Εκλεκτές νέες εκδόσεις

 

1821 και απομνημόνευμα. Ιστορική χρήση και ιστοριογραφική γνώση

Πρακτικά συνεδρίου

Επιστημονική επιμέλεια: Δημήτρης Δημητρόπουλος, Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Νίκη Μαρωνίτη, Παντελής Μπουκάλας

Κείμενα: συλλογικό

Αθήνα, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2020 (Μάϊος)

Σελίδες: 292

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-5154-45-5

«…Η εκδοτική τύχη των απομνημονευμάτων συνδέθηκε αναμφίβολα με τις πολλαπλές αναγνώσεις τους και την αξιοποίησή τους ως ιστορικών πηγών στη συγγραφή της ιστορίας της Επανάστασης. Συχνά οι αφηγήσεις των απομνημονευμάτων αποτέλεσαν τη μοναδική πηγή για την ανασύσταση των γεγονότων, όπως στην περίπτωση της Κρήτης, ενώ διαμόρφωσαν και ιστοριογραφικά σχήματα, τα οποία επέδρασαν στην κατανόηση του Αγώνα, λ.χ. για τη συμβολή των Σουλιωτών στην Επανάσταση. Πολλές από τις συνήθεις αναγνώσεις των απομνημονευμάτων, εστιαζόμενες κυρίως στα ζητήματα της αντικειμενικότητας ή της μεροληψίας των συγγραφέων, υποβάθμισαν άλλες πλευρές των έργων αυτών, πολύτιμες για την ιστορική έρευνα. Για παράδειγμα, η νοοτροπία των συγγραφέων, η καθημερινότητά τους, οι οικονομικές συναλλαγές, ο αγώνας για την επιβίωση αποτελούν κρίσιμα ζητήματα για την διερεύνηση του μείζονος γεγονότος της Επανάστασης. Ακόμα, τα ποικίλα απομνημονεύματα, αν τα δούμε από άλλες οπτικές γωνίες και θέσουμε τα αντίστοιχα ερωτήματα, μας ανοίγουν ποικίλα ζητήματα, όπως κατά πόσο η δυναμική της Επανάστασης επέφερε αλλαγές σε εδραιωμένες αντιλήψεις, τις αξιοποίησε ή συνυπήρξε με αυτές, πως οδήγησε στη μετάβαση από το τοπικό στο εθνικό, ιδίως σε περιοχές με ισχυρή ταυτότητα, όπως λ.χ. στην Πελοπόννησο. Επίσης, πώς οδήγησε στην κατάκτηση μιας νέας συλλογικής ταυτότητας, ενδεχομένως και σε νέες κοινωνικές σχέσεις. Γραμμένα, τα περισσότερα, από επαναστάτες και μετέπειτα πολίτες του νέου εθνικού κράτους, συνιστούν, όπως αποτυπώνεται και σε πολλά από τα μελετήματα του τόμου, πολύτιμες πηγές για την κατανόηση των αλλαγών που επέφερε η Επανάσταση στη σκέψη, τις πράξεις, τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Πρόκειται για κείμενα σημαντικά, όχι μόνο για την κατανόηση του αγώνα, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας του 19ου αιώνα…».

 

●● / ●●  / ●●

 

Deborah Cameron

Φεμινισμός. Παρελθόν και παρόν ενός κινήματος

Μετάφραση: Φιλώτας Δήτσας

Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2020 (Μάρτιος)

Σελίδες: 206

Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-524-572-6

«Ο φεμινισμός», έγραφε η Μαρί Σίαρ το 1986, «είναι η ριζοσπαστική ιδέα ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι». Με άλλα λόγια, οι γυναίκες πρέπει να έχουν δύναμη, αυτενέργεια, ελευθερία, να ελέγχουν οι ίδιες το σώμα τους, να είναι ισότιμες με τους άνδρες. Όμως ακόμα και σήμερα, ύστερα από πολλές δεκαετίες αγώνων, οι γυναίκες εξακολουθούν να διαδηλώνουν, να διαμαρτύρονται, να γράφουν και να μιλούν διεκδικώντας τα αυτονόητα δικαιώματά τους. Για να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα πώς εμφανίστηκε το φεμινιστικό κίνημα και σε τι αποσκοπεί. Το βιβλίο της Ντέμπορα Κάμερον λειτουργεί ως ασφαλής οδηγός σε τούτη την αναζήτηση, κάνοντας μια συνοπτική αναδρομή στην ιστορία του φεμινιστικού κινήματος και εξετάζοντας με σαφήνεια τις ποικίλες πτυχές και βλέψεις του.

Η Κάμερον ξεδιαλύνει το κουβάρι των φεμινιστικών συζητήσεων κατανέμοντάς τις σε έξι θεματικές —ανδρική κυριαρχία, δικαιώματα, εργασία, κοινωνική κατασκευή της θηλυκότητας, σεξ και κουλτούρα— και εκθέτοντας τους βασικούς προβληματισμούς και τα κυριότερα επιχειρήματα με ενάργεια και αμεσότητα. Η παρουσίαση καλύπτει όλους τους ιστορικούς «φεμινισμούς», ξεκινώντας από τους αγώνες για τη γυναικεία ψήφο τον 19ο αιώνα και φτάνοντας μέχρι το λεγόμενο «τέταρτο κύμα». Στην εποχή του #metoo, του μισθολογικού χάσματος ανδρών και γυναικών, της διαδικτυακής παρενόχλησης και του ανησυχητικά μεγάλου αριθμού γυναικοκτονιών, ο φεμινισμός, ένα από τα σημαντικότερα διανοητικά, πολιτισμικά και πολιτικά κινήματα του σύγχρονου κόσμου, παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ.

 

●● / ●●  / ●●

 

LES ALEXANDRES APRÈS ALEXANDRE. HISTOIRE D’ UNE MONNAIE COMMUNE

Επιμέλεια: Sophia Kremydi et Marie-Christine Marcellesi

Κείμενα: συλλογικό

Αθήνα, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών / Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών, 2020 (Φεβρουάριος)

Σελίδες: 457, με α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 21 x 28 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-9538-96-1

ΚΕΙΜΕΝΑ

SOPHIA KREMYDI, MARIE-CHRISTINE MARCELLESI
1. Introduction
CHRISTOS GATZOLIS
2. Alexanders in the Balkans (except Thrace) until the Reign of Philip V
SOPHIA KREMYDI
3. Alexanders under the late Antigonids
ANDREW MEADOWS
4. Invasion and Transformation. The Development of the Civic Alexander Coinage in Western Asia Minor, c. 323 to 223 BC
FABRICE DELRIEUX
5. Les derniers monnayages aux types et au nom d'Alexandre le Grand dans l'ouest de l'Asie Mineure (fin iiie-debut iie siecle). Etat de la question et perspectives nouvelles
OLIVER D. HOOVER
6. A Necessary Evil: Alexandrine Coinages and the Tension of Personal Kingship in the Seleucid Empire
FREDERIQUE DUYRAT
7. Phoenician Alexanders
EVANGELINE MARKOU
8. Between Alexander III and Ptolemy I: Production and Circulation of Posthumous Alexanders in Cyprus, Egypt and Cyrene
SELENE E. PSOMA
9. Alexandreiai drachmai, chrysoi alexandreioi and alexandreia tetrachma in Literary Sources and Inscriptions
FRANCOIS DE CALLATAY
10. Apparition, utilisation et disparition de l'or monnaye au nom d'Alexandre le Grand: une monetisation massive sans croissance economique?
PANAGIOTIS TSELEKAS
11. Silver Alexanders in the Balkans and the East. The Hoard Evidence for a Century Old International Coinage
VASSILIKI E. STEFANAKI
12. La circulation des monnaies au nom et aux types d'Alexandre apres 230-225 av.J.-C. en Mediterranee orientale: le temoignage des tresors
CAROLINE CARRIER
13. L'heritage des alexandres en terre barbare: le cas des alexandres arabes (fin iiie - debut iie siecle avant J.-C.)
GARY REGER
14. Alexanders and the Hellenistic Economy
OLIVIER PICARD
15. Les alexandres apres Alexandre, conclusions

 

●● / ●●  / ●●

 

Δημήτρης Ι. Κυρτάτας

Η οδός και τα βήματα των πρώτων χριστιανών

Αθήνα, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2020 (Ιούνιος)

Σελίδες: 255

Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-5118-54-9

Η ιστορία του πρώιμου χριστιανισμού είναι, σε μεγάλο βαθμό, υπόθεση αποστόλων, μαρτύρων, αγίων, θεολόγων και επισκόπων. Είναι επίσης υπόθεση διωκτών, κατασταλτικών μηχανισμών, παραδοσιακών θρησκευτικών θεσμών που αντιδρούσαν στις καινοτομίες, εθνικών φιλοσόφων και ευσεβών Ιουδαίων. Στη μελέτη αυτή πρωταγωνιστούν αντιθέτως χριστιανοί που ακολούθησαν παράπλευρες ή δευτερεύουσες διαδρομές. Περισσότερο από τις κεντρικές οδούς ιχνηλατώ αδιέξοδες πορείες και οπισθοδρομήσεις· περισσότερο από τις ηρωικές μορφές αναζητώ ανθρώπους που ακολούθησαν σκολιές ατραπούς. Αντί να επαναλάβω όσα είναι γνωστά για τις μετακινήσεις επιφανών ανδρών, υπογραμμίζω τη συμβολή ευυπόληπτων και ευσεβών γυναικών που παρέμειναν ανώνυμες. Για να αποτιμήσω την αυτοθυσία των διωκομένων, υπενθυμίζω την προθυμία με την οποία προσέρχονταν στο μαρτύριο οικιοθελώς άνθρωποι που δεν είχαν υποστεί διωγμό· μετρώ παρομοίως την αξία της εγκαρτέρησης, αντιπαραβάλλοντάς τη με τη συνήθη παραίτηση και απάρνηση της πίστης. Προσπαθώ να κατανοήσω συμπεριφορές αυτοκρατόρων και στρατηγών με μέτρο τη θρησκευτικότητα απλών στρατιωτών, εξεγερμένων δούλων, πειρατών και ληστών. Οι διαδρομές που εξετάζω μοιάζουν με παρεκκλίσεις, τυχαίες πορείες, ασήμαντες ή άσκοπες περιδιαβάσεις. Υποστηρίζω ωστόσο ότι οι γενικές τάσεις και οι συγκλίσεις που σχημάτισαν κάποια στιγμή μια καθολική εκκλησία, συνδέονται άρρηκτα με πολλαπλές αποκλίσεις και αντίρροπες κατευθύνσεις. Η ιστορία του πρώιμου χριστιανισμού είναι ένα πολύ σύνθετο και πλούσιο φαινόμενο που δεν πρέπει να συρρικνωθεί σε ένα προδιαγεγραμμένο τελικό αποτέλεσμα.

Δ. Ι. Κ.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

●● / ●●  / ●●

 

Ian Hodder

Προς τα πού κατευθυνόμαστε; Η εξέλιξη των ανθρώπων και των πραγμάτων

Μετάφραση: Θεόδωρος Παραδέλλης

Αθήνα, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2020 (Ιούνιος)

Σελίδες: 216

Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-5118-53-2

Σε αυτήν τη συναρπαστική μελέτη, ο αρχαιολόγος Ian Hodder απομακρύνεται από τα δύο επικρατέστερα σχήματα σκέψης αναφορικά με την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους -την παλιότερη ιδέα της «προόδου» και τη νεότερη ιδέα της «φυσικής επιλογής»-, προτείνοντας μια κατευθυντική θεωρία της εξέλιξης βασισμένη στην έννοια της «συνύφανσης»: στην ολοένα αυξανόμενη, δηλαδή, αμοιβαία εξάρτηση μεταξύ ανθρώπων και πραγμάτων.

Οι άνθρωποι εξαρτώνται από τα πράγματα για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους και να λύσουν τα προβλήματά τους. Αλλά τα πράγματα, με τη σειρά τους, εξαρτώνται για τη φροντίδα τους από τους ανθρώπους, εμπλέκοντάς τους σε ολοένα ευρύτερες συνυφάνσεις με διαφορετικά πράγματα και παγιδεύοντάς τους σε ολοένα μεγαλύτερη εξάρτηση από αυτά με το πέρασμα του χρόνου. Η αμοιβαία αυτή εξάρτηση είναι που δημιουργεί, κατά τον Hodder, την κυρίαρχη τάση στην εξέλιξη. Χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα παραδειγμάτων, από την ανακάλυψη της φωτιάς και την επινόηση του τροχού μέχρι τα φωτάκια που χρησιμοποιούμε για να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ο συγγραφέας δείχνει πώς οι ιστοί εξάρτησης ανάμεσα στους ανθρώπους και τα πράγματα έχουν περικυκλώσει τον πλανήτη, περιορίζοντας δραματικά τη δυνατότητά μας να ανταποκριθούμε στις παγκόσμιες κρίσεις.

●● / ●●  / ●●

 

Αφιέρωμα στον γλύπτη – κεραμιστή Χριστόφορο Δ. Σκλαβενίτη, 1926-2015

Πρακτικά ημερίδας. Αθήνα, 30 Απριλίου 2018

Κείμενα: συλλογικό

Αθήνα, Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, 2020 (Ιούνιος)

Σελίδες: 140, με έγχρωμες και α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-7498-69-4

«…Ο Χ. Δ. Σκλαβενίτης είχε σπουδάσει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας γλυπτική, έχοντας δασκάλους τον Γιάννη Παππά (ο οποίος πάντα τόνιζε την αναγκαιότητα του σχεδίου στους μαθητές του), τον Μιχάλη Τόμπρο -που είχε φέρει τότε στην Σχολή όλα τα πρωτοποριακά ρεύματα του Παρισιού, υπαγορεύοντας εμμέσως στους μαθητές του να απελευθερώνονται από φορμαλιστικές προκαταλήψεις-, τον Παντελή Πρεβελάκη, εμβριθή ερευνητή της παλαιότερης και σύγχρονης τέχνης, αλλά και τον Γιάννη Μόραλη, που δίδασκε σε βάθος τα προβλήματα της φόρμας και του χρώματος. Οι καθηγητές ποτέ δεν μπορούν, ωστόσο, να προδιαγράψουν σε έναν καλλιτέχνη την πορεία του. Το ίδιο συνέβη και με τον Χ. Δ. Σκλαβενίτη. Άντλησε ερεθίσματα, συνδύασε τρόπους χειρισμού της φόρμας, αλλά τις μεθόδους που ακολούθησε, τις οφείλει στον ανήσυχο εαυτό του, έχοντας απόλυτη συναίσθηση των αναγκών του και των ευθυνών που από νωρίς ανέλαβε σχετικά με την ζωή του, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στις εκάστοτε δυσκολίες της…».

Αθηνά Σχινά

●● / ●●  / ●●

 

Φωτεινή Ζαφειροπούλου, Αλεξάνδρα Αγγελετάκη

Ο Νίκος Ζαφειρόπουλος στη Σελλάδα Θήρας. Η ανασκαφή των νεκροταφείων στην περίοδο 1961-1982

Θήρα, Ίδρυμα Λουκά & Ευάγγελου Μπελλώνια, 2020 (Μάιος)

Σελίδες: 169, με α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 21 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-81420-1-5

Σε ένα από τα εντυπωσιακότερα τοπία της Μεσογείου, στο νοτιοανατολικό άκρο της Θήρας, σε πλάτωμα ενός υπερυψωμένου βράχου που προχωρεί στη μέση του πελάγους, απλώνεται η αρχαία πόλη της Θήρας, που ιδρύθηκε κατά τον Ηρόδοτο από Δωριείς Λακεδαίμονες πιθανώς τον 9ο αι. π.Χ. Στο διάσελο, τη Σελλάδα, σύμφωνα με το τοπικό ιδίωμα, βρίσκονται τα τρία νεκροταφεία που ανασκάφτηκαν από Γερμανούς και Έλληνες αρχαιολόγους. Η ανασκαφή της Σελλάδας από τον Νίκο Ζαφειρόπουλο (1961-1982) με βοηθό τον Θηραίο αρχαιολόγο Χαράλαμπο Σιγάλα έφερε στο φως πλούσια σε αριθμό και προέλευση ευρήματα που εκτίθενται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Φηρών. Ο Ν. Ζαφειρόπουλος αποκάλυψε μία εκτεταμένη νεκρόπολη, η οποία συμπληρώνει την εικόνα της θηραικής κοινωνίας των λεγόμενων «ιστορικών χρόνων», δηλαδή από το 1000 π.Χ. έως και τα ρωμαϊκά χρόνια.

Ο τόμος αφιερώνεται στο έργο αυτών των δύο σημαντικών αρχαιολόγων που υπηρέτησαν την επιστήμη της αρχαιολογίας, τον Νίκο Ζαφειρόπουλο και τον Χαράλαμπο Σιγάλα, και στους ντόπιους κυρίως φύλακες και εργάτες ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στο έργο τους. Ελπίζουμε να συμβάλλουμε, ώστε να γίνει ευρύτερα γνωστή η ιστορία της αρχαίας Θήρας.

 

●● / ●●  / ●●

 

Franz Kafka

Όνειρα

Πρόλογος – Μετάφραση: Αλεξάνδρα Ρασιδάκη

Αθήνα, Εκδόσεις Άγρα, 2020 (Μάιος)

Σελίδες: 235, με 4 α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 12,5 x 20,5 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-505-437-3

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΑΠΑΡΤΙΖΟΥΝ την παρούσα συλλογή προέρχονται από τα ημερολόγια και τις επιστολές τού Φραντς Κάφκα, πρόκειται δηλαδή για καταγραφές ονείρων εν είδει υπενθύμισης ή και εξορκισμού: «Μη στραφείτε εναντίον μου. Μόνο στα όνειρα είμαι τόσο αλλόκοτος».

Ο Κάφκα, όπως μαρτυρούν τα ημερολόγιά του, βασανίζεται από αϋπνίες και ιδιαίτερα ανήσυχο ύπνο, παρακολουθεί δε και καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις νυχτερινές αυτές εμπειρίες, συχνά ως ολονύχτια πάλη που τον αφήνει εξουθενωμένο. Στο πλαίσιο αυτής της δυσκολίας με τον ύπνο, γίνεται κατανοητή η βαθύτατα αμφίθυμη σχέση που αναπτύσσει με το ονειρεύεσθαι, καθώς συχνά συνεπάγεται τη στέρηση του αναζωογονητικού ύπνου: «Άλλωστε δεν πρόκειται να κοιμηθώ, παρά μόνο να ονειρευτώ».

Τα όνειρα παρουσιάζονται ως βάσανος αλλά και έμπνευση και πλήρωση, πηγή ευτυχίας αλλά και φόβου - «αν και πολύ πιο σπάνια το πρώτο από το δεύτερο».

Ταυτόχρονα, πρόκειται για περίτεχνες, εκ των υστέρων εξιστορήσεις, στις οποίες συχνά το όνειρο καθαυτό γίνεται αντικείμενο αναστοχασμού: «Όταν ξυπνώ, βρίσκω όλα τα όνειρα συγκεντρωμένα γύρω μου, αλλά αποφεύγω να τα ξανασκεφτώ».

Είναι προφανές ότι με τη συλλογή αυτή δεν παρουσιάζονται «τα όνειρα του Κάφκα» καθαυτά, αλλά προσεχτικές αφηγηματολογικές κατασκευές στις οποίες ο αναγνώστης θα αναγνωρίσει τη δημιουργική φαντασία που καθιέρωσε τον Κάφκα ως έναν από τους πλέον σημαντικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα.

«Από ένα όνειρο ξυπνάς μονάχα αφού έχει ολοκληρωθεί, δεν μπορείς να απεμπλακείς νωρίτερα, σε έχει γραπώσει από τη γλώσσα».

 

●● / ●●  / ●●

 

Joseph Roth

Φράουλες

Αθήνα, Εκδόσεις Άγρα, 2020 (Φεβρουάριος)

Σελίδες: 97

Διαστάσεις: 12,5 x 20,5 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-505-431-1

Ο πόλεμος και η πείνα την ξεκλήρισαν τη μικρή μας πόλη. Και σήμερα βόσκουν γελάδια εκεί που πριν έπαιζαν παιδιά.
Είναι παράξενο να χάνεις την πόλη όπου γεννήθηκες. Νιώθεις σαν να 'σαι εκατό φορές εκατό χρονών, σαν να ξαναγυρίζεις από τον τάφο. Όταν με ρωτούν που γεννήθηκα δεν ξέρω τί ν' απαντήσω. Κι επειδή ο τόπος μου δεν υπάρχει πια, δεν έχω πατρίδα πουθενά, πουθενά δεν είμαι σπίτι μου.
Στην ίδια κατάσταση είναι κι ο φίλος μου Ναφτάλι Κρόυ, αλλά αυτός δεν δίνει σημασία. Ο Ναφτάλι Κρόυ είναι όπου γη και πατρίδα και σίγουρα σήμερα νιώθει εκεί που είναι σαν στο σπίτι του, σαν να 'ταν γέννημα θρέμμα του Μπουένος Άιρες.


Η ΓΑΛΙΚΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ο Γιόζεφ Ροτ σ' ετούτο το μακροσκελές μυθιστορηματικό σπάραγμα είναι η μυθική Γαλικία, στα ιστορικά σύνορα της παλαιάς ανατολικής επαρχίας της Αυστρο-Ουγγαρίας, που δεν έχει πάψει να τον στοιχειώνει από το Hotel Savoy (1924) και μετά. Οι κάτοικοί της παρελαύνουν εμπρός μας, σοφοί και τρελοί, ντόπιοι, πρόσφυγες και περαστικοί, όλη η λαθραία πανίδα των συνόρων, φτωχοί και μικροκτηματίες ευγενείς της επαρχίας, ταλαντευόμενοι ανάμεσα στο απλό και γεμάτο δεισιδαιμονίες σύμπαν της παράδοσης από τη μια και στο άνοιγμα προς τον δυτικό μοντερνισμό από την άλλη. Βασικός πρωταγωνιστής του, ωστόσο, παραμένει αναμφισβήτητα η ίδια η Φύση: τα μελαγχολικά τοπία, που τους επιτίθενται οι απότομες αλλαγές των εποχών· οι μυρωδιές του καπνού· το συναισθητικό παιχνίδι των εικόνων και των χρωμάτων (από το χρυσό στο ασημί, περνώντας από το μπλε, το μαύρο, το γκρίζο και το άσπρο)· τα αινιγματικά πουλιά - αυτή η ατμοσφαιρική ποίηση στο σύνολό της, η πεμπτουσία της γραφής του Ροτ. Για τον Ντέηβιντ Μπρόνσεν η Γαλικία που βλέπουμε στις "Φράουλες" είναι ένα «Πουθενά», ένας ου-τόπος στο περιθώριο των συσπάσεων της Ιστορίας. Και το ειδυλλιακό του πρόσωπο, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, προβάλλει ανάγλυφο στις ετήσιες εξορμήσεις στα γύρω δάση, σ'αυτό το ψάξιμο για θαυμάσιες, μαγικές, άγριες φράουλες.

 

●● / ●●  / ●●

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ  ΕΘΝΙΚΟΥ  ΘΕΑΤΡΟΥ

 

Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Μακμπέθ

Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος

Αθήνα, Έκδοση Εθνικού Θεάτρου, 2020 (Φεβρουάριος)

Σελίδες: 138, με έγχρωμες εικόνες

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

Ο Μακμπέθ είναι στρατηγός στον στρατό του Σκώτου βασιλιά Ντάνκαν. Επιστρέφει νικητής και διψασμένος για εξουσία. Υποκινείται από τη σύζυγό του αλλά και από το Πεπρωμένο του. Τρεις μάγισσες του έχουν δώσει το στίγμα της μοίρας του: είναι γραπτό του να γίνει βασιλιάς. Η δίχως όριο φιλοδοξία του τον οδηγεί στα πιο αποτρόπαια εγκλήματα. Ο ένας φόνος οδηγεί σε έναν επόμενο. Η πτώση θα είναι το ίδιο ηχηρή.

 (πηγή: Εθνικό Θέατρο)

●● / ●●  / ●●

 

Κάρλο Γκολντόνι

Το καινούργιο σπίτι

Μετάφραση: Ειρήνη Μουντράκη

Αθήνα, Έκδοση Εθνικού Θεάτρου, 2019 (Νοέμβριος)

Σελίδες: 139, με έγχρωμες εικόνες

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

Οι φρεσκοπαντρεμένοι Αντζολέτο και Καικίλια ετοιμάζουν το καινούργιο τους σπίτι. Η Καικίλια είναι ιδιότροπη, αγαπά την πολυτέλεια και την κομψότητα. Ο Αντζολέτο είναι ερωτευμένος και άφραγκος, ανίκανος να αντισταθεί στις απαιτήσεις της. Μια φρενήρης κινητικότητα ζωντανεύει τον μικρόκοσμό τους αποκαλύπτοντας τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής του Γκολντόνι.

(πηγή: Εθνικό Θέατρο)

 

●● / ●●  / ●●

 

Μαθήματα πολέμου ΙΙΙ: Αθηναίων Δράματα

Επεισόδια από τα Ελληνικά του Ξενοφώντα

Μετάφραση – Διασκευή: Γιάννης Λιγνάδης

Αθήνα, Έκδοση Εθνικού Θεάτρου, 2020 (Ιανουάριος)

Σελίδες: 101, με έγχρωμες εικόνες

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

Το έργο περιλαμβάνει τα πλέον δραματικά συμβάντα των τελευταίων ετών του 5ου αιώνα: την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς και τον αντίκτυπό της στην Αθήνα, το γκρέμισμα των τειχών στην Αθήνα, την κατάλυση της δημοκρατίας και την επιβολή της σκληρής ολιγαρχίας, τις ωμότητες του καθεστώτος των Τριάκοντα, τα πολιτικά πραξικοπήματα και τις εμφυλιακές διαμάχες, μέχρι, τέλος, την παλινόρθωση της δημοκρατίας.

(πηγή: Εθνικό Θέατρο)

●● / ●●  / ●●

 

Μιχάλης Ρέππας – Θανάσης Παπαθανασίου

Φεγγάρι από χαρτί

Αθήνα, Έκδοση Εθνικού Θεάτρου, 2020 (Φεβρουάριος)

Σελίδες: 153, με έγχρωμες εικόνες

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

Αθήνα, οδός Αστυδάμαντος στο Παγκράτι, σε ένα νεοκλασικό, από αυτά που κατά χιλιάδες καταβρόχθισε η Αντιπαροχή. Ένας νεαρός ήρωας αφηγείται έναν χρόνο από τη ζωή του στην Αθήνα της δεκαετίας του ’60. Ο ίδιος, η οικογένειά του, οι φίλοι τους, η ίδια η Ελλάδα. Μια ιστορία ενηλικίωσης που έχει σαν μακρινό φόντο τα συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα της περιόδου και θέμα την ιστορία της οικογένειας του νεαρού πρωταγωνιστή.

Ο Νίκος, ο Αντώνης, ο Ιάσων, ο Ναπολέων, η Ρίτα, ο μπαμπάς, η μαμά, η θεία Τζίνα, ο θείος Στάθης, η θεία Ρενάτα, ο κύριος Ερρίκος, η κυρία Θάλεια, η εξαδέλφη Ειρήνη.... Γυναίκες με κρεπαρισμένα μαλλιά και κόκκινα νύχια. Άντρες σιωπηλοί με σκούρα κοστούμια που μυρίζουν καπνό και αβάσταχτη μελαγχολία. Και έφηβοι. Έφηβοι έκπληκτοι μπροστά στη ζωή που ξετυλίγεται ξαφνικά μπροστά τους. Έκπληκτοι από τη ζωή που εκρήγνυται βίαια μέσα τους. Έφηβοι που ψηλαφούν τις πρώτες τους πληγές.

(πηγή: Εθνικό Θέατρο)