Τι κρύβεται τελικά κάτω από τη μαντίλα;
Πόλεμος στη μαντίλα
Στα ΜΜΕ και τα social media διαβάσαμε πολλά:
Άποψη 1 [εθνικοπατριωτική]: «Οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για μια κοινωνία ελεύθερη, δίκαιη με ισότιμους πολίτες. Μια κοινωνία βασισμένη στις αρχές του Διαφωτισμού.Η μαντίλα δεν συμβολίζει τίποτα απολύτως από αυτά.»
Άποψη 2 [πολυπολιτισμική]: «Αν αυτό το κορίτσι νιώθει την ανάγκη να φοράει μαντίλα για να εκφράζει την πίστη της, ποιοι είμαστε εμείς που θα της το απαγορεύσουμε;»
Tweet κούρασης και μπουχτίσματος: για τι ώρα λέτε να λήξετε τον παροξυσμό «παρέλαση-μαντήλα»;
Πόσο απλό είναι τελικά το θέμα της μαντίλας;
Μήπως προκειμένου να σεβαστούμε τα θρησκευτικά δικαιώματα ανθρώπων με διαφορετικό θρησκευτικό υπόβαθρο, να δείξουμε μια προοδευτική, politically correct και open minded χώρα, να μην ρίξουμε νερό στο μύλο της ισλαμοφοβίας... μήπως στον βωμό όλων αυτών, συναινούμε τελικά στην καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Το ερώτημα είναι: πώς μπορούμε να διατηρήσουμε μια ισορροπημένη στάση;
Και τι μπορούμε να μάθουμε από χώρες που αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια το θέμα της μαντίλας;
Bas les Voiles - Κάτω η μαντίλα, στα γαλλικά !
Πριν από δώδεκα περίπου χρόνια, η συγγραφέας και ανθρωπολόγος Chahdortt Djavann, φτάνοντας στη Γαλλία από το Ιράν, έγραψε με πολύ πικρό μελάνι το βιβλίο της:"Bas les Voiles" [«Χαμηλώστε τα πανιά»]. Ένα βιβλίο που καταδικάζει όχι μόνο τη μαντίλα και αυτούς που την επιβάλλουν αλλά και όσους την ανέχονται. Η συγγραφέας δεν διστάζει να καταγγείλει και τους Γάλλους του πνεύματος οι οποίοι στο όνομα του σεβασμού της πολιτιστικής διαφορετικότητας, γίνονται συνένοχοι με τους ισλαμιστές στο θέμα της μαντίλας την οποία η συγγραφέας θεωρεί τιμωρία των γυναικών για τη γυναικεία τους φύση.
Η Chahdortt ξέρει για τι μιλάει. Φόρεσε και η ίδια μαντίλα για δέκα χρόνια, από τα δεκατρία μέχρι τα εικοσιτρία της. «Καλύπτοντας ένα κορίτσι, του μαθαίνεις να αποδέχεται την κατωτερότητά του, την ενοχή της σεξουαλικότητάς του και προπαντός, του λες ότι δεν έχει θέση στο δίκαιο, ότι δεν έχει δικαιώματα. Η μαντίλα δεν είναι πιο ασήμαντη από τη εκτομή.»
Η ίδια, χαρακτηρίζει τον εαυτό της: γεννημένη επαναστημένη ["née révoltée"] γιατί γεννήθηκε σε μια χώρα όπου οι γυναίκες δεν έχουν το δικαίωμα να υπάρχουν.
«Στις μουσουλμανικές κοινωνίες, οι γυναίκες είναι αόρατες, θαμμένες, επειδή δεν μπορούν να τις εξολοθρεύσουν. Τις χρειάζονται για την αναπαραγωγή, για την ανακούφιση των σεξουαλικών αναγκών των ανδρών... Επειδή λοιπόν δεν μπορούν να τις εξολοθρεύσουν, τις θάβουν μεσ'τα μαύρα. Σε όλα τα πιο βάρβαρα συστήματα, οι γυναίκες φορούν μαντίλα. Γιατί το ανεχόμαστε εδώ; [στη Γαλλία]
Στο βιβλίο της, κάνει έκκληση στη λογική και στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την απαγόρευση της μαντίλας, στο σχολείο και σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς και εργασιακούς χώρους. «Η μαντίλα δεν είναι αποδεκτή σε καμία περίπτωση διότι προωθεί την ενοχή του να είσαι γυναίκα. Για τη Chahdortt Djavann, η μαντίλα είναι το κίτρινο αστέρι όχι για την καταγωγή αλλά για το φύλο.
“My Stealthy Freedom.” - Πόλεμος στη μαντίλα, στο facebook!
Ένας διαδικτυακός χώρος όπου οι γυναίκες από το Ιράν μπορούν να εκφράζουν το δικαίωμά τους να επιλέγουν αν θα φορέσουν ή όχι το χιτζάμπ. Αυτό είναι το “My Stealthy Freedom”. Σε αυτή τη σελίδα στο facebook, οι γυναίκες από το Ιράν ανεβάζουν τις φωτογραφίες τους με τα μαλλιά ελεύθερα. Σε πολλές από τις φωτογραφίες, αφήνουν τη μαντίλα να ανεμίζει πίσω από την πλάτη τους σαν μια προκλητική σημαία. Μια στιγμή κρυφής ελευθερίας ...
Η ιδέα ανήκει στη Masih Alinejad και το φαινόμενο ξεκίνησε το 2009 , όταν η Alinejad ανέβασε στο facebook μια φωτογραφία της ενώ οδηγούσε στο βόρειο Ιράν.
«Κάθε φορά που τρέχω σε μια ελεύθερη χώρα και νιώθω τον άνεμο στα μαλλιά μου, το ανέμισμα αυτό μου θυμίζει ότι όλο τον υπόλοιπο καιρό, τα μαλλιά μου είναι όμηρος στα χέρια της Ιρανικής Κυβέρνησης.» λέει η Masih Alinejad. Η ιρανή ακτιβίστρια δεν ήταν η μόνη που λαχταρούσε μερικές στιγμές ελευθερίας... Σήμερα η σελίδα της στο facebook αριθμεί περισσότερες από 900.000 followers! Υπάρχει κάποιος κίνδυνος γι αυτές τις γυναίκες από το Ιράν που τολμούν να αψηφήσουν το Νόμο και να φωτογραφηθούν χωρίς το χιτζάμπ; Ασφαλώς! Οι γυναίκες του Ιράν γνωρίζουν – απαντά η Masih Alinejad – ότι θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο αλλά από την άλλη, θέλουν να μιλήσουν για τα δικαιώματά τους.
«Εμείς έχουμε μόνο το Facebook, τα social media και αυτά που λέμε η μία στην άλλη, ενώ η Κυβέρνηση έχει όπλα, σφαίρες και εξουσία. Δεν είναι ένας δίκαιος πόλεμος».
Όχι, δεν είναι.
Η ειρωνεία είναι ότι ενώ οι Ιρανές αγωνίζονται για το δικαίωμά τους να πετάξουν από πάνω τους το χιτζάμπ το οποίο τους επιβλήθηκε μόλις το 1979, μετά την Επανάσταση [μέχρι τότε, δεν ήταν υποχρεωτικό ούτε από τον νόμο ούτε και απαραίτητο για να δηλώνει το θρήσκευμα], στην Ευρώπη και την Αμερική, πολλές μουσουλμάνες αγωνίζονται για το δικαίωμά τους να καλύπτονται με μπούρκα.
Η Ιρανή ακτιβίστρια και δημοσιογράφος Leila Mouri μας καλεί να τραβήξουμε και να ξεδιπλώσουμε τη μαντίλα: «Τώρα είναι η ώρα να σταματήσουμε να δικαιολογούμε την υποχρεωτική μαντίλα στο όνομα της θρησκείας, του έθνους, της χώρας ή της κουλτούρας. Είναι καιρός να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας, οι γυναίκες και οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι όταν πρόκειται για τα δικαιώματα των γυναικών, δεν υπάρχει περιθώριο για συμβιβασμό.»
Ούτε για κουκούλωμα.
Ωραία λοιπόν, για να το πάρουμε αλλιώς... Μπορεί να απαγορευθεί η χρήση μαντίλας εδώ στη χώρα μας; Κι αν ναι, πώς θα γίνει αυτό; Θα βγει κάθε μαντίλα εκτός νόμου; [Άλλο το χιτζάμπ κι άλλο η μπούρκα...] Στην περίπτωση αυτή, χιλιάδες γιαγιάδες στα χωριά θα βγουν στην παρανομία, μαζί με τις καλόγριες φυσικά... εκτός πια αν ισχύει άλλος νόμος για χριστιανούς κι άλλος για μουσουλμάνους αλλά τότε τι ισονομία θα είχαμε; Κι αν απαγορευθεί δια νόμου η μαντίλα... πόσο θα διαφέρει το κράτος που την απαγορεύει από αυτό που την επιβάλλει; Και τι ψυχολογία θα διαμορφώσει αυτή η απαγόρευση σε χιλιάδες εξαθλιωμένους πρόσφυγες;
Φαίνεται τελικά ότι το θέμα: μαντίλα είναι τόσο απλό να λυθεί όσο ο κύβος του Ρούμπικ. [Πας να φτιάξεις μια πλευρά και χαλάνε όλες οι άλλες... ] Επιπλέον, δεν είναι ένα ζήτημα για τις καλένδες... Ας μην περιμένουμε την επόμενη παρέλαση για να ξαφνιαστούμε –πάλι– που μια άλλη μαθήτρια, θα θέλει τώρα να παρελάσει όχι με χιτζάμπ αλλά με μπούρκα...
Πηγές
https://djavann.wordpress.com/2007/05/26/le-voile-n%E2%80%99est-pas-moins-grave-que-l%E2%80%99excision/
http://www.lexpress.fr/actualite/societe/religion/le-combat-de-chahdortt-djavann_494713.html
http://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/my-stealthy-freedom-
http://hereandnow.wbur.org/2015/11/17/my-stealthy-freedom
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου