"Αγόραζε στη φήμη, πούλα στην είδηση"

Αγόραζε στη φήμη, πούλα στην είδηση

"Κάπως έτσι συμπυκνώνουν οι οικονομικοί δημοσιογράφοι, τις ανορθόδοξες χρηματιστηριακές διακυμάνσεις. Ότι δηλαδή οι μετοχές φουσκώνουν ή πέφτουν ανάλογα με την αρβύλα ή τη δομημένη είδηση.

Οι μετοχές εγγεγραμμένες στο ταμπλώ, αποτελούν τις ορίζουσες του προϊόντος, του αγαθού αλλά και της κτητικής επιθυμίας που το κοινωνικοποιεί. Ενδιαφέρον. Το αγαθό δεν ιεραρχείται από την ανταλλαγή, δεν τιμολογείται από την προσφορά και τη ζήτηση, δεν κοστολογείται από τον ενσωματωμένο κόπο και την σπανιότητα, αλλά από ένα πεδίο εγγραφών κάθε φήμης κάθε πιθανολόγησης: Το ταμπλώ.

Εάν ο χρηματιστηριακός πολιτισμός βρίσκονταν σε αυτή την πολιτιστική έξαρση τον 19^ο αιώνα, είναι σίγουρο ότι δεν θα είχαμε τους «πατατοφάγους» του Βαν Γκογκ, δεν θα είχαμε αυτό τον ζωγραφικό θρίαμβο του λασπωμένου αριστουργήματος της φτώχειας. Γι' αυτό άραγε δεν μπορεί να υπάρξει Έργο τέτοιας έντασης σήμερα; Δεν μπορεί να υπάρξει η υπομονή του εκμηδενισμένου ανθρώπου που θα ζωγραφίσει και θα γευτεί και θα δώσει μέσα στην εικόνα το ίδιο του το έλλειμμα; Ή μήπως γιατί ολόκληρη η εικαστική σκηνή κτίζεται από τα ασπόνδυλα του μαίην στρημ, από οντότητες δηλαδή απολύτως χρηματιστηριακής λογικής, αθύρματα, που πάνε εκεί, που τους πάει το ρέμα των «funts»;

Τα εκστασιασμένα μπουμπούκια από τη «μεγαλειώδη» κίνηση του Χιρστ, να δημοπρατήσει τα έργα του ξεπερνώντας τις γκαλερί (μεγάλο αντάρτικο κι αυτό), τα μαλακά όντα με τις εμφυτεύσεις και τις πλαστικές (στον εγκέφαλό τους βέβαια), που τρέχουν πίσω από τα εικαστικά απόνερα των πολυεθνικών της πληροφορικής, τα κλιμακτηριακά «νιάτα» των νεοφώτιστων της μπλοκόσφαιρας και της διαδικτυακής ευκοιλιότητας, στήνουν (και στήνονται μέσα του) αυτό το παιχνίδι πολιτιστικής ενδοτικότητας, παράλυσης και θρησκοληψίας.

Η ηθική του αγαθού ή έστω του αλλοτριωμένου και κατηγοριοποιημένου παραγωγικού προϊόντος, που έψαλλε ο λίγο προγενέστερος του Βαν Γκογκ, Κάρολος Μαρξ, πάει στον βρόντο μέσα στα υστερικά πίξελς των ταμπλώ.

Το αγαθό χτυπιέται και ζουπιέται και ξεκοιλιάζεται μέσα στην πλανητική τύφλα, στη λύσσα κατίσχυσης και φονικού , μέσα στο απάνθρωπο πνευματικό γήρας που εγκατέστησε ο οικονομικός φλοιός του πιο βρωμερού, του πιο φορμαλιστικού και γι' αυτό πιο καταστροφικού καπιταλισμού.

Ε δεν ζωγραφίζεται αυτό. Όπως ακριβώς δεν υποφέρεται. "

Δημήτρης Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ

sevasart@central.ntua.gr