Δύο τραγουδοποιοί υψώνουν τη φωνή τους υπέρ του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη

 

Θανάσης Παπακωνσταντίνου : «Χαρτογιακάδες, αφήστε τον Μιχαηλίδη να αναπνεύσει»!

«Δεν περίμενα ποτέ ότι το 2022 στην Ελλάδα, ένας συνάνθρωπός μου οδηγείται -από τη μνησικακία της πολιτείας- στο θάνατο γιατί ζητάει ισονομία», αναφέρει σε παρέμβαση του στο Κόκκινο 105,5, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μετά την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Λαμίας να απορρίψει το δίκαιο αίτημά του να αποφυλακιστεί με όρους

Θέση υπέρ της αποφυλάκισης του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, παίρνει με αποκλειστική δήλωση στο Κόκκινο 105,5, και τη Ναταλί Χατζηαντωνίου ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.

Αναλυτικά η δήλωση του Θ. Παπακωνσταντίνου:

«Όταν πέθανε, κατά τη διάρκεια απεργίας πείνας ο Μπόμπυ Σαντς, ήμουν 22 χρονών. Με συντάραξε το γεγονός. Ήταν μόλις 5 χρόνια μεγαλύτερος από μένα.

Έκτοτε, κι άλλοι πολίτες διεκδίκησαν, μέσω της απεργίας πείνας, την αξιοπρέπεια για τη ζωή τους, με συχνό αντίτιμο τον θάνατο. Πάντα απέναντι σε αυταρχικά καθεστώτα.

Δεν περίμενα όμως ποτέ ότι το 2022 στην Ελλάδα, που είναι -και καλά- δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα, ένας συνάνθρωπός μου οδηγείται -από τη μνησικακία της πολιτείας- στο θάνατο γιατί ζητάει ισονομία, έστω κι αυτή την μπασταρδεμένη.

Θα ήταν μεγάλη ατίμωση για τη ζωή μου να μην πάρω θέση. Με όλη τη δύναμη που μου έχει αφήσει η πραγματικότητα, φωνάζω: “Χαρτογιακάδες, αφήστε τον Γιάννη Μιχαηλίδη να αναπνεύσει. Φτάνει πια!”».

________________________________

Γιάννης Αγγελάκας: «Αν χαθεί η ζωή του Μιχαηλίδη, θα φαντάζουμε όλοι ένοχοι»

Γροθιά στο στομάχι η ανάρτηση του γνωστού μουσικού καλλιτέχνη - «Αν χαθεί η ζωή του θα γίνουμε γι’ ακόμη μια φορά η ντροπή του πλανήτη και θα φαντάζουμε όλοι ένοχοι».

Μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook ο Γιάννης Αγγελάκας προχώρησε σε μια ανάρτηση-γροθιά στο στομάχι, για τον άνισο αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη απέναντι στη “δικαιοσύνη”.

Ακολουθεί η ανάρτηση του Αγγελάκα:

«Να πω κι εγώ αυτό που κάθε ευαίσθητος και λογικός άνθρωπος σ’ αυτόν τον τόπο νοιώθει και σκέφτεται (αν και αυτό το είδος πολιτών απ’ ότι φαίνεται σπανίζει πλέον ολοένα και περισσότερο στη χώρα μας).

Να πω δηλαδή ότι οι αόρατοι βασιλιάδες αυτής της παραμορφωμένης δημοκρατίας μας και οι αυταρχικές κυβερνήσεις τους, που στην καλύτερη περίπτωση αντιπροσωπεύουν το 1/3 των ψηφοφόρων, θα ήταν καλό να πάψουν να ευνοούν τόσο χυδαία και προκλητικά τους αγαπημένους τους βιαστές, δολοφόνους κτλ και να σταματήσουν να χτυπούν με εκδικητική βαναυσότητα την επαναστατημένη νιότη.

Πόσο μάλλον όταν αυτή δεν έχει πειράξει άνθρωπο, όπως στην περίπτωση του Μιχαηλίδη που μας απασχολεί σήμερα. Αν χαθεί η ζωή του θα γίνουμε γι’ ακόμη μια φορά η ντροπή του πλανήτη και θα φαντάζουμε όλοι ένοχοι».