Η Θεσσαλονίκη έχει «αντισώματα» που δεν παράγονται μόνον από τα ίχνη των αιώνων που συναντάς σπαρμένα παντού και που τεκμηριώνουν την κοσμοπολίτικη – πολυπολιτισμική της φυσιογνωμία. Τα παράγουν οι ίδιοι οι άνθρωποί της, ντόπιοι και ξένοι. Παρά την κακοποίησή της από την εργολαβική επιδρομή και από το εθνο-θρησκευτικό συντηρητικό κατεστημένο της πόλης, η φυσιογνωμία αυτή διατηρεί τη σταθερή της αξία.
Αλλά «πόλις δεν είναι μόνο οι άνθρωποί της», είναι και «δομημένη πολιτική», όπως θα έλεγε και ο Αριστοτέλης. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται μια τολμηρή πολιτική σύγκρουσης με τα μεγάλα και μικρά συμφέροντα που πνίγουν το παρόν και το μέλλον της.
Καθώς το «βαθύ μπλε, σχεδόν μαύρο» χρώμα του πολιτικού της χάρτη εκφράζει, παρά τις λαϊκίστικες διακηρύξεις του, αυτά τα συμφέροντα, η εναλλακτική λύση για την «άλλη Θεσσαλονίκη» μπορεί να διατυπωθεί και να υλοποιηθεί μόνο από αυτόνομα, πηγαία κινήματα πολιτών, που ήδη «σκάζουν μύτη». Οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να αυτοοργανωθούν και να διεκδικήσουν λύσεις και όχι να γίνονται «ιμάντες μεταβίβασης» αποφάσεων που λαμβάνονται άνωθεν και ερήμην τους. Σ’ αυτή την προσπάθεια πρέπει να στρατευθεί και το πνευματικό δυναμικό της πόλης.
Η Θεσσαλονίκη έχει ζωτική ανάγκη από ένα όραμα και μια πολιτική που θα εδράζεται στη βιωσιμότητα και την αειφορία. Μια βιώσιμη ανάπτυξη με βασικούς άξονες:
- την προώθηση κοινής αναπτυξιακής πορείας με τις γειτονικές χώρες
- την προστασία του περιβάλλοντος και την οικολογική σκέψη
- την ανάπτυξη της πόλης και των υποδομών της μέσα από ένα συνολικό σχεδιασμό με γνώμονα την αειφορία και την κοινωνική συνοχή
- την ενίσχυση του «κοινωνικού τομέα» στην οικονομική λειτουργία της πόλης
- την ανάπτυξη ολοκληρωμένου συστήματος κοινωνικής προστασίας για την αντιμετώπιση των φαινομένων φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού
- την υποδοχή και ένταξη των οικονομικών μεταναστών
Ένα τέτοιο σχέδιο δεν συνιστά φυσικά μετασχηματισμό της κοινωνίας. Συνιστά όμως ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και τις κατεστημένες λογικές. Προωθεί ριζοσπαστικές αλλαγές. Αλλάζει νοοτροπίες. Δημιουργεί ευρύτερες συσπειρώσεις, «εκπαιδεύει» τους πολίτες, προετοιμάζει το έδαφος για ευρύτερες αλλαγές.
Αλλά «πόλις δεν είναι μόνο οι άνθρωποί της», είναι και «δομημένη πολιτική», όπως θα έλεγε και ο Αριστοτέλης. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται μια τολμηρή πολιτική σύγκρουσης με τα μεγάλα και μικρά συμφέροντα που πνίγουν το παρόν και το μέλλον της.
Καθώς το «βαθύ μπλε, σχεδόν μαύρο» χρώμα του πολιτικού της χάρτη εκφράζει, παρά τις λαϊκίστικες διακηρύξεις του, αυτά τα συμφέροντα, η εναλλακτική λύση για την «άλλη Θεσσαλονίκη» μπορεί να διατυπωθεί και να υλοποιηθεί μόνο από αυτόνομα, πηγαία κινήματα πολιτών, που ήδη «σκάζουν μύτη». Οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να αυτοοργανωθούν και να διεκδικήσουν λύσεις και όχι να γίνονται «ιμάντες μεταβίβασης» αποφάσεων που λαμβάνονται άνωθεν και ερήμην τους. Σ’ αυτή την προσπάθεια πρέπει να στρατευθεί και το πνευματικό δυναμικό της πόλης.
Η Θεσσαλονίκη έχει ζωτική ανάγκη από ένα όραμα και μια πολιτική που θα εδράζεται στη βιωσιμότητα και την αειφορία. Μια βιώσιμη ανάπτυξη με βασικούς άξονες:
- την προώθηση κοινής αναπτυξιακής πορείας με τις γειτονικές χώρες
- την προστασία του περιβάλλοντος και την οικολογική σκέψη
- την ανάπτυξη της πόλης και των υποδομών της μέσα από ένα συνολικό σχεδιασμό με γνώμονα την αειφορία και την κοινωνική συνοχή
- την ενίσχυση του «κοινωνικού τομέα» στην οικονομική λειτουργία της πόλης
- την ανάπτυξη ολοκληρωμένου συστήματος κοινωνικής προστασίας για την αντιμετώπιση των φαινομένων φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού
- την υποδοχή και ένταξη των οικονομικών μεταναστών
Ένα τέτοιο σχέδιο δεν συνιστά φυσικά μετασχηματισμό της κοινωνίας. Συνιστά όμως ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και τις κατεστημένες λογικές. Προωθεί ριζοσπαστικές αλλαγές. Αλλάζει νοοτροπίες. Δημιουργεί ευρύτερες συσπειρώσεις, «εκπαιδεύει» τους πολίτες, προετοιμάζει το έδαφος για ευρύτερες αλλαγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου