Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μικελάντζελο Αντονιόνι
Γράφει ο Γιώργος Ρούσσος
[.......................]
Γεννημένος στις 29 Σεπτεμβρίου του 1912, στη Φεράρα της Ιταλίας ο Αντονιόνι ξεκινά την καριέρα του ως σεναριογράφος, καθώς από το 1942 μέχρι και το 1952 συνεργάστηκε με σπουδαίους συναδέλφους του, όπως ο Ρομπέρτο Ροσελίνι (A Pilot Returns - 1942) και ο Τζουζέπε Ντε Σάντις (Tragic Hunt - 1947).
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι από το 1947 μέχρι και το 1950, ο Αντονιόνι παρουσιάζει οκτώ μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, τα οποία τον προετοιμάζουν ιδανικά ώστε να πραγματοποιήσει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, με τον τίτλο το «Χρονικό Μιας Αγάπης» (Story of a Love Affair / Cronaca Di Un Amore), ολοκληρώνεται το 1950.
Στην ταινία, παρακολουθούμε την γοητευτική Πάολα που είναι παντρεμένη με τον πλούσιο Ενρίκο, ο οποίος της προσφέρει την πολυτέλεια και το όνειρο της μεγαλοαστικής ζωής. Διαπιστώνοντας όμως πως δε γνωρίζει τίποτα για το παρελθόν της όμορφης γυναίκας του και ζηλεύοντας παράφορα, ο Ενρίκο, θα προσλάβει ντετέκτιβ για να αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές της προηγούμενης ζωής της Πάολα.
Στο μεσοδιάστημα, εκείνη συναντά και επανασυνδέεται με τον αρρενωπό Γκουίντο, αναβιώνοντας τις παθιασμένες στιγμές ενός νεανικού, αλλά αρκετά κυκλοθυμικού έρωτα. Ωστόσο, ανάμεσα τους πάντα καραδοκεί μια σκιά από το παρελθόν. Πρόκειται για ένα ατύχημα που κόστισε τη ζωή της φίλης της Πάολα και μέλλουσας γυναίκας του Γκουίντο. Ένα ατύχημα του οποίου η σιωπηλή ενοχή, μοιραία φθείρει το παράφορα ερωτευμένο ζευγάρι.
Η Λουτσία Μποσέ και ο Μάσιμο Τζιρότι, πρωταγωνιστούν σε ένα ιδιότυπο νουάρ, με περισσότερο βάρος στο ψυχογραφικό κομμάτι και λιγότερο στην ίντριγκα και στην πλοκή, συνθέτοντας έτσι ένα φιλμ - προάγγελο της μετ' έπειτα σπουδαίας καριέρας του Αντονιόνι, οδηγώντας ουσιαστικά το Ιταλικό Σινεμά, ένα βήμα μετά από τον νεορεαλισμό.
Από την πρώτη κιόλας ταινία του, ο Αντονιόνι αποδεικνύει ότι διαθέτει το ταλέντο ενός σπάνιου καλλιτέχνη. Το «Χρονικό μιας Αγάπης» περιέχει την προβληματική και τις ανησυχίες που θα συναντήσουμε και στις επόμενες του δημιουργίες. Η αλλοτρίωση, η διαφθορά, η συλλογική και ατομική ευθύνη, είναι στοιχεία διακριτά στο έργο του.
Παράλληλα ολόκληρη η ταινία διαποτίζεται κι από ένα έμμεσο ταξικό σχόλιο. Ο διαχωρισμός παρατηρείται σε όλες του τις αποχρώσεις, από την επιλογή των ρούχων και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, μέχρι την καθημερινότητα της πόλης και τα δύο θανάσιμα ατυχήματα που λαμβάνουν χώρα.
Το έργο του Μικελάντζελο Αντονιόνι, επίκαιρο αλλά ταυτόχρονα και διαχρονικό, παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο περιμένοντας από το κοινό να το ανακαλύψει ή να επιστρέψει εκ νέου στο ιδιαίτερο φιλμικό του σύμπαν. Ο Ιταλός σκηνοθέτης προ(σ)καλεί τον θεατή να γίνει κοινωνός του έργου του και να συνδιαλλαγεί μαζί του, μέσα από τις ταινίες μυθοπλασίας του, αλλά και τα αξιόλογα ντοκιμαντέρ του.
Ένα Σινεμά, που έχει ως αφετηρία μία Ιταλία κατεστραμμένη. Μία χώρα που προσπαθεί να ορθοποδήσει από τα δεινά που τις επέφεραν οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι που προηγήθηκαν και μάχεται πλέον να απεγκλωβιστεί από τον φασισμό.
Η οικονομική κρίση και ο καθημερινός αγώνας του ανθρώπου για επιβίωση, είναι θέματα που συναντάμε συχνά πυκνά στα πρώτα έργα του δημιουργού, πριν περάσει σε πιο ελπιδοφόρα μηνύματα, σε προσωπικές καλλιτεχνικές αναζητήσεις, με φόντο σχεδόν πάντα τις πολύπλοκες ανθρώπινες σχέσεις.
Αλλά
και θέματα όπως η επίδραση της τεχνολογίας και η σημασία της οικολογίας
απασχόλησαν εκτεταμένα τον Ιταλό καλλιτέχνη, καθώς φυσικά και η θέση
της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία, έτσι όπως αυτή εκφράζεται μέσα από
τις σπουδαίες ερμηνείες που αποσπά από τις εκάστοτε πρωταγωνίστριες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου