Στη σημερινή Ελλάδα των Καμμένου, Λεβέντη, Μητσοτάκη

Επιλεκτική αφύπνιση εθνικής συνείδησης

Πώς φθάσαμε στο σημείο να αποκαλεί σύμπασα η οικουμένη την ΠΓΔΜ «Μακεδονία»; | 

 

Εφημερίδα των Συντακτών

18.03.2016

Συντάκτης: 

Δημήτρης Μακροδημόπουλος *

 

Ο Γ. Μουζάλας, αναπληρωτής υπουργός σε θέματα μετανάστευσης, ευρισκόμενος καθημερινά σε συσκέψεις με Ευρωπαίους αξιωματούχους ή συνομιλώντας μαζί τους για το προσφυγικό και ακούγοντας όλους να αναφέρονται στη γειτονική μας χώρα με το όνομα «Μακεδονία», είναι λογικό «εν τη ρύμη του λόγου του» να υποπέσει σε λεκτικό ατόπημα, το οποίο αμέσως αναγνώρισε ζητώντας συγγνώμη.
Ολοι άδραξαν την ευκαιρία να εμφανιστούν στα ΜΜΕ κατηγορώντας τον, κανένας όμως δεν αναλογίστηκε πώς φθάσαμε στο σημείο να αποκαλεί σύμπασα η οικουμένη την ΠΓΔΜ «Μακεδονία». Διότι μεταξύ όσων τον επέπληξαν περιλαμβάνονται κόμματα και πολιτικοί που πρωταγωνίστησαν στη δημιουργία αυτού του προβλήματος.
To 2012 η γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt» είχε βραβεύσει τον κ. Σαμαρά και το εγκωμιαστικό σχόλιό της έγραψε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ.
Η ημερομηνία που συνδέει άρρηκτα τους δύο άνδρες είναι η 16η Δεκεμβρίου 1991, όταν κατά τη σύνοδο των ΥΠΕΞ της Ε.Ε., με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Σλοβενίας και της Κροατίας, επικυρώθηκε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Ο κ. Σαμαράς προσυπέγραψε την απόφαση ύστερα από παζάρεμα με τον Γερμανό ΥΠΕΞ με αντάλλαγμα τη μη αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Σκοπίων, η οποία μετά από λίγο καιρό αναγνωρίσθηκε. Ομως «έτσι, όπως σημειώνει ο Θ. Βερέμης, ο Σαμαράς θυσίασε μια αντίρρηση αρχής στην αναγνώριση των Δημοκρατιών για χάρη μιας, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, προσωρινής αναστολής».
Δεν ζήτησε ο κ. Σαμαράς το αυτονόητο, το οποίο του έχει καταμαρτυρήσει και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στον Σταύρο Τζίμα: Να εκβιάσει ως αντάλλαγμα για την ανεξαρτητοποίηση της Σλοβενίας και της Κροατίας και την ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων με το επιθυμητό για την Ελλάδα όνομα, διαφορετικά να ασκούσε το δικαίωμα του βέτο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δέκα χρόνια μετά ο Θ. Κουλουμπής, ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, σχολίαζε: «Αν ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου ήταν υπουργός Εξωτερικών το 1991-92, αντί του Αντ. Σαμαρά, η ενοχλητική αυτή υπόθεση που ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί την Ελλάδα θα είχε κλείσει με ένα σύνθετο όνομα όπως Σλαβομακεδονία ή Νέα Μακεδονία».
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το θέμα θα είχε επιλυθεί αν είχε γίνει αποδεκτή το 1992 η πρόταση Πινέιρο για «Νέα Μακεδονία» ή μήπως ότι ο Κων. Μητσοτάκης προεκλογικά το 1993 τάχθηκε υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας; Αλήθεια, πού ήταν ο κ. Καμμένος όταν συνέβαιναν όλα αυτά; Δεν ανήκε στη Ν.Δ. μέχρι τις αρχές του 2012, δεν συμμετείχε στις κυβερνήσεις της; Ποια όμως είναι η σημερινή συνέπεια αυτής της «εθνικής» πολιτικής;
Στη σημερινή Ελλάδα των Καμμένου, Λεβέντη, Μητσοτάκη και άλλων θα ταίριαζε το απόσπασμα του Γερμανού ποιητή Γκότφριντ Μπεν: «Μέχρι τώρα είχε πίσω της τους βωμούς των αγίων και τα φτερά των αρχαγγέλων. Τα ιερά κύπελλα και οι κολυμβήθρες της βάπτισης την ανακούφιζαν από τις αδυναμίες και τις πληγές της.
»Τώρα όμως αρχίζει η σειρά των μεγάλων ανεπίλυτων πεπρωμένων της…». Μέχρι σήμερα «οι βωμοί των αγίων και τα φτερά των αρχαγγέλων» οδήγησαν τον Ελληνισμό στα όρια ενός μικρού εθνικού κράτους. «Τα ιερά κύπελλα και οι κολυμβήθρες της βάπτισης» καλλιεργούσαν τις εθνικές ψευδαισθήσεις επικαλύπτοντας την πραγματικότητα.
Σήμερα όμως προβάλλει αδήριτη η ανάγκη αντιμετώπισης των μεγάλων προβλημάτων που ορθώνονται μπροστά μας. Ας προσγειωθούμε λοιπόν στην πραγματικότητα.
* πολιτικός μηχανικός
  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Ρεσιτάλ εθνοσπέκουλας