Σας λείπει τώρα ο Προκόπης πσυχούλες μου;
Του Χρήστου Ξανθάκη
Ποια μέντιουμ, άνθρωπέ μου, ποιο κληρονομικό χάρισμα και ποια
αυγομαντεία! Ρεπόρτερ Ξανθάκης εδώ, βλέπω χρόνια μπροστά, σφάζω,
μαχαιρώνω, τον καφέ διαβάζω και τα χαρτιά ρίχνω. Δυόμιση έτη έχουν
περάσει από τότε που κυκλοφόρησε ότι ο Κυριάκος θα ξαπόστελνε τον Παυλόπουλο και
τότε λέγανε ότι θα πρότεινε προσωπικότητα για την Προεδρία με πολιτική
δραστηριότητα (ή και σταδιοδρομία αν προτιμάτε), με επιστημονική
κατάρτιση και γνώση του διεθνούς περίγυρου και των εξελίξεων στη
γειτονιά μας και όχι μόνο.
Και σημείωνα εδώ στο Newpost, εν τη απεράντω σοφία μου:
«Ποιο ακριβώς από τα ανωτέρω προσόντα είναι που λείπει απ’ τον Παυλόπουλο;
Μήπως δεν κατέχει από πολιτική, τόσα χρόνια βουλευτής και υπουργός; Και μήπως δεν του χρωστάει η πατρίς αιώνια ευγνωμοσύνη για την αντίστασή του στην πίεση να κατεβούν τα τανκς στην Αθήνα εκείνο τον ταραγμένο Δεκέμβρη του 2008;
Κι από επιστημονική κατάρτιση άλλο τίποτα ο νυν πρόεδρος. Καθηγητής στη Νομική ήταν και κάτι καλά παιδιά στον ΣΥΡΙΖΑ συχνά πυκνά ζητούσαν τις συμβουλές του για να μην τα κάνουν μαντάρα με τα νομοσχέδιά τους.
Όσο για γνώση των διεθνών εξελίξεων, δουλειά του είναι ρε φίλε εδώ και πέντε χρόνια και δεν μπορούν να μην παραδεχθούν την επάρκειά του ακόμη και οι πιο εμπαθείς».
Αυτά το 2020 και πάμε αγόρια και κορίτσια στο 2022. Στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που ούτε πολιτική δραστηριότητα είχε να παρουσιάσει (αν εξαιρέσεις κάποιο φλερτάκι με την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος), ούτε γνώση του διεθνούς περίγυρου και της γειτονιάς (τώρα έμαθε, που την πήγαν στον Έβρο και φωτογραφήθηκε αγκαλιά με τον φράχτη),
πριν ψηφισθεί. Από επιστημονική κατάρτιση μια χαρά, δεν λέω, αλλά
ξέρετε, δεν είναι αυτό το βασικό προσόν ενός προέδρου σε μια χώρα που
τρώει αγγούρι και ζορίζεται εδώ και έτη πολλά. Να σας πω ποιο είναι, για
να μην το κουράζουμε:
Να μην κουνάει τη βάρκα!
Αυτό ακριβώς κυρίες και κύριοι, γι’ αυτό είναι και θεσμός και μάλιστα θεσμός πολύ συγκεκριμένος, ρυθμιστής του πολιτεύματος. Ο πρόεδρος πρέπει να απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες, πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες, πρέπει να κατανοεί τους καημούς και τα ζόρια και την αγωνία όλων των Ελλήνων και όλων των Ελληνίδων. Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο πρέπει να είναι ταυτόχρονα και θαυματοποιός και ταχυδακτυλουργός και θηριοδαμαστής!
Μοιάζει εύκολο άμα είσαι έξω απ’ το χορό. Έλα μωρέ, σου λέει ο άλλος, αρκεί να στέκεσαι κλαρίνο μπροστά στα στρατιωτικά αποσπάσματα, να μιλάς για πατρίδα και έθνος, να χαιρετάς τη σημαία. Κι όμως είναι η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου, γιατί από το παραμικρό «και» που θα πεις, κάποιος θα βρεθεί να πιαστεί, να αρπαχτεί, να μουτρώσει. Και να τα πάρει κράνα ύστερα και να βγάλει φωνή μεγάλη και πρόστυχη. Αν όμως δεν του δώσεις την ευκαιρία, τότε εντάξει, δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί ότι ήσουνα καμιά μεγάλη μορφή αλλά δεν θα στριτζώσει κιόλας, δεν θα μουτρώσει και δεν θα καντηφλιαστεί. Και ο Παυλόπουλος, μια χαρά τα κατάφερνε να μην δίνει αφορμές…
Η φρέσκια Πρόεδρος από την άλλη, διακρίνεται από μια μοναδική λαχτάρα
για ξύσιμο στην γκλίτσα του τσομπάνη. Στην αρχή δοκίμαζε την υπομονή
των εθνικοφρόνων κάνοντας κόνξες με τις επετείους και τα στρατά και τις
παναγίτσες και τώρα κατάφερε να φουντώσει κεντροαριστερό μένος εναντίον
της κάνοντας λόγο για «λαϊκισμό» και υψώνοντας ασπίδα
προστασίας σε αποφάσεις της δικαιοσύνης που εξοργίζουν. Στη γιορτή της
Δημοκρατίας όλα αυτά, όχι σε κάνα σουαρέ παρουσία της γάτας Καλυψούς. Θα
μπορούσε να θεωρηθεί αδεξιότητα, αλλά δεν είναι πια πρωτάρα η
Σακελλαροπουλου στην Προεδρία για να δικαιολογείται τόσο εύκολα. Κι αν συνεχίσει έτσι, το «πού ‘σαι, ρε Παυλόπουλε» θα ακούγεται όλο και πιο συχνά από τα χείλη των ψηφοφόρων…
Από το Newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου