Robert Delaunay

Robert Delaunay
Born: April 12, 1885; Paris, France  
Died: October 25, 1941; Montpellier, France  
Nationality: French
Art Movement: Orphism (Simultanism)
Painting School: École de Paris, Der Blaue Reiter (The Blue Rider), Société des Artistes Indépendants (Society of Independent Artists), La Ruche
Field: painting

________________________
Soundtrack:
Erik Satie
1  Trois Morceaux en Forme de Poire
  Robert et Gaby Casadesus
2  Gnossienne n°3 (unknown soloist)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Ρομπέρ Ντελωναί

 

 

Ο Ρομπέρ Ντελωναί (Robert Delaunay) (1885 - 1941) ήταν Γάλλος ζωγράφος πρωτοπόρος καλλιτεχνικού κινήματος που δημιούργησε με τη Ρωσίδα σύζυγό του Σόνια, μια λυρική απόδοση του κυβισμού με έντονα χρώματα που χαρακτηρίστηκε Ορφισμός στην τέχνη.

---------------------------------

Ο Ρομπέρ Ντελωναί γεννήθηκε στο Παρίσι στις 12 Απριλίου του 1885. Από νεαρή ηλικία ακολούθησε καλλιτεχνική καριέρα στη ζωγραφική σπουδάζοντας σχετικά και συμπληρώνοντας τις γνώσεις του κάνοντας διάφορα επισκέψεις σε διάφορες σχολές εκτός Παρισιού. Σε ηλικία 25 ετών βρίσκεται στο ζενίθ της καριέρας του εκθέτοντας σειρές πινάκων του κερδίζοντας μεγάλη φήμη. Στη δεκαετία του 1910 ξεκινά να ζωγραφίζει πλέον με έντονα χρώματα σε γεωμετρικά σχήματα με κάποιο έκδηλο λυρισμό που βασιζόταν στον κυβισμό. Υποστήριζε την άποψη ότι: "επειδή η συνέχεια των σχημάτων διακόπτεται συνεχώς από τις επιδράσεις του φωτός, ο ζωγραφικός πίνακας πρέπει ν΄ αποτελεί ρυθμικό σύνολο βασιζόμενο στην κατάλληλη επιλογή των εγχρώμων επιπέδων".

Με το ξέσπασμα του Α' Π.Π. ο Ρομπέρ και η γυναίκα του κατέφυγαν στην Ισπανία και από εκεί στην Πορτογαλία. Επέστρεψαν στη Γαλλία το 1920 όπου ο Ντελωναί συνέχισε με αφηρημένη ζωγραφική. Όταν ξέσπασε ο Β' Π.Π. ήταν ήδη βαριά άρρωστος. Είδε την πτώση της πατρίδας του και την κατάληψή της από τους Γερμανούς. Πέθανε στις 25 Οκτωβρίου του 1941 στο Μονπελιέ (Γαλλία).
Πηγές

Πηγή: Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τομ.Γ΄ (συμπλήρωμα), σελ.855.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ντελονέ, Ρομπέρ

(Robert Delaunay, Παρίσι 1855 – Μονπελιέ 1941). Γάλλος ζωγράφος. ΄Αρχισε το 1904 την ατομική του δραστηριότητα με έργα εμπνευσμένα διαδοχικά από τον νέο - ιμπρεσιονισμό, από τον τελώνη Ρουσό, από τον Σεζάν και από τους κυβιστές, φτάνοντας στη διάλυση του χρώματος μέσα από πλατιές και επίπεδες χρωματικές ζώνες. Ως θέματα της ζωγραφικής του επέλεξε δύο χαρακτηριστικά παρισινά κτίρια, τον πύργο του Άιφελ και τη γοτθική εκκλησία του Αγίου Σεβερίνου. Στα πρώτα,ωστόσο, έργα της σειράς αυτής δεν κατόρθωσε να κυριαρχήσει στην κυβιστική διάλυση, η οποία όμως επικράτησε στο έργο του από το 1910 και ύστερα, ιδιαίτερα στους πίνακες με τον πύργο του Άιφελ. Συγκρινόμενη με την αναλυτική τεχνική του Μπρακ ή του Πικάσο, η τεχνική του παρουσιάζει την τάση να προσδώσει στο έργο, εκτός από την κυριαρχία του φωτός - χρώματος, έναν αποφασιστικότερο δυναμικό παράγοντα που θα οδηγούσε στη σκέψη μιας φουτουριστικής επίδρασης, αν και τότε δεν υπήρχε παρά μόνο το μανιφέστο του Μαρινέτι (δημοσιεύτηκε στο Παρίσι το 1909). Η αυξανόμενη χρωματιστική διάθεση είναι φανερή όχι τόσο στην περίφημη Πόλη του Παρισιού, (μεγάλη αλληγορική σύνθεση, εμπνευσμένη από τη γαλλική πρωτεύουσα) που παρουσιάστηκε το 1912 στο Σαλόν των Ανεξάρτητων, όσο στη σειρά των Παραθύρων και ιδιαίτερα στους Δίσκους και στις Κοσμικές κυκλικές μορφές, όπου εξαφανίζονται οι αντικειμενικές προφάσεις για να αντικατασταθούν από μια χρωματική μουσική αρμονία. Με τους πίνακες αυτούς, που για τον μουσικό τους χαρακτήρα έκαναν τον Γκιγιόμ Απολινέρ να μιλήσει για «ορφικό κυβισμό» και που είχαν σημαντική επίδραση στη μεταγενέστερη τέχνη, κυρίως στη Γερμανία στο περιβάλλον του Blaue Reiter, ο καλλιτέχνης φτάνει σε μια τέχνη ήδη εντελώς αφηρημένη. Ωστόσο ο Ν., αντίθετα από το Βασίλι Καντίνσκι ή τον Πιετ Μόντριαν, δεν περιορίστηκε αποκλειστικά στην αφαίρεση, αλλά ζωγράφιζε παράλληλα και άλλα έργα εμπνευσμένα από τα γεγονότα της σύγχρονης ζωής, όπως την περίφημη Προσφορά στον Μπλεριό του 1914, με την οποία θέλησε να τιμήσει τις πρώτες επιτυχίες της αεροναυτικής. Έχει επίσης φιλοτεχνήσει και έργα καθαρά αφηρημένης τέχνης. «Αυτοπροσωπογραφία αρ. 42» (1909). Ο ζωγράφος πλησίασε τον κυβισμό, εμπνεόμενος από τα πρώτα κυβιστικά έργα των Μπρακ και Πικάσο. Η ελεύθερη και αισθησιακή χρήση του χρώματος αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της τέχνης του (Παρίσι, Συλλογή Σόνιας Ντελωναί).

Dictionary of Greek. 2013.