John Antono: σκιτσάροντας κωλοκύθια

ο αναγνώστης στις 3 Νοεμβρίου, 2015

Συνέντευξη στη Γιούλη Αναστασοπούλου.
Ο John Antono, είναι καλεσμένος σκιτσογράφος στο φετινό AthenCon. Είναι γνωστός για τα πολιτικά σκίτσα και για τη σειρά “Κωλοκύθια”. Στη συνέντευξη που ακολουθεί δίνει πτυχές της σκέψης του.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με το σκίτσο; Πότε ξεκίνησες να σχεδιάζεις;
Σχεδιάζω από πολύ μικρή ηλικία, σίγουρα πριν αρχίσω να θυμάμαι τον εαυτό μου. Τα ερεθίσματα μου παιδιόθεν ήταν αναρίθμητα, λόγω και της εργασίας του πατέρα μου (ήταν ζωγράφος-αγιογράφος), αλλά και εξαιτίας του ότι πάντα στο σπίτι μου έμπαιναν κόμικς και εικονογραφημένα βιβλία. Φυσικά δεν πέρασε μέρα της 12ετούς σχολικής εκπαίδευσης που να μη σχεδίαζα κόμικς την ώρα του μαθήματος, ενώ στην εφηβεία μου γράφτηκα στο παιδικό τμήμα σκίτσου της σχολής εφαρμοσμένων τεχνών Ορνεράκης.
Πες μας κάποια παραπάνω λόγια για τη μέχρι τώρα πορεία σου.
Μετά το λύκειο πέρασα στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Παράλληλα, παρακολούθησα το τριετές πρόγραμμα σπουδών της σχολής Ορνεράκη από όπου αποφοίτησα το 2008. Μέχρι στιγμής έχω συνεργαστεί με διάφορους εκδοτικούς οίκους και διαφημιστικά γραφεία, έχοντας καταπιαστεί με μια σειρά από πρότζεκτ: από εικονογραφήσεις παιδικών βιβλίων και θεατρικές αφίσες, μέχρι κόμικς και στόριμπορντ για σποτάκια και βιντεοκλίπ. Περιστασιακά έχω ασχοληθεί με την αγιογραφία και τη διδασκαλία σε τμήμα σκίτσου για ανηλίκους. Από το 2011 διατηρώ το ιστολόγιο johnantono.blogspot.gr όπου αναρτώνται συχνά γελοιογραφίες οι οποίες σατιρίζουν την πολιτική επικαιρότητα.
Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας μιας πολιτικής γελοιογραφίας; Πώς προκύπτει το τελικό αποτέλεσμα ενός οποιουδήποτε πολιτικού σκίτσου το οποίο βλέπουμε στα έντυπα και ψηφιακά μέσα;

Την αφορμή για τη δημιουργία ενός πολιτικού σκίτσου τη δίνει η ίδια η πραγματικότητα την οποία όχι απλώς παρακολουθούμε αλλά και βιώνουμε. Δεν είμαστε κάτι ξέχωρο από όσα ζούμε καθημερινά, αλλά οργανικό τους κομμάτι. Η υλοποίηση μιας γελοιογραφίας μπορεί να προκύψει είτε ως ανάγκη εκτόνωσης, είτε ως ανάγκη εξωτερίκευσης, σε συνάρτηση πάντα με την υποκειμενική ματιά ή και τις πολιτικές πεποιθήσεις του δημιουργού. Η σύλληψη μιας ιδέας μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε: μέσα σε ένα λεωφορείο, στη διάρκεια ενός περιπάτου, την ώρα του ντουζ! Από το πρωταρχικό αυτό στάδιο μέχρι τη στιγμή που η συγκεκριμένη ιδέα θα απεικονιστεί και θα εκτεθεί στην κρίση χιλιάδων ανθρώπων, μεσολαβεί ένα μεσοδιάστημα που μπορεί να διαρκέσει από 2 ώρες μέχρι κάποιους μήνες, αναλόγως της χρονικής προτεραιότητας ή της τεχνικής αρτιότητας που ο δημιουργός θέλει να της προσδώσει.

Έχεις κάποιες καλλιτεχνικές αναφορές που να επηρεάζουν τη δουλειά σου;
Σαφώς. Δεν είναι όμως στάσιμες, μπορεί να μεταβάλλονται ανά περιόδους. Σίγουρα η δουλειά μου υφολογικά είναι περισσότερο επηρεασμένη από την ευρωπαϊκή σκηνή των κόμικς, ιδίως την ligne claire της βελγικής σχολής. Ενίοτε, για να αντλήσω τεχνικές ιδέες ανατρέχω σε πιο vintage σχεδιαστικά πρότυπα, όπως τις γελοιογραφίες του New Yorker, τα γκράφικ νόβελ του Will Eisner, τα σκίτσα του Heinrich Zille κ.ά.
Ορισμένα από τα σκίτσα σου έχουν διαδοθεί ευρύτατα στο διαδίκτυο, λόγω ίσως και των πολιτικά επίκαιρων μηνυμάτων τους. Πώς αισθάνεσαι όταν ένα σκίτσο σου αγκαλιάζεται από τον κόσμο;
Θα ήταν ψέματα αν έλεγα ότι δε νιώθω μια ικανοποίηση. Είναι κάτι σαν το χειροκρότημα στον ηθοποιό. Δεν του παρέχει τροφή για να ζήσει, αλλά του δίνει μια ζωτική ανάσα να συνεχίσει κάτι στο οποίο είναι ούτως ή άλλως αφιερωμένος. Βέβαια σημασία για τον δημιουργό δεν έχει τόσο μια πρόσκαιρη επιβράβευση, όσο το μήνυμα που φέρει το έργο του να αγγίξει τις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων. Και αυτό δεν ξέρω κατά πόσο επιτυγχάνεται στη σύγχρονη εποχή, την τόσο υπερκορεσμένη από εικόνες και πληροφορίες.
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το πλεονέκτημα του σκίτσου ως προς το μήνυμα που φέρει σε σχέση με άλλα καλλιτεχνικά μέσα;
Η αμεσότητα, η λιτότητα, η συμπύκνωση μιας πολύ συνθετότερης πραγματικότητας.
Ποιες νομίζεις πως είναι οι αδυναμίες σου; Τι θα ήθελες να διορθώσεις;
Θα χρειαζόμουν έναν τόμο για να καταγράψω τις αδυναμίες μου. Και αυτό δεν είναι σχήμα ταπεινοφροσύνης. Θέλω πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς για να ξεπεράσω ορισμένες δυσκολίες. Θα ήθελα, στο μέτρο του δυνατού, να κατακτήσω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, προγραμματισμό και συνέπεια στα deadlines μου.
Ποιους Έλληνες ή/και ξένους σκιτσογράφους ξεχωρίζεις;
Η λίστα θα ήταν μεγάλη και πάλι θα αδικούσε πολλούς. Θα περιοριστώ να αναφέρω από Έλληνες τους Φωκίωνα Δημητριάδη, Γιάννη Ιωάννου και Τάσο Αναστασίου και από ξένους τους Quino και Carlos Latuff.
Τι θα περιμένουμε να δούμε από σένα στο AthensCon?
Στη φετινή πρώτη διοργάνωση του AthensCon θα έχω τη χαρά να παρουσιάσω μετά από καιρό μια νέα προσωπική μου δουλειά. Μια συλλογή με τις ιστορίες του πρώτου μου web comic, υπό τον τίτλο “Τα Κωλοκύθια”. Περιλαμβάνει τα στριπάκια που δημοσιεύτηκαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στη FB σελίδα Comic Book Bubble, μια σελίδα που βασίζεται στη συλλογική συνεισφορά μιας ομάδας αξιολογότατων νέων καλλιτεχνών/-ιδων τους οποίους ενώνει η αγάπη τους για τα κόμικς. Εκτός όμως από τα ήδη δημοσιευμένα στριπάκια, το αλμπουμάκι θα περιλαμβάνει και πολλές ακόμη ιστορίες σουρεαλιστικής οικογενειακής τρέλας που δημιουργήθηκαν ειδικά για αυτή την έκδοση.
Με τι άλλο ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Έχεις κάποια άλλα εκδοτικά σχέδια για το μέλλον;
Επί του παρόντος ολοκληρώνω το μεταπτυχιακό μου στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με ερευνητικό πεδίο τη μεταπολεμική πολιτική γελοιογραφία. Όσον αφορά τις ιδέες και το πρόπλασμα για εκδοτικές απόπειρες στο κοντινό μέλλον, υπάρχει πλεόνασμα. Όλα αυτά όμως επηρεάζονται από πλείστες οικονομικές δυσχέρειες και προφανώς δεν αναφέρομαι μόνο στην ατομική μου οικονομική κατάσταση, αλλά στη γενικότερη κατάσταση της χώρας. Μέχρι τότε πάντως, μπορεί κάποιος να παρακολουθεί τις δουλειές μου στο ιστολόγιο johnantono.blogspot.gr και στο johnantono.deviantart.com.

*****************
Ο Γιάννης Αντωνόπουλος (John Antono) είναι ιστορικός και σκιτσογράφος.

Γεννήθηκε στο Μαρούσι το 1985. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Επίσης είναι απόφοιτος της σχολής εφαρμοσμένων τεχνών Ορνεράκης. Ασχολείται με την πολιτική γελοιογραφία, την παιδική εικονογράφηση και τα κόμικς. Από το 2006 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με διάφορους εκδοτικούς οίκους και διαφημιστικά γραφεία. Σκίτσα του δημοσιεύονται από το 2011 στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς».

Website: http://johnantono.blogspot.gr