ΤΑ "ΕΚΛΕΚΤΑ ΕΘΝΗ"
* Το σύγχρονο κύμα μετανάστευσης έχει στενή σχέση με τις τεράστιες ανισότητες στον κόσμο, την ιστορία των εθνικών επεκτατισμών και την αποικιοκρατία. Από τη Γαλλική Επανάσταση και μέχρι τον 20ό αιώνα το κάθε έθνος ονόμαζε τον εαυτό του τον «εκλεκτό» της γης και όσο πιο ισχυρό ήταν το κράτος τόσο πιο μεγαλόσχημα και αλαζονικά ήταν τα επεκτατικά του οράματα. Δικαίωση των επεκτατικών πολέμων θεωρούσαν οι Αγγλοι τον στίχο ποιητή τους του 17ου αιώνα που τους ονόμαζε «εκλεκτό λαό του Θεού». Δικαίωση της απόπειρας να κατακτήσουν με τους Ναπολεόντειους Πολέμους όλη την Ευρώπη θεωρούσαν οι Γάλλοι τη Γαλλική Επανάσταση που τους ονόμασε «πρωτοπορία των εθνών». Το ίδιο υποστήριξαν αργότερα οι Ρώσοι και οι Γερμανοί.
*Τα «εκλεκτά έθνη» με βάση το δικαίωμα στον βίαιο επεκτατισμό διέδωσαν και την ιδέα της «φυσικής» ανισότητας των λαών. Πάνω σε αυτόν τον μύθο στηρίχθηκε ηθικά ένας νέος επεκτατισμός εκτός Ευρώπης, με τεράστιες συνέπειες σε όλη τη γη. Μέχρι τη δεκαετία του 1940 ευρωπαϊκές «αυτοκρατορίες» διοίκησαν με τα όπλα εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Οταν γκρεμίστηκαν οι αποικιακές αυτοκρατορίες, άφησαν πίσω τους εκατοντάδες νέα κράτη, κατεστραμμένα από την οικονομική λεηλασία και με βαθιές ουλές στις ταυτότητες διάφορων εθνών από τα ακόμα σήμερα ανεξίτηλα τραύματα που άφησε ο ευρωπαϊκός ρατσισμός.
* Οι σημερινοί μετανάστες από τον λεγόμενο τρίτο κόσμο είναι η τραγική συνέπεια δύο αιώνων ευρωπαϊκής πολιτικής. Οι ηγετικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ιδίως οι πρώην αποικιακές (που δεν είναι καθόλου τυχαία οι πλουσιότερες) έχουν πρωτεύουσα ευθύνη. Η μετανάστευση είναι αδύνατο να εμποδιστεί όσο φριχτά μέτρα και να ληφθούν. Και είναι απολύτως αδύνατο να φυλαχτούν τα θαλάσσια σύνορα της ευρωπαϊκής Μεσογείου, άρα και τα ελληνικά. Είναι αναγκαία μια συλλογική, ευρωπαϊκή πολιτική. Είναι η μόνη υπεύθυνη και η μόνη εφαρμόσιμη λύση. Κι επειδή στην ιστορία κανένα κράτος ποτέ δεν έπραξε τίποτα ενάντια στα συμφέροντά του, πρέπει οι λιγότερο ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες να συμμαχήσουν και να προωθήσουν στην Ε.Ε. μια τέτοια πολιτική.
Άννα Φραγκουδάκη, Τα Νέα, 19-3-2011
Ένα από τα "παίγνια" για την επιβολή της νεοαποικιοκρατίας στις μέρες μαςεπί των χωρών που δεν κάθονται στ΄αβγά τους.
Παρεπιπτόντως το εικονιζόμενο "παιχνιδάκι" χρησιμοποιείται στις
πολεμικές επιχειρήσεις των αδυνάμων χωρών της πολιτισμένης Δύσης
( ο πληθυσμός τους ανέρχεται μόλις σε 500 εκατομμύρια ανθρώπους) εναντίον της απολίτιστης Λιβύης που τις απειλεί με τον τεράστιο όγκο των... έξι εκατομμυρίων της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου