε μία παίρνετε έναν βαθμό. Για
να σας δω, θα καταφέρετε να πάρετε 5 στα 5;

ΥΓ: Κάποιοι κατακρίνουν τα νοσοκομεία και τα αποδίδουν όλα στην
οικονομική κρίση. Τα νοσοκομεία προσφέρουν, ακόμα και έτσι,
πολύτιμο έργο. Αρκεί να επισκεφτεί κανείς μια εφημερία για να το
καταλάβει.

Στο θέμα του Covid όμως, το σύστημα κατά τη γνώμη μου, αποδεικνύεται
 ανοργάνωτο.
Τελικά ΔΕΝ ξέρω τι έχω -ΟΧΙ δεν έκανα κάποιο σχετικό τεστ.

Ο μηχανισμός, από ό,τι κατάλαβα, ενεργοποιείται αν πας στο
νοσοκομείο εμπύρετος και η ακτινογραφία δείξει πρόβλημα και στους
δύο λοβούς.
Εγώ είμαι απύρετος χωρίς ακροαστικά, οπότε …σόδα και αλάτι.

Και δεν είναι γιατί ανησυχώ για την δική μου υγεία. Τόσο εγώ όσο
 και ο γιος μου είμαστε σε καλή κατάσταση, παρόλα τα συμπτώματα.
Στις διακοπές όμως ήταν μαζί μας και ο πεθερόσ μου ο οποίος, μετά
την επιστροφή μας, πήγε σε γάμο και στη συνέχεια στο χωριό του στα
Γιάννενα. Αν λοιπόν, υπάρχει μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να
είμαι θετικός, θα έχουμε μια υπέροχη διασπορά από τη Χαλκιδική
στη Θεσσαλονίκη, στο Κιλκίς και στα Γιάννενα. Ας ελπίσουμε για το
αντίθετο.

Γιατί με την ελπίδα προχωράς στην Ελλάδα….

*Τα στοιχεία του ασθενή είναι στη διάθεση της parallaxi. Κρατάμε την
ανωνυμία του για ευνόητους λόγους.

Πήγα με συμπτώματα σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και… Από parallaxi - July 28, 2020 2 Share Λοιπόν, σήμερα είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία με το Εθνικό Σύστημα Υγείας του κυρίου Κικίλια. Συγκεκριμένα, γυρίζοντας από ολιγοήμερες διακοπές, με ταλαιπώρησε μια ίωση του ανώτερου αναπνευστικού -τα γνωστά, καταρροή, πονόλαιμος, βήχας, μπούκωμα και φυσικά αδυναμία όσφρησης. Ως υποψιασμένος και ευσυνείδητος πολίτης σκέφτηκα να κάνω ένα τηλεφώνημα στον ΕΟΔΥ (Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας) για οδηγίες, μήπως και…. Πρότεινα στην ιατρό με την οποία συνομίλησα (η κλήση και τα στοιχεία μου καταγράφηκαν) να περιμένω 1-2 μέρες σπίτι παίρνοντας κάποιο σιρόπι για γαργάρες γιατί ο πονόλαιμος ήταν το πιο ενοχλητικό σύμπτωμα που μου προκαλεί ξερόβηχα. Η ιατρός επέμενε να πάω σε κάποιον παθολόγο ή σε κάποιο νοσοκομείο να με δει παθολόγος για την κατάσταση των πνευμόνων μου. Δοκίμασα να βρω τον παθολόγο στον οποίο είχα πάει πέρυσι (δεν πάω συχνά σε ιατρούς, δεν έχω καλή σχέση γενικά με τα φάρμακα) αλλά έλειπε σε άδεια. Δοκίμασα μέσω Internet να βρω κάποιον στην περιοχή που μένω, αλλά με την υποψία και μόνο του Covid με παρέπεμπαν στα ιατρεία τους σε ιδιωτικές κλινικές της Θεσσαλονίκης. Τελικά, αποφάσισα να πάω σε κάποιο κρατικό νοσοκομείο μιας και δεν χρειαζόταν να πληρώσω 70 € για ένα σιρόπι. Ο ΕΟΔΥ μου είπε ότι το Νοσοκομείο Άγιος Παύλος στην Καλαμαριά εφημέρευε και έτσι, στις 9:30 το πρωί, έφτασα στα επείγοντα του. Να σημειωθεί ότι, ποτέ δεν είχα βρεθεί στο συγκεκριμένο Νοσοκομείο στο παρελθόν, ούτε ως ασθενής αλλά ούτε και ως επισκέπτης. Πάω λοιπόν στην είσοδο με την ελπίδα να βρω ένα desk πληροφοριών. Στην είσοδο των Επειγόντων με ρωτάει μια κοπέλα με ένα ψηφιακό θερμόμετρο στο χέρι αν χρειάζομαι κάτι. Της εξηγώ, όσο πιο γρήγορα μπορούσα, ότι αναζητώ κάποιον παθολόγο για ίωση του αναπνευστικού. Με στέλνει σε ένα παράθυρο στα πλάγια του κτιρίου που είχε χάρτινη πινακίδα “Παθολογικό”. Από το παράθυρο εξηγώ τι μου συμβαίνει και με στέλνουν στο βάθος, μετά την εκκλησία και δίπλα σε κάτι στρατιωτικά αντίσκηνα που έγραφαν “Αίθουσα Αναμονής”. Δίπλα λοιπόν από αυτά, σε ένα λυόμενο, υπήρχε ένα ιατρείο για Εμπύρετους. Δεν είχα πυρετό και με δισταγμό πλησιάζω και ρωτάω από την πόρτα αν έχουν τα στοιχεία μου, τα οποία είχα ήδη δώσει στο Παθολογικό. Με βάζουν να περιμένω έξω. Μετά από κανένα μισάωρο με καλούν για να μου πουν ότι πρέπει να πάω στο Ακτινολογικό. Γυρίζω στο κτήριο των Εξωτερικών Ιατρείων και μου λένε πως πρέπει να ξαναγυρίσω στο Ιατρείο Covid για να πάρω παραπεμπτικό για την ακτινογραφία. Μετά από κανένα τέταρτο που χρειάστηκε για να συμπληρωθεί και εκτυπωθεί το παραπεμπτικό, μου δίνουν 2 κόλες Α4 και πηγαίνω στο Ακτινολογικό. Παίρνω χαρτάκι και περιμένω στη σειρά. Μετά από κανένα τέταρτο έρχεται η νοσοκόμα που ήταν στο Covid για να μου πει ότι έγινε λάθος με τα χαρτιά που μου έδωσαν και δεν τα δέχεται το Ακτινολογικό. Μου έδωσε μια ποδιά πράσινη, από αυτές που φορούν στα χειρουργεία και με έβγαλε έξω να περιμένω σε ένα στενό δίπλα στο Ακτινολογικό. Εκεί, δύο επισκέπτες και ένας ιατρός έκαναν τσιγάρο αλλά απομακρύνθηκαν όταν είδαν την πράσινη ποδιά και με άκουσαν που έβηξα 2-3 φορές. Έμεινα στο στενό κανένα μισάωρο, στον ήλιο, με την πλαστική ποδιά να βράζω στο ζουμί μου. Κατόπιν έρχεται και πάλι η νοσοκόμα του Covid και με πηγαίνει για ακτίνες θώρακος. Ευτυχώς όλα καλά. Πρέπει όμως να με δει και παθολόγος και έτσι με συνοδεύουν στο Παθολογικό. Η ώρα έχει πάει 11:30. Στις 12:00 με βλέπει μια ιατρός, αγχωμένη και εκνευρισμένη, γιατί, όπως έλεγε, είχε “πολλά περιστατικά να διαχειριστεί εκείνη την ώρα”. Μου βάζουν θερμόμετρο 2 φορές, μου κάνουν καρδιογράφημα (!) και με στέλνουν σε έναν άλλο θάλαμο για εισπνοές (!) χωρίς να έχω δύσπνοια ή κακό κορεσμό οξυγόνου. Εκεί νομίζω ότι πρέπει να έγινε κάποιο μπέρδεμα. Μετά τις εισπνοές με στέλνουν για αιματολογικές εξετάσεις και στην συνέχεια στο σαλονάκι έξω από τα Επείγοντα. Στο μεταξύ, από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο Νοσοκομείο, φοράω μια μάσκα Ν95 και κρατάω όσο μπορώ αποστάσεις από όσους βρίσκονται τριγύρω, οι οποίοι είναι κυρίως άτομα μεγάλης ηλικίας με διάφορα θέματα υγείας. Όλοι φορούν μάσκες, πολλοί όμως την έχουν κάνει …φερετζέ με την μύτη έξω. Περιμένω στην αναμονή 1 ώρα και 45 λεπτά για να με φωνάξουν και να μου δώσουν μόνο τις αιματολογικές -όχι τις ακτίνες. Η ιατρός μου προτείνει να κάνω γαργάρες με μαγειρική σόδα και αλάτι. Είναι η “συνταγή της γιαγιάς”, μου λέει και “σκοτώνει όλα τα μικρόβια”. Τελικά την έπεισα να πάρω ένα σιρόπι για γαργάρες, όπως σκόπευα εξ αρχής να κάνω. Δεν ήθελε να μου δώσει αντιβίωση. Ίσως δεν θα το ήθελε και η γιαγιά…. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ως ανήσυχο μυαλό που είμαι, τα εξής και, αν φιλοτιμηθεί, ας μου απαντήσει κάποιος αρμόδιος -κατά προτίμηση ιατρός: 1) Αφού πέρασα από 5 διαφορετικά σημεία μέσα στο νοσοκομείο, αν είχα Covid, πόσους θα είχα στείλει αδιάβαστους -άντε, αν όχι άμεσα, στο άμεσο μέλλον; 2) Τελικά, τι μου λέει ότι δεν έχω Covid; Δεν έγινε κάποια εξέταση γι’ αυτό. Θα μπορούσα να είμαι στους ασυμπτωματικούς ή σε αυτούς που το περνάνε ελαφρά. 3) Γιατί έστησαν τα άθλια στρατιωτικά αντίσκηνα στο νοσοκομείο, όταν τα ύποπτα περιστατικά τα …κάνουν βόλτα μέσα στο κυρίως κτήριο; Επειδή έγραφαν καλά στις κάμερες και δήλωναν την άμεση ανταπόκριση του κράτους; 4) Γιατί να πρέπει να περιμένω τόσες ώρες και αυτό που μου προτείνει η δυτική ιατρική να είναι η …συνταγή της γιαγιάς; 5) Στήριξα στις διακοπές μου την τοπική τουριστική αγορά και μάλιστα ακριβοπλήρωσα το δωμάτιο. Οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι που ήταν στην διπλανή με τη δική μου ξαπλώστρα, μέχρι πρότινος έκαναν χιλιάδες δωρεάν τεστ ενώ εγώ, μετά από 4,5 ώρες ταλαιπωρίας έχω μείνει με την απορία. Για ποιο λόγο; Απλές είναι οι ερωτήσεις. Για κάθε μία παίρνετε έναν βαθμό. Για να σας δω, θα καταφέρετε να πάρετε 5 στα 5; ΥΓ: Κάποιοι κατακρίνουν τα νοσοκομεία και τα αποδίδουν όλα στην οικονομική κρίση. Τα νοσοκομεία προσφέρουν, ακόμα και έτσι, πολύτιμο έργο. Αρκεί να επισκεφτεί κανείς μια εφημερία για να το καταλάβει. Στο θέμα του Covid όμως, το σύστημα κατά τη γνώμη μου, αποδεικνύεται ανοργάνωτο. Τελικά ΔΕΝ ξέρω τι έχω -ΟΧΙ δεν έκανα κάποιο σχετικό τεστ. Ο μηχανισμός, από ό,τι κατάλαβα, ενεργοποιείται αν πας στο νοσοκομείο εμπύρετος και η ακτινογραφία δείξει πρόβλημα και στους δύο λοβούς. Εγώ είμαι απύρετος χωρίς ακροαστικά, οπότε …σόδα και αλάτι. Και δεν είναι γιατί ανησυχώ για την δική μου υγεία. Τόσο εγώ όσο και ο γιος μου είμαστε σε καλή κατάσταση, παρόλα τα συμπτώματα. Στις διακοπές όμως ήταν μαζί μας και ο πεθερόσ μου ο οποίος, μετά την επιστροφή μας, πήγε σε γάμο και στη συνέχεια στο χωριό του στα Γιάννενα. Αν λοιπόν, υπάρχει μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να είμαι θετικός, θα έχουμε μια υπέροχη διασπορά από τη Χαλκιδική στη Θεσσαλονίκη, στο Κιλκίς και στα Γιάννενα. Ας ελπίσουμε για το αντίθετο. Γιατί με την ελπίδα προχωράς στην Ελλάδα…. *Τα στοιχεία του ασθενή είναι στη διάθεση της parallaxi. Κρατάμε την ανωνυμία του για ευνόητους λόγους.

Read more at: https://parallaximag.gr/parallax-view/piga-me-symptomata-se-nosokomeio-tis-thessalonikis-kai