Νικητές στην Μαδρίτη ο ασύστολος λαϊκισμός και τα συνθήματα του Φρανκισμού
Αμφίστομο το ξίφος της Ιζαμπέλ Ντίαζ Αγιούσο που θριάμβευσε στις Περιφερειακές εκλογές. Στη μία κόψη η περιφρόνηση για τα περιοριστικά, λόγω πανδημίας, μέτρα και στην άλλη ο… κομμουνιστικός κίνδυνος.
Αν συνειδητοποιούσε η ΝΔ τι έγινε στις Περιφερειακές εκλογές της Μαδρίτης-και πως τις κέρδισε η Ιζαμπέλ Ντίας Αγιούσο-δεν θα πανηγύριζε. Θα έπεφτε σε βαριά περισυλλογή.
Κι αν είχε αποθέματα πολιτικής τόλμης, θα καταδίκαζε την προεκλογική συμπεριφορά της Αγιούσο αντί να την αποθεώνει επειδή «στέλνει την Αριστερά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας» (δήλωση Άδωνι Γεωργιάδη).
Πρώτος απ' όλους ο ίδιος ο υπουργός Ανάπτυξης όφειλε να είναι φειδωλός στους επαίνους ή να σιωπήσει. Διότι η Αγιούσο, στο θέμα της πανδημίας, δεν ασκούσε απλώς κριτική στα μέτρα της Ισπανικής κυβέρνησης (λοκντάουν κλπ), μέτρα ανάλογα με αυτά της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά ξεκίνησε πανστρατιά ανυπακοής. Ειδικά για την εστίαση.
Την ώρα που η πυρετωμένη και ασθμαίνουσα Μαδρίτη μετρούσε χιλιάδες νεκρούς, η ανεύθυνη Αγιούσο ξεσήκωνε τους επαγγελματίες της εστίασης και αποφάσιζε το άνοιγμα των καταστημάτων, κόντρα στις επιλογές της κεντρικής κυβέρνησης.
Κι όχι μόνο αυτό. Κάθε προεκλογική της εμφάνιση εξελισσόταν με δική της παρότρυνση σε πάρτι ζυθοποσίας, υπό τις ιαχές του πλήθους και τις υμνωδίες του κλάδου της εστίασης.
Ε, αυτή η εξόχως λαϊκίστικη συμπεριφορά επιδοκιμάστηκε και στην κάλπη. Η «βασίλισσα των ταβερνών», όπως αποκλήθηκε, συνέτριψε τον Πάμπλο Ιγκλέσιας, δημιούργησε αίσθηση στην Ισπανία και, απ' ό,τι φαίνεται, θα διεκδικήσει μελλοντικά σημαίνοντα ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Πώς θα φαινόταν στον κ.Γεωργιάδη αν ο Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έπρατταν εδώ το ίδιο, παροτρύνοντας τους επαγγελματίες της εστίασης να ξεσηκωθούν και να αγνοήσουν το λοκντάουν και τους εν γένει περιορισμούς;
Μια παρένθεση, προτού δούμε τι άλλο είχε στην φαρέτρα της η Αγιούσο εκτός από τη εναντιοδρομία στο θέμα της πανδημίας:
Δυστυχώς, είχε την αρωγή προοδευτικών οργανώσεων. Εκείνων που κατέβασαν 120.000 διαδηλωτές στο κέντρο της Μαδρίτης για να τιμηθεί η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας!
Την ίδια μέρα, για τον ίδιο λόγο, εξήντα χιλιάδες συνωστίστηκαν σ' ένα γήπεδο της πρωτεύουσας, δίνοντας ρεσιτάλ ανευθυνότητας.
'Ετσι, νομιμοποιούσαν εξ αντικειμένου την συμπεριφορά της Αγιούσο στο θέμα των ανοιχτών συγκεντρώσεων. Ποιος να την καταγγείλει για επικίνδυνη ανευθυνότητα, όταν ένα μέρος των «απέναντι» έκανε ακριβώς το ίδιο;
Σοσιαλισμός ή Ελευθερία
Το δεύτερο μεγάλο όπλο της Αγιούσο ήταν το προεκλογικό σύνθημά της, εν είδει διλήμματος. Το σύνθημα «Σοσιαλισμός ή Ελευθερία;» συνδύαζε έξυπνα την πάνδημη διάθεση για ελευθερία κινήσεων, μετά από τόσους μήνες αυστηρών περιορισμών, με το κλείσιμο του ματιού στο ακροδεξιό ακροατήριο.
Ε, ναι. Το σύνθημα του Φράνκο όταν κινήθηκε πραξικοπηματικά για να ανατρέψει την εκλεγμένη Δημοκρατική Κυβέρνηση, με την αμέριστη βοήθεια του Χίτλερ κα του Μουσολίνι, ήταν ακριβώς αυτό: «Σοσιαλισμός ή Ελευθερία;».
Βέβαια, η Δημοκρατική Κυβέρνηση δεν ήταν κομμουνιστική, όπως διατυμπάνιζαν κινδυνολογικά οι φασίστες. Είχε στη σύνθεσή της από δημοκράτες αστούς και σοσιαλδημοκράτες, μέχρι κομμουνιστές και αναρχικούς.
Η αυταπάτη
Αντιμέτωπος με την επιθετική Αγιούσο, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας που ρίχτηκε προσωπικά στην μάχη της Μαδρίτης-δύσκολη μάχη, διότι η συγκεκριμένη Περιφέρεια είναι το άντρο του πολιτικού Συντηρητισμού-θεώρησε ότι όφειλε να απαντήσει δημοκρατικά στην εμφυλιοπολεμική πρόκληση της Αγιούσο.
Επέλεξε το σύνθημα «Δημοκρατία ή φασισμός». Είχε την αυταπάτη ότι παραπέμποντας με τη σειρά του στην αιματηρή διελκυστίνδα του Ισπανικού Εμφυλίου(Δημοκρατική Κυβέρνηση/Φασίστες του Φράνκο), θα ενεργοποιήσει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά.
Δεν κατάλαβε ότι η Αγιούσο ναι μεν χάιδευε τα αυτιά της Ακροδεξιάς για να αναχαιτίσει την «Χρυσή Αυγή» της Ισπανίας, το ελαύνον VOX, αλλά ταυτόχρονα-και κυρίως- επένδυε ωμά και λαϊκίστικα στην αντίθεση προς το λοκντάουν και στην άρση των περιορισμών. Δηλαδή, στις επιλογές της κεντρικής κυβέρνησης στην οποία συμμετείχαν οι Podemos του Ιγκλέσιας.
Και κάτι τελευταίο σχετικά με ορισμένα στελέχη της ΝΔ και τα φίλια προς την κυβέρνηση ΜΜΕ( όχι όλα), που πανηγυρίζουν για τον θρίαμβο της Αγιούσο:
Επειδή παρά την μεγάλη νίκη της δεν διαθέτει πλειοψηφία στην Περιφέρεια, το πιο πιθανό είναι να συνεργαστεί με το VOX, τους ακροδεξιούς νοσταλγούς του Φρανκισμού.
Σα να λέμε ότι η ΝΔ θα συνεργαζόταν ανοιχτά σε επίπεδο Περιφέρειας με την Χρυσή Αυγή, που πέραν των άλλων υμνούσε την χούντα του Παπαδόπουλου…
Φωτεινό παράδειγμα
Δεν έχει νόημα να σχολιάσει κανείς τα δημοσιεύματα για ήττα των Podemos- προπομπό ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές και απομάκρυνση του Τσίπρα από την ηγεσία του κόμματος.
Ιδεολογική συνάφεια υπήρχε και υπάρχει, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι διαφορετικά(π.χ. εκλογικό μέγεθος των δύο κομμάτων, αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ/ συγκυβερνήτες οι Podemos κ.α.).
Αντιθέτως, έχει νόημα να σημειωθεί και να εξαρθεί κάτι άλλο: η στάση του Πάμπλο Ιγκλέσιας μετά την ήττα. Αποχώρησε από την πολιτική-και σε τι ηλικία!- χωρίς να ψάξει για ευθύνες άλλων.
Έφυγε με μια λιτή δήλωση, αξιοπρέπειας και ήθους σημαντική: «Δεν βοηθάω να ενώσω τους ανθρώπους». Respect!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου