Ωδή στον ΕΟΔΥ με τρίδιπλη χολόσκαση
Δημήτρης Νανούρης
Νοσώ με κορονοϊό/ και σπίτι εγκαταβιώ/ διπλοαμπαρωμένος,/ οπότε για τον ΕΟΔΥ/ σκαρώνω δελφική ωδή/ τριπλοχολοσκασμένος. Αποφύγετε, ως εκ τούτου, να διαβάσετε τις παρακάτω αράδες, καθότι τρέφω τη βάσιμη υπόνοια πως, εκτός από τα χνώτα που ανταλλάσσονται μέσω της προσωπικής επαφής, η επάρατος Κόβιντ-19 μεταδίδεται δίχως άλλο και με την απλή ανάγνωση κειμένων. Το χιονόνερο κι η παγωνιά με κράτησαν μέσα το περασμένο Σαββατοκύριακο· δεν βγήκα ούτε για τσιγάρα. Καταπιάστηκα, λοιπόν, με μια γενναία επανάληψη στους Σολωμό, Κάλβο, Παλαμά, Σκαρίμπα, Εμπειρίκο, Ελύτη και σε κάμποσους ελάσσονες.
Υποθέτω πως δεν μπορεί να κόλλησα τον ιό από τα σταγονίδια και τους χειμάρρους ευδαιμονίας που εκπέμπουν οι εμπνευσμένοι τους στίχοι για τον προφανή λόγο ότι την εποχή όπου γράφονταν δεν είχε καταχωριστεί στα επιδημιολογικά χρονικά η συγκεκριμένη ασθένεια. Εσπασα κατόπιν την γκλάβα μου, ανακαλώντας τα υπόλοιπα αναγνώσματά μου κατά το επίμαχο διάστημα, ώσπου θυμήθηκα εμβρόντητος την πλοήγησή μου σε συστημικές ιστοσελίδες και δεν μου βγάζεις απ’ το μυαλό πως άρπαξα τη νόσο διαβάζοντας για πολλοστή φορά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί λήξης της πανδημίας. Προδιαγράφοντας διαρκώς το τέλος του, τα παίρνει κράνα ο ιός, επιπολάζεται στο μη περαιτέρω και σε βαράει στο δοξαπατρί προτού προλάβεις να πεις κύμινο.
Σταυροκοπιόμουν, καθώς το πάπλωμα με είχε πλακώσει, βαρύ σαν μολύβι, το πρωί της Τρίτης. Δεν μου ’κανε καρδιά να σηκωθώ, αν και περασμένη μία, χωρίς ωστόσο να απολαμβάνω τη θαλπωρή και τη ζέστα του. Σάμπως να μ’ έλουζε κρύος ιδρώτας και ρίγη να διαπερνούσαν τα μέλη μου. Το θερμόμετρο έδειξε δέκατα, αλλά η δεύτερη γραμμή στο σελφ τεστ χαράχτηκε νωρίτερα απ’ την πρώτη. Ενημέρωσα τηλεφωνικώς τον γιατρό μου ο οποίος με εφοδίασε με κατατοπιστικές συμβουλές, υπογραμμίζοντας πως καλού-κακού θα μου γράψει το αντιιικό φάρμακο, λέξη που παρεμπιπτόντως αποτελεί πρώτης τάξεως αντικείμενο για κουίζ, αφού γράφεται με τρία συνεχόμενα «γιώτα». Διευκρίνισε πως θα το λάβω με κούριερ, το αργότερο τη μεθεπόμενη, αφού προηγουμένως επιβεβαιωθεί με ράπιντ τεστ ότι τυγχάνω ενεργό κρούσμα.
Τελικά, το σκεύασμα αποδείχτηκε όντως δυσεπίλυτος γρίφος. Παραθέτω την αλληλουχία των γεγονότων: Ο Αντώνης άνοιξε το φαρμακείο, κάτω απ’ το σπίτι μου, στις πέντε και κάτι. Το πολύ και τέταρτο έχωσε τον ειδικό στειλεό στα ρουθούνια μου, κάτω απ’ την τρίδιπλη μάσκα. Στις πέντε και δεκαεφτά καταχωρίστηκα επισήμως θετικός στα ηλεκτρονικά κιτάπια του ΕΟΔΥ. Στις 17.28΄43΄΄ έλαβα μήνυμα από την ΗΔΙΚΑ ότι το αίτημά μου για «χορήγηση μιλνουπιραβίρης» ενεγράφη επιτυχώς και στις 17.30΄52΄΄ ότι ενεκρίθη. Οφειλα μόνο να αποδεχθώ τους όρους στο σάιτ του ΕΟΠΥΥ, διαδικασία που, παρότι τεχνοφοβικός, διεκπεραίωσα στο λεπτό. Τέτοια ταχεία εξυπηρέτηση ούτε στα πονηρά μας ενύπνια.
Αρχισα να αναθεωρώ, ομολογώ, τις παγιωμένες αντιλήψεις μου ενάντια στο κράτος γενικώς και δη στο υδροκέφαλο, αρτηριοσκληρωτικό, πελατειακό, ελληνικό του κακέκτυπο. Μια με τα εμβόλια, μια τώρα με τα φάρμακα, στέκεται επιτέλους αρωγός στον πολίτη, σκέφτηκα ο ασεβής. Προς το παρόν περνάω, ευτυχώς, τον ιό με ήπια συμπτώματα με βασικότερο την υπνηλία που μου προκαλεί. Κοιμάμαι με τις ώρες και ξυπνώ νυσταγμένος. Την Τετάρτη κρατιόμουν με νύχια και με δόντια ξυπνητός μην πάει και δεν ακούσω το κουδούνι του κούριερ. Την Πέμπτη με κάλεσαν απ’ τον ΕΟΔΥ. «Δώσαμε τα στοιχεία σας για να λάβετε το σκεύασμα». «Πότε με το καλό;» ρώτησα. «Το νωρίτερο το Σάββατο». Αλλά μπορεί και τη Δευτέρα. Οπότε θα φυλάξω τα χάπια για την επόμενη φορά. Πάνω απ’ όλα προνοητικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου