ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

ΚΑΜΠΕΪ, Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ

Σκηνοθεσία : Γιόζι Γιαμάντα (Ιαπωνία)

Υπόθεση: Ιαπωνία , αρχές του 1940: η εισβολή στην Κίνα προκαλεί κύματα
"πατριωτικής" υστερίας και οδηγεί στην  απόλυτη αστυνόμευση των φρονημάτων. 
Ο Shigeru Nogami , διανοούμενος απολυμένος  από το πανεπιστήμιο για τις
ειρηνόφιλες απόψεις του , συλλαμβάνεται ενώπιον της οικογένειάς του και 
εγκλείεται ως  προδότης του έθνους στη φυλακή.

Από δω και μπρος η γυναίκα του Kabei και τα παιδιά του θα ζήσουν σκληρές  συνθήκες

φόβου και στέρησης, αλλά δε θα υποκύψουν και θα αντιμετωπίσουν, με τη βοήθεια

ενός μαθητή του Νογκάμι, αξιοπρεπώς  τις τραγικές επιπτώσεις  του πολέμου επάνω τους.

 Η γνώμη μας: Από τις καλύτερες ταινίες που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Ο 78χρονος Γιόζι Γιαμάντα  υπογράφει ένα μινιμαλιστικό αριστούργημα, που συνδυάζει το πολιτικό σχόλιο (καταγγελία του εθνικισμού και του μιλιταρισμού), τη φιλοσοφία της Ιστορίας ( ο άνθρωπος ως υποκείμενο αλλά και ως άθυρμα της Ιστορικής πορείας) και τις  σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε άτομα με διαφορετική παιδεία, πολιτικό και κοινωνικό στάτους  σε δύσκολους  καιρούς,  όπου η ανθρωπιά θεωρείται έγκλημα εσχάτης προδοσίας, αλλά δεν εξαφανίζεται  .

Λιτή κινηματογραφική αφήγηση που αναδεικνύει  με τρυφερότητα, ποιητική διάθεση και συγκρατημένη συγκίνηση τα τραγικά συμβάντα που πλήττουν τρεις ανυπεράσπιστες υπάρξεις.Καταφέρνουν  να επιβιώσουν χάρη στο μεγαλείο ψυχής και τα βαθιά αισθήματα αλληλεγγύης που τις συνέχουν.

Σε καιρούς αναζωπύρωσης  των εθνικιστικών ανακλαστικών, λόγω της επέλασης του πιο ωμού καπιταλισμού που γνώρισε ο κόσμος από τον 19ο αιώνα, η ταινία του στοχαστικού Γιαμάντα είναι μια προειδοποίηση σχετικά με τους κινδύνους που ελλοχεύουν για  τις δημοκρατικές κοινωνίες, αν πέσουν στην παγίδα του εθνικιστικού λαϊκισμού.