Essential Cinema #31: «Η Δασκάλα του Πιάνου» (2001) του Μίκαελ Χάνεκε
Τo cinemagazine συγκεντρώνει μερικές από τις κορυφαίες ταινίες που έγιναν ποτέ και γράφει αναλυτικά γι’ αυτές.
Στη «Δασκάλα του Πιάνου» η στολισμένη με το λαμπρό μουσικό της παρελθόν Βιέννη, με τα αυστηρά μουσικοδιδασκαλεία και τις αθάνατες παρτιτούρες των κλασικών μουσουργών, που περνούν ως κληρονομιά από γενιά σε γενιά, μπορεί και κρύβει μέσα της την αρρώστια, τη δυσλειτουργία, την διαστροφή. Φορέας αυτής της «παραφωνίας» είναι η Έρικα, αυταρχική καθηγήτρια ενός βιεννέζικου ωδείου, πλασμένη κατ’ εικόνα των ευνουχιστικών απαιτήσεων της ηλικιωμένης μητέρας της και της παραδοσιακά αρσενικής πολιτιστικής κληρονομιάς που έχει επωμισθεί.
Η Έρικα διάγει διπλή ζωή. Πίσω από τη μοναχική γυναίκα η οποία, στα σαράντα της χρόνια, μοιράζεται το ίδιο σπίτι και κρεβάτι με τη μάνα της, πίσω από την παγερά ανέκφραστη φιγούρα της καθηγήτριας που επιβάλλεται απολυταρχικά στους μαθητές της βρίσκεται η ίδια φιγούρα που τις νύχτες συχνάζει σε πορνομάγαζα, φέρνοντας τους αρσενικούς πελάτες σε αμηχανία, που ηδονίζεται στη θέα ζευγαριών τα οποία επιδίδονται σε ένα γρήγορο, ένοχο πήδημα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, αυτή που πληγώνει το κορμί της, ορίζοντας την αυτοτιμωρία και τον πόνο ως μοναδικό προορισμό της. Η νευρωτική εξέγερσή της είναι η σπασμωδική εκτόνωση από τη μητρική καταπίεση, την ξεφτισμένη αυτοκυριαρχία, όσο και η βίαιη αντίδραση σε κάθε κοινωνική σύμβαση που την έχει διδάξει να τηρεί ρόλο υποτέλειας, εκμεταλλεύσιμου αντικειμένου σε μια τυπικά ανδροκρατούμενη πραγματικότητα.
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου