Το Αλγέρι, μια μάχη και ένας πόλεμος
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΓΕΡΙΟΥ
«Άκουσε προσεχτικά! Είσαι ο τελευταίος. Όλα τέλειωσαν. Η οργάνωση δεν υπάρχει πια. Είναι όλοι είτε νεκροί είτε στη φυλακή.»
Κάπως έτσι αρχίζει και τελειώνει η αριστουργηματική αντιαποικιοκρατική ταινία Η μάχη του Αλγερίου του Ιταλού Τζίλο Ποντεκόρβο*, που αποτελεί σημείο αναφοράς για τον πολιτικό κινηματογράφο. Το ιταλοαλγερινής παραγωγής φιλμ αναφέρεται στην αλγερινή επανάσταση του 1954 κατά των Γάλλων αποικιοκρατών και είναι βασισμένο στο βιβλίο του Σααντί Γιασίφ Αναμνήσεις από τη μάχη του Αλγερίου.
Είναι ένα φιλμ ασπρόμαυρο, γυρισμένο σε φυσικό χώρο, στα στενοσόκακα της Κάσμπα (αλγερινό φρούριο). Το FLN (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) καλεί τους Αλγερινούς σε ξεσηκωμό, ενώ προβάλλονται πλάνα από το πολυσύχναστο κέντρο του Αλγερίου. Ο ανταρτοπόλεμος ξεκινά όταν το FLN σκοτώνει μερικούς αστυνομικούς. Ο αρχηγός της αστυνομίας, έπειτα, απαντά στην πράξη αυτή με μια βόμβα σε αραβική γειτονιά που την ταράσσει συθέμελα, αφήνοντας πίσω πλήθος νεκρών αμάχων. Τρεις γυναίκες καμικάζι του FLN τοποθετούν εκρηκτικά σε δύο καφέ και στα γραφεία της Air France, όπου βρίσκουν τον θάνατο εκατοντάδες Γάλλων. Διακόσιες χιλιάδες Γάλλοι στρατιώτες καταφτάνουν, ισοπεδώνοντας με τη δράση τους ολόκληρες αραβικές συνοικίες.
Η μάχη του Αλγερίου ανήκει στο είδος του ντοκιμαντέρ, καθώς ο Ποντεκόρβο χρησιμοποίησε ερασιτέχνες Άραβες ηθοποιούς και έναν μόνο επαγγελματία, τον Ζαν Μαρτίν, διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο τον κλασικό χαρακτήρα του φιλμ. Η ταινία ήταν απαγορευμένη στη Γαλλία μέχρι το 1971, αφού έριχνε φως στις βιαιότητες του γαλλικού στρατού.
Η επιβλητική μουσική του Ένιο Μορικόνε δένει αρμονικά με τις εικόνες του εξεγερμένου και εξοργισμένου πλήθους που διψά για ανεξαρτησία, με τα χαλασμάτα και τα νεκρά σώματα, παντρεύοντας τα στρατιωτικά εμβατήρια με την τζαζ του '50.
Ο Ποντεκόρβο συνηθίζει να χρησιμοποιεί στις ταινίες του τους φυσικούς χώρους των γεγονότων. Πρόκειται για μια ιστορία αληθινή, ιδωμένη από την πλευρά εξατομικευμένων ηρώων. Αν και η ματιά είναι υποκειμενική, η αντικειμενικότητα της ιστορίας δεν χάνεται, χωρίς, όμως, η αντικειμενικότητα αυτή να εμποδίζει τον Ποντεκόρβο να εκφράσει την άποψή του.
Τζίλλο Ποντεκόρβο (1919-2006) - Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου