Η υστερία, η καλλιέργεια φόβου και οι μίζες
Η υστερία αποτελεί ένα καλό όπλο των ΜΜΕ για τη δημιουργία εντυπώσεων στο κοινό των ΜΜΕ, οι οποίες μετασχηματίζονται σε πολιτικές απαιτήσεις που έχουν υλικές συνέπειες. Ενα από τα παραδείγματα των ημερών μας είναι η αντιρωσική υστερία, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του Τραμπ στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ. Για τη νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων, ο Τραμπ αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για το σύστημα, αφού οι τυχόν αποφάσεις του, που είναι αντίθετες στο σύστημα, αποτελούν ανυπολόγιστο κίνδυνο για το σύστημα που τους έχει κάνει και συνεχίζει να τους κάνει πλούσιους.
Υπο-παράδειγμα αυτής της υστερίας είναι το τεράστιο κονδύλι για την άμυνα των ΗΠΑ, που είναι τουλάχιστον οχταπλάσιο από το αντίστοιχο ρωσικό. Το σχόλιο Ευρωπαίων αναλυτών είναι ότι αρκετά χρήματα από τα όπλα των ΗΠΑ μπαίνουν σε τσέπες πολυεθνικών εταιρειών όπλων και των κυρίων μετόχων τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα όπλα από τη Γερμανία, τον Καναδά και την Αγγλία που κατευθύνονται στη Σαουδική Αραβία, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν στην Υεμένη. Ενώ τα ρωσικά κάνουν βασικά μια δουλειά -είναι φτιαγμένα για να σκοτώνουν.
Ενα άλλο, αλλά στην ουσία του γελοίο δείγμα της κατευθυνόμενης (από το ίδρυμα Open Society του γνωστού Σόρος) υστερίας είναι αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στις ΗΠΑ με θέμα την εκλογή του δικαστή Κάβανο. Πλήθη (δυστυχώς κυρίως γυναικών) επιδόθηκαν σε υστερικές πράξεις διαμαρτυρίας, με πολύ καλή κάλυψη από τα κατ' εξοχήν «αντικειμενικά» ΜΜΕ των ΗΠΑ, όπως η Washington Post, η New York Times, το CNN κ.λπ.
Η καλλιέργεια φόβου αποτελεί έναν κύριο τρόπο ελέγχου των πληθυσμών, θολώνοντας τον νου τους και οδηγώντας τους σε αποφάσεις όπως αυτές που έγιναν στις εντελώς πρόσφατες σουηδικές εκλογές. Εντελώς ξαφνικά, από το πουθενά, κουκουλοφόροι έκαψαν πάνω από 100 αυτοκίνητα σε πέντε σουηδικές πόλεις, πράγμα που διευκόλυνε την προπαγάνδα ακροδεξιών κύκλων, που απέδωσαν αυτές τις πράξεις σε μετανάστες, πράγμα που μεταφράστηκε σε αυξημένες ψήφους για υπερσυντηρητικά κόμματα στις εκλογές.
Επειδή σήμερα ζούμε σε καθεστώτα ηλιθιοκρατίας, ελάχιστοι ζήτησαν αποδείξεις για αυτό. Εξάλλου, σήμερα, στον πολιτισμένο (υποτίθεται) χώρο της Δύσης (=ΗΠΑ+Δυτ.Ευρώπη) έχουν μάθει τους ανθρώπους να μη χρειάζονται απολύτως καμία απόδειξη, παρά μόνο φήμες και μπούρδες και ψέματα. Γιατί σήμερα δεν χρειάζεται απολύτως καμία λογική, κανένα είδος λογικής, αφού η προπαγάνδα βασίζεται στο θυμικό, στις εντυπώσεις και στο συναίσθημα.
Οι συνεχείς σημερινοί πόλεμοι είναι υβριδικοί πόλεμοι (hybrid wars), όπως οι πορτοκαλί κ.λπ. επαναστάσεις, που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος, είναι πόλεμοι συναισθημάτων που επιφέρουν απτές συνέπειες και που ωφελούν αποκλειστικά τις ελίτ που χρηματοδοτούν με πενταροδεκάρες τα πλήθη, τα οποία μετασχηματίζονται σε τηλεοπτικές εικόνες που φθάνουν στα ακροατήρια και που, με βάση το συναίσθημα, διαμορφώνουν έναν συγκεκριμένο πολιτικό λόγο, που ωφελεί τις ελίτ κ.λπ. κ.λπ. Περιμένετε να δείτε αυτά που θα συμβούν με τις επόμενες εκλογές στη Βραζιλία.
Η ηλιθιοκρατία θεριεύει με μπούρδες και ξεκάθαρες ανοησίες και εφευρήματα, όπως το διαδικτυακό κείμενο «Μολύνει με “AIDS” τη χώρα η κυβέρνηση», αλλά βοηθά και στη δημιουργία, στο μυαλό μερικών, εκείνου του ψυχισμού που συνεισφέρει στη δημιουργία καταστάσεων που οδηγούν σε δολοφονίες, όπως η πρόσφατη του Ζακ Κωστόπουλου.
Η καλλιέργεια του φόβου στις μάζες αποσκοπεί στον έλεγχο της σκέψης, πράγμα πολύ εύκολο, όταν καταργούνται οι αποδείξεις, που υποτίθεται ότι αποτελούσαν τον βράχο του νομικού συστήματος που κληροδότησε η Δύση στην ανθρωπότητα. Ετσι δημιουργούνται οι ηλιθιοποιημένες μάζες.
Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι άλλο ένα νεοφιλελεύθερο χόμπι. Μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, αγοράζετε φτηνά κρατική περιουσία, συνήθως στο 10%-15% της πραγματικής της τιμής. Εκτός από ξεκάθαρη ληστεία σε βάρος μιας χώρας και του πληθυσμού της, είναι μια μηχανή παραγωγής κέρδους, όπως βλέπουμε στις ιδιωτικοποιήσεις του νερού (βλέπε τα αντιπαραδείγματα στο Περού και στο Παρίσι), του συστήματος υγείας και της παιδείας -και όχι μόνο.
Οι διαδικασίες αυτές συνεισφέρουν στη δημιουργία και τη διεύρυνση των μονοπωλίων και των διαφόρων λογής παραγκών (βλέπε www.efsyn.gr/arthro/i-paragka-kai-i-pagkosmiopoiisi-tis) που είναι βασικοί μοχλοί δημιουργίας αδήλωτου (μαύρου) χρήματος, ουσιαστικά μιζών εκτός του προϋπολογισμού, όπως ακριβώς συμβαίνει λ.χ. με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, βασικό πεδίο παραγωγής ναρκωτικών με προορισμό τις ΗΠΑ –με τα κέρδη που παράγονται να μένουν εκτός του προϋπολογισμού των ΗΠΑ. Ασφαλώς οι Αμερικάνοι ψηφοφόροι θα είναι απολύτως οι τελευταίοι που θα το μάθουν.
* ομότιμος καθηγητής Τμήματος ΕΜΜΕ, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου