...άσε να δούμε και για παραπέρα

Ἄλλο ἕνα καλοκαίρι
Γιὰ σκέψου νὰ μὴν πρόφταινα κι αὐτὸ τὸ καλοκαίρι νὰ δῶ τὸ φῶς ξανὰ ἐκτυφλωτικὸ νὰ νιώσω τὴν ἁφὴ τοῦ ἥλιου στὸ κορμί μου νὰ ὀσμιστῶ δροσερὲς καὶ χαλασμένες μυρωδιὲς νὰ γευτῶ γλυκόξινες καὶ πιπεράτες γεύσεις ν’ ἀκούω τὰ τζιτζίκια ὡς τὰ κατάβαθα τῆς νύχτας νὰ καταλαβαίνω τοὺς δικούς μου ποὺ ἀγαπῶ νὰ μὴν ἀδημονῶ μ’ αὐτοὺς ποὺ μὲ στηρίζουν νὰ σκέφτομαι κι ἐκείνους ποὺ θέλησα νὰ ξεχάσω νὰ βρίσκω φίλους ποὺ ἔρχονται ἀπὸ μακριὰ ν’ ἀφήνω κι ἄλλες ζωὲς νὰ μπαίνουν στὴ δική μου νὰ κολυμπάω σὲ θάλασσες ζεστὲς ν’ ἀντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνὰ ν’ ἀναπολήσω ἔρωτες, νὰ ὀνειρευτῶ καινούργιους ν’ ἀντιληφθῶ τὰ πράγματα ποὺ ἀλλάζουν. Ἔτσι καθὼς τὸ πρόφτασα αὐτὸ τὸ καλοκαίρι λέω νὰ ἐλπίζω γιὰ προσεχῆ Χριστούγεννα γιὰ κάποια ἑπόμενη Πρωτοχρονιὰ – ἄσε νὰ δοῦμε καὶ γιὰ παραπέρα.   2002   Tίτος Πατρίκιος