Το φάντασμα του Όρμπαν πάνω από την Ελλάδα
Αν οι εκλογές της 21ης Μάη διεξήχθησαν σε κλίμα βουβαμάρας, αυτές της 25ης Ιούνη γίνονται εν μέσω γενικευμένης απάθειας.
Πλην των άμεσα εμπλεκόμενων στο πολιτικό σύστημα, οι περισσότεροι δείχνουν να αδιαφορούν για την εκλογική διαδικασία.
«Κάνουμε εκλογές μόνο και μόνο για να δούμε αν θα μπει η Ζωή στη Βουλή», είπε κάποιος απαντώντας σε πρόσφατη έρευνα.
Οι κάλπες είναι άδειες;
Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Στις επερχόμενες εκλογές υπάρχει σημαντικό διακύβευμα, το οποίο (εννοείται) δεν αφορά το κόμμα της κ. Κωνσταντοπούλου. Δεν αφορά επίσης το ποιο κόμμα θα είναι πρώτο ή το αν θα βγει η αυτοδυναμία. Παρά τα όσα διατείνονται οι πολιτικοί αρχηγοί (ευλόγως από τη μεριά τους), οι κάλπες της 25ης Ιούνη δεν είναι άδειες. Το πολύ πρόσφατο αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μάη καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις επερχόμενες εκλογές.
Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχει λογική αμφιβολία όχι μόνο ότι η Νέα Δημοκρατία θα είναι με πολύ μεγάλη διαφορά πρώτο κόμμα, αλλά και ότι θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Για όποιον-α ήλπιζε ή φοβόταν ότι παίζεται η αυτοδυναμία, όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν σε ποια κατεύθυνση κινούνται τα πράγματα.
Η λευκή επιταγή
Οι ίδιες μετρήσεις δείχνουν ότι η διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει, κάτι που αν επαληθευτεί στις κάλπες, θα σημάνει έναν ιστορικό θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ελληνικής Δεξιάς. Ο εύστοχος πρωτοσέλιδος τίτλος του Βήματος της περασμένης Κυριακής περιγράφει εύγλωττα την κατάσταση που τείνει να δημιουργηθεί: Σκηνικό λευκής επιταγής.
Όντως. Ένα κόμμα που κερδίζει με 25 μονάδες διαφορά από το δεύτερο, δεν παίρνει μόνο μια πολύ ισχυρή εντολή διακυβέρνησης. Στην ουσία παίρνει λευκή επιταγή για να κυβερνήσει κατά το δοκούν, αφού δεν θα βρίσκεται υπό την απειλή μιας άλλης πολιτικής δύναμης. Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, για πρώτη φορά από το 1974 το κυβερνών κόμμα θα είναι παντοδύναμο, για πρώτη φορά από το 1974 η ελληνική Δεξιά θα κυβερνήσει χωρίς περιορισμούς.
Το διακύβευμα
Το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών είναι λοιπόν αν η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη θα κερδίσει (όπως όλα δείχνουν) μια δύναμη πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Από τη σκοπιά της Αριστεράς (θα έπρεπε να) είναι προφανή τα αποτελέσματα της παντοδυναμίας Μητσοτάκη.
Έχοντας λυμένα τα χέρια, η Νέα Δημοκρατία θα μπορέσει να εφαρμόσει πλήρως το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά της, προχωρώντας πιο πέρα από όσο τόλμησε οποιαδήποτε κυβέρνησης της Δεξιάς τα τελευταία χρόνια. Από την ιδιωτικοποίηση σημαντικών τμημάτων του ΕΣΥ μέχρι τη θεσμοθέτηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και από τον περαιτέρω περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών έως τον εξοστρακισμό των προοδευτικών ιδεών από τον δημόσιο διάλογο, τώρα είναι η ιστορική ευκαιρία της ελληνικής Δεξιάς να διαμορφώσει σύμφωνα με τις αντιλήψεις της το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο για τα επόμενα (πολλά) χρόνια.
Η Ουγγαρία της Μεσογείου
Ακόμα πιο σημαντικές θα είναι οι επιπτώσεις της παντοκρατορίας Μητσοτάκη αν τις εξετάσουμε από τη σκοπιά της ίδιας της δημοκρατίας. Το πρωτοφανές για την Ελλάδα μοντέλο «της δημοκρατίας του ενός κόμματος» και του «παντοδύναμου πρωθυπουργού» είναι ακριβώς αυτό το οποίο ζουν οι πολίτες της Ουγγαρίας τα τελευταία 13 χρόνια. Είναι το μοντέλο Όρμπαν, το μοντέλο του κυβερνητικού δεσποτισμού και της κρατικής αυθαιρεσίας, του ασφυκτικού ελέγχου των ΜΜΕ και των αυταρχικών περιορισμών στην κοινωνία των πολιτών, της κυριαρχίας της ακραίας δεξιάς ρητορείας και της μεθοδευμένης απονομιμοποίησης οτιδήποτε (υποτίθεται ότι) είναι αριστερό. Πολλά από αυτά τα φαινόμενα τα έχουμε ήδη δει την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, στη δεύτερη τετραετία θα τα δούμε στην πιο οξυμένη μορφή τους.
Το φάντασμα του Όρμπαν επικρέμεται πάνω από την Ελλάδα, αλλά η κοινωνία μοιάζει να μη συνειδητοποιεί τον κίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου