T’ Αϊ-Γιαννιού
του Κυριάκου Χαραλαμπίδη*
ΧΑΡΤΗΣ 52 {ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023}
hartismag.gr
T’ Άι-Γιαννιού ανήμερα, πήγα να δω τον φίλο μου τον Γιάννη.
Είχε πεθάνει πριν από δυο χρόνια, όμως εγώ πολύ τον
νοσταλγούσα για κείνες τις κουβέντες μας γύρω απ’ την
ποίηση κι άλλα πολλά ζωικά. Φτάνω στο κοιμητήριο και τονε
βλέπω να κάθεται στον τάφο του και να καπνίζει. «Τι κάνεις,
Γιάννη; Ακόμη και νεκρός δεν μπόρεσες να κόψεις το τσιγάρο;»
Εκείνος χαμογέλασε: «Κακή συνήθεια, φίλε, και τώρα πια ειν΄
αργά ν’ αλλάξουμε γραμμή. Δες και τον Περικλή και τον
Αλέξανδρο, ας μη αναφέρουμε τον Ευριπίδη και τον Έκτορα,
την Πηνελόπη και τον Θουκυδίδη, που η καύτρα του τσιγάρου
τους είναι παλιά ιστορία. Μα τι τα θες, ο βίος βραχύς – του
κόσμου οι καημοί δεν έχουν τελειωμό (Παπαδιαμάντης). Καλά
να είμαστε, καλά περνάμε κι έτσι, κάνει κακό στα στήθια να
παραπονιόμαστε. Κάτσε να σε κεράσω έναν καφέ, αν έχεις
χρόνο βέβαια…» «Σώπα, βρε Γιάννη, που έχεις και καφέ! Και μη
μου πεις πως είναι και καβουρδισμένος!» «Είναι! δεν σ’ το ’παν
τα πουλιά καθώς ερχόσουν; Και μην κοιτάς αυτά στα
κυπαρίσσια﮲ δεν φαίνονται αξιόπιστα, τρεκλίζουνε στο
πέταγμα. Κι αν θες την άποψή μου, η ποίηση είναι, καθώς το
λέει ο Άδης, εγερσίνεκρη – τσιγάρο δρόμος ώσμε την
ανάσταση. Η ποίηση, φίλε, θέλει καλοπέραση, τροφή πρώτης
γραμμής, γεύση θανάτου… Με συγχωρείς, ξεχάστηκα ο λωλός!
Με καρτερούν ο Δάντης κι ο Βεργίλιος έξω απ’ εδώ, πιο κείθε
απ’ τον μαντρότοιχο. Τρέχω, μη φύγεις, θα γυρίσω στο λεπτό».
Περνούν δυο χρόνια και δε γύρισε ο πανάθλιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου