Τα χίλια πρόσωπα του αστυνομικού αφηγήματος

Αριστοτέλης Σαΐνης

efsyn.gr

---

Ιστορίες μυστηρίου, σκληρά ρεαλιστικά αφηγήματα, αλλά και οι σύγχρονες εμπορικές εκδοχές τους, γνωρίζουν παγκόσμια επιτυχία. Το αστυνομικό αφήγημα, είτε ως διανοητική άσκηση είτε ως κοινωνική κριτική, συνεχίζει να εξελίσσεται και να προσελκύει το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Από την πληθωρική και φέτος (παρά τα γνωστά προβλήματα) νουάρ εκδοτική παραγωγή του πρώτου εξαμήνου του 2020, επιλέξαμε και παρουσιάζουμε αξιανάγνωστα βιβλία κάθε είδους, ομαδοποιημένα.

Από το μακρινό 1912 και την απαράμιλλη πένα του δημιουργού του πατρός Μπράουν Γκίλμπερτ Κιθ Τσέστερτον (1874-1936) για πρώτη φορά στα ελληνικά τα έργα και οι ημέρες του εκκεντρικού Ινοσεντ Σμιθ, ο οποίος εισβάλλει σε έναν πληκτικό λονδρέζικο ξενώνα ζωντανεύοντας τη συμβατική ζωή των κατοίκων του, πριν κατηγορηθεί για πολυγαμία, ληστεία και απόπειρα δολοφονίας. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, που μετατρέπεται σε δικαστικό θρίλερ, ο κωμικός υπαρξισμός του Τσέστερτον θα απαλλάξει τον Σμιθ από τις κατηγορίες και θα κάνει να λάμψει ο κρατυλισμός του ονόματός του (ManAlive, Β. Κοντόπουλος, Αστάρτη).

Η νέα σειρά βιβλία της Αγκάθα Κρίστι (1890-1976) εμπλουτίστηκε με άλλη μία δεκάδα τίτλους που περιλαμβάνει μερικούς από τους άθλους του θρυλικού Βέλγου ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό [Εγκλημα στο Νείλο (Δ. Κανελλοπούλου), Εγκλημα κάτω από τον ήλιο (Ρ. Τραϊκόγλου), Σιωπηλός μάρτυρας (Χ. Καψάλης)], δυο από τα παζλ που λύνει η γηραιά Μις Μαρπλ [Μυστήριο στην Καραϊβική, Η ξεχασμένη δολοφονία (Χ. Μπανιά)], τους ανορθόδοξους Τόμι και Τάπενς σε νέα περιπέτεια [Η εξαφάνιση της γηραιάς κυρίας (Α. Δουρίδα)], τον Μαρκ και την Τζίντζερ παρέα με τη συγγραφέα και φίλη του Πουαρό Αριάδνη Ολιβερ [Ο ωχρός ίππος (Ε. Τσιρώνη)], τον απόμαχο Λιουκ Φιτζγουίλιαμ αντιμέτωπο με απανωτές συμπτώσεις [Ο φόνος είναι εύκολος (Δ. Κανελλοπούλου)], τη Μις Εμιλυ στο «πνευματιστικό» Μυστήριο του Σίταφορντ (Μ. Μακρόπουλος), αλλά και τα δώδεκα αινιγματικά διηγήματα της συλλογής Το μυστήριο του Λιστερντέιλ (Α. Δεληγιάννη, Μ. Μακρόπουλος).

«Η αστυνομική ιστορία είναι ένα παιχνίδι, και ο συγγραφέας πρέπει να παίζει τίμια απέναντι στον αναγνώστη» συμβουλεύει από το μακρινό 1928 ο Σ. Σ. Βαν Ντάιν [ψευδώνυμο του Αμερικανού τεχνοκριτικού και συγγραφέα Γουίλαρντ Χάντιγκτον Ράιτ (1888-1939)], στο απολαυστικό βιβλιαράκι του Είκοσι κανόνες για τη συγγραφή αστυνομικών ιστοριών (Η. Διαμέσης, Ουαπίτι), που θυμίζει τον περίφημο Δεκάλογο του Ρόναλντ Νοξ (1929). Ακόμα και αν ο δικός του ντετέκτιβ, Φίλο Βανς, έδωσε γρήγορα τη θέση του στον Σαμ Σπέιντ, αρκετές από τις θέσεις του διατηρούν την αξία τους.

Μπορεί να μη φτάνουν ποτέ το πρωτότυπό τους, το «έσχατο και ανώτατο Εφετείο στη διαλεύκανση εγκλημάτων» όπως λέει ο Σέρλοκ Χολμς στο εμβληματικό Σήμα των Τεσσάρων, αλλά οι σοβαρές μιμήσεις του Κόναν Ντόιλ εξακολουθούν να πολλαπλασιάζονται, και το εθιστικό δίδυμο Χολμς-Γουάτσον να επιστρέφει διαρκώς [Τζέιμς Λάβγκροουβ, Οι θεοί του πολέμου και Γκάι Ανταμς, Η πνοή του Θεού (Χ. Μπαρουξής, Ελληνικά Γράμματα)].

Η σειρά «Μαύρη Γάτα» εμπλουτίζεται με δυο ακόμα από τις «Ιστορίες του κυρίου Γκρέι» που δημοσίευσε προς το τέλος της ζωής του ο επιδραστικός στην εποχή του συγγραφέας του φανταστικού Χένρι Κάτνερ (1915-1958). Πρωταγωνιστής, ο ψυχαναλυτής με την αντισυμβατική σκέψη κύριος Μάικλ Γκρέι, ο οποίος εξιχνιάζει μυστηριώδεις φόνους χρησιμοποιώντας ψυχολογικές μεθόδους (Ο Φόνος της Εμιλυ Πόουπ, Ο Φόνος της Αν Εϊβορι,Β. Λέκκα, Αλεξάνδρεια).

Με τη γνωστή, απαράμιλλη κομψότητα ύφους και το «φονικό» του φλέγμα, ο Γκράχαμ Γκριν (1904-1991) στο Ο ανθρώπινος παράγοντας (Αχ. Κυριακίδης, Πόλις), εισδύει στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών, σ’ έναν κόσμο πληροφοριών που διαρρέουν, υποψιών που εισρέουν και ιδεολογιών που καταρρέουν, και μας δίνει το μυθιστόρημα της απόλυτης συγγραφικής του ωριμότητας. Ενα μυθιστόρημα που μοιάζει να κινείται στα απόνερα της περιβόητης Υπόθεσης Φίλμπι, ένα μυθιστόρημα που μπορεί να μην είναι αμιγώς κατασκοπικό ή αμιγώς μυστηρίου, αλλά είναι αμιγώς ανθρώπινο.

■ Από τη Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον στα δάση του Καναδά

Ο Μάικλ Χάντσον, που πέρασε τα χρόνια της φυλάκισής του καταβροχθίζοντας βιβλία, θα αποφυλακιστεί για να βρεθεί αντιμέτωπος, εκ νέου, με τον πειρασμό του εγκλήματος στο εικοστό πρώτο βιβλίο του Τζορτζ Πελεκάνος, ίσως μια πιθανή στροφή στην ξέφρενη πορεία του μετρ από την Ουάσινγκτον!

Εδώ, η καταιγιστική δράση στις γειτονιές της φυλετικά διαιρεμένης πρωτεύουσας συνοδεύεται από στοχασμούς για τη λυτρωτική δύναμη των βιβλίων (Ο άντρας που επέστρεψε, Αντ. Καλοκύρης, Πατάκης). Το αμερικανικό σκληρό αστυνομικό θεωρήθηκε, ήδη στις απαρχές του, μετεξέλιξη των γουέστερν, και ο ντετέκτιβ των καουμπόι. Μια σύγχρονη εκδοχή του, ο οξύθυμος Τζακ Ρίτσερ (ο Τομ Κρουζ στις δυο κινηματογραφικές μεταφορές) στη νέα του περιπέτεια, ακολουθώντας τα ίχνη της ιδιοκτήτριας ενός δαχτυλιδιού που είχε δει σ’ ένα ενεχυροδανειστήριο, θα βυθιστεί στον κόσμο των εξαρτημένων από οπιοειδή [Λι Τσάιλντ, Η γραμμή του μεσονυχτίου (Ν. Ιβραηνίας, Bell)].

Μια δολοφονική επίθεση σε σχολείο αναμοχλεύει τα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας ενός δικηγόρου, τα μέλη της οποίας είχαν βιώσει τριάντα χρόνια πριν την επίθεση δύο μασκοφόρων στο σπίτι τους, και το οικογενειακό δράμα μετατρέπεται σε νομικό θρίλερ στο δέκατο ένατο βιβλίο της Κάριν Σλότερ, η οποία, με το χαρακτηριστικό της ύφος και την εμμονή στις εγκληματολογικές λεπτομέρειες, συνεχίζει να σχολιάζει φλέγοντα ζητήματα της αμερικανικής κοινωνίας όπως ο σχολικός εκφοβισμός, η οπλοφορία και η προβληματική απονομή δικαιοσύνης (Η καλή κόρη, Σ. Μυρογιάννης, Gutenberg).

Ενας πατέρας στα ίχνη της κόρης του που έχει κυλήσει στα ναρκωτικά, ψυχροί εκτελεστές και μια δραστήρια ντετέκτιβ που προσπαθεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης να ενώσει το παζλ των υποθέσεων που τρέχουν ξέφρενα και παράλληλα, στο νέο pageturner του Χάρλαν Κόμπεν Η φυγή (Β. Κάντζολα - Σαμπατάκου, Bell) και μελοδραματικό μυστήριο στο εξωτικό Μαρόκο της δεκαετίας του 1950 στο ντεμπούτο της Κρίστιν Μάνγκαν που σύντομα θα δούμε στον κινηματογράφο με το δίδυμο Τζοχάνσον-Κλούνι (Κάτω απ’ τον ήλιο της Ταγγέρης, Αντ. Καλοκύρης, Ψυχογιός).

Το περιγραφικά πλούσιο και εντυπωσιακά ψυχογραφικό πυκνό ύφος της Καναδής μυθιστοριογράφου Αντρέ Α. Μισό μας μεταφέρει στα πυκνά δάση του Καναδά, στα σύνορα με τις ΗΠΑ, όταν οι εξαφανίσεις έφηβων κοριτσιών σκορπίζουν τον τρόμο στους κατασκηνωτές. Η πολυεστιακή αφήγηση παρακολουθεί από κοντά την εξέλιξη της έρευνας, και το μυστήριο λειτουργεί ταυτόχρονα ως μεταφορά της «διάβασης» από την αθωότητα στην εμπειρία, ένα είδος βίαιης ωρίμανσης που αφορά όχι μόνο τους ανήλικους πρωταγωνιστές και την τοπική αστυνομία, αλλά και εμάς τους αναγνώστες (Μεθόριος, Γ. Καυκιάς, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).

■ Από την Παταγονία στην Οξφόρδη και την Κίνα

Η ωμή και σαρκαστική γραφή του πολύτροπου Ραούλ Αρχεμί μας παραδίδει μια ζοφερή ιστορία στην απόμακρη Παταγονία, αναδεύοντας με πρωτόγνωρο τρόπο την «κοινοτοπία του κακού» στο πρόσφατο οδυνηρό παρελθόν της Αργεντινής (Προτελευταίο πολεμικό ψευδώνυμο, Α. Καμπύλη, Carnivora) και ο Βίκτορ Σάμπρα ένα πολυσέλιδο καταιγιστικό γεωπολιτικό θρίλερ: ο πράκτορας Ντάρι αναζητά –από το Λουντ της Σουηδίας ώς το Αζερμπαϊτζάν– τον μυστηριώδη διαδηλωτή που σταμάτησε τη φάλαγγα των τανκ κατά τη βίαιη εκκένωση της πλατείας Τιεν Αν Μεν, με σκοπό τη συμμετοχή του σε μια γιορτή «κοινωνικής συμφιλίωσης» (Η Χίμαιρα του ανθρώπου-τανκ, Α. Καμπύλη, Carnivora).

Παγκοσμίως γνωστός με την Ακολουθία της Οξφόρδης (2004, Πατάκης 2006), ο μαθηματικός Γκιγέρμο Μαρτίνες, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, κι ενός βιβλίου για τη σχέση του Μπόρχες με τα μαθηματικά, επιστρέφει με ένα λογοτεχνικό θρίλερ: ένας καθηγητής Λογικής και ένας φοιτητής συνεργάζονται στη διαλεύκανση των εγκλημάτων που συγκλονίζουν την Οξφόρδη του 1994, όταν η Αδελφότητα Λιούις Κάρολ αποφασίζει να εκδώσει τα προσωπικά ημερολόγια του συγγραφέα της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων (Τα εγκλήματα της Αλίκης, Τ. Σπερελάκη, Πατάκης).

■ Από τη Νότια Αφρική στη Ρουμανία και από την Κορέα στην Αυστραλία

Με αφετηρία τον φόνο μιας διάσημης Ρουμάνας δημοσιογράφου, ο Μπεγκτάν Τεοντορέσκου φωτίζει τα σκοτεινά παρασκήνια της ρουμανικής κοινωνίας, όπου οι κανόνες της μαφίας κυριαρχούν (Τύποι σχεδόν εντάξει, Α. Μπράσκου, Βακχικόν) και ο Νοτιοαφρικανός Ντίον Μέγερ, σε ένα ακόμα πανόραμα της έκρυθμης κοινωνικής πραγματικότητας στη Νότιο Αφρική, συμπυκνώνει ακραία, μεγεθύνοντας την αγωνία, τον χρόνο της ιστορίας του σε λίγες ώρες, για να παρακολουθήσει τις προσπάθειες ενός ντετέκτιβ να διαλευκάνει τον φόνο ενός στελέχους της μουσικής βιομηχανίας, και τον αγώνα μιας Αμερικανίδας να ξεφύγει από τους δολοφόνους της φίλης της (Δεκατρείς ώρες, Κ. Παπαδάκη, Στερέωμα).

Κλειστοφοβική κατάδυση στον ψυχισμό του υποδειγματικού γιου μιας οικογένειας, ο οποίος, πάσχοντας από προβλήματα μνήμης, αναζητά απεγνωσμένα την αλήθεια για τη δολοφονία της μητέρας του στην πρώτη μας γνωριμία με τη Νοτιοκορεάτισσα Γιου-Ζιονγκ Ζιονγκ (Ο καλός γιος, Α. Τζιώτη, Μεταίχμιο), ενώ, στην τρίτη ιστορία της, η δεξιοτεχνική και πάλι αφήγηση της Τζέιν Χάρπερ ξετυλίγει τα περίπλοκα νήματα ενός σκοτεινού οικογενειακού δράματος κάτω από τον καυτό ήλιο της απομονωμένης αυστραλιανής ενδοχώρας (Χαμένος, Χ. Παπαδημητρίου, Μεταίχμιο).

■ Θρίλερ και μυστήρια από τη Γηραιά Αλβιόνα

Ο Μάικλ Οντάατζε, ο οποίος με τον Αγγλο ασθενή απέσπασε πρόσφατα το βραβείο του καλύτερου Booker στην πενηντάχρονη ιστορία του θεσμού, υπογράφει ένα περιπετειώδες κατασκοπικό μυθιστόρημα εποχής με απόηχους Κόναν Ντόιλ αλλά και Μπλέικ και Μόρτιμερ, και επίκεντρο τις προσπάθειες ενός νέου να ανακαλύψει το παρελθόν του (Φώτα πολέμου, Κ. Σχινά, Πατάκης).

Ο συγγραφέας Αντονι και ο ντετέκτιβ Χόθορν θα συνεργαστούν εκ νέου για την εξιχνίαση του φόνου ενός διάσημου δικηγόρου διαζυγίων προβληματίζοντας και πάλι τον αφηγητή, στη νέα ιστορία του Αντονι Χόροβιτς που συνδυάζει την παράδοση του κλασικού βρετανικού μυθιστορήματος μυστηρίου με τη συναρπαστική αφήγηση και μεταφηγηματικές παρεκβάσεις (Η ποινή είναι θάνατος, Χ. Σακελλαροπούλου, Διόπτρα), ενώ, στο εντυπωσιακό ντεμπούτο του Στιούαρτ Τέρτον, ένα κλασικό μυστήριο κλειστού δωματίου μετατρέπεται σε έναν χρονικό λαβύρινθο, καθώς ο αφηγητής έχει οκτώ πιθανότητες να εξιχνιάσει το φόνο ξαναζώντας οκτώ φορές την ίδια μέρα, αλλά ξυπνώντας κάθε φορά σε άλλο σώμα (Οι επτά θάνατοι της Εβελιν Χαρντκάστλ, Θ. Τσαπακίδης, Μεταίχμιο)

Μια εσωτερική νταντά σε μιαν απομονωμένη πολυτελή σκοτσέζικη κατοικία κατηγορείται για το φόνο ενός παιδιού σε μια σύγχρονη επανεγγραφή του Στριψίματος της βίδας του Τζέιμς (Ρουθ Γουέαρ, Το κλειδί, Α. Καλοκύρης, Κλειδάριθμος), ενώ οι οικογενειακές διακοπές τεσσάρων οικογενειών σε μια πολυτελή βίλα της γαλλικής υπαίθρου αναμοχλεύουν ένοχα μυστικά που θα πρέπει να αποσιωπηθούν με κάθε κόστος (Μ. Λόγκαν, Οι διακοπές, Ι. Διονυσοπούλου, Διόπτρα).

Ο Γουίλιαμ Γουόρικ, ντετέκτιβ στο τμήμα Εργων Τέχνης της Σκότλαντ Γιαρντ, βρίσκεται αντιμέτωπος με πλούσιους συλλέκτες και δαιμόνιους δικηγόρους στο πρώτο βιβλίο της νέας σειράς του πολυγραφότατου Τζέφρι Αρτσερ (Χωρίς ρίσκο, M. Παπανδρέου, Βell), ενώ ο Τσάρλι Πάρκερ είναι στα ίχνη ακόμα μιας συνωμοσίας που θέλει να βυθίσει τον κόσμο στο σκοτάδι, σε άλλη μία, γοτθικά πατιναρισμένη, ιστορία του Tζον Κόνολι (Το βιβλίο των οστών, Χ. Ριζοπούλου, Βell).

■ Γαλλικά πολάρ και νουάρ: από την Αριζόνα στο μετα-Αποκαλυπτικό Παρίσι

Δυο αδελφοί με διαφορετική πορεία στη ζωή τους –κτηματίας ο ένας, φτωχός δραπέτης ο άλλος– θα βρεθούν αντιμέτωποι σε μια κοιλάδα των μεξικανικών συνόρων την εποχή που οι πρώτες βροχές τερματίζουν την παρατεταμένη ξηρασία στο γραμμένο κατά τη σύντομη διαμονή του στην Αριζόνα «σκληρό μυθιστόρημα» του Ζορζ Σιμενόν (Ο πάτος του μπουκαλιού, Α. Μακάρωφ, Αγρα), ενώ μια εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση μας θυμίζει τη «σχέση» του Βέλγου μετρ με τους αναρχικούς (Ο Σιμενόν έχει ένα προαίσθημα, Δαίμων του Τυπογραφείου).

Γεμάτο λογοτεχνικές, κινηματογραφικές και μουσικές αναφορές, και με το χιούμορ να περισσεύει, ο Μαρέν Λεντέν αφηγείται την προσπάθεια της πολυμελούς οικογένειας ενός ειρηνιστή βοηθού συμβολαιογράφου και μιας αριστερίστριας εκκεντρικής νοσοκόμας να αποδείξουν, ενάντια στον κομφορμισμό της σύγχρονης κοινωνίας, την αθωότητα του υιοθετημένου βενιαμίν τους που κατηγορείται για τη ληστεία ενός καπνοπωλείου (Σε χαιρετώ, αδελφέ μου, Γ. Καυκιάς, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).

Δεν ξέρω τι έμεινε όρθιο από την προηγούμενη ασεβή επίθεση του φανατικού Ουλιπιανού Ζαν-Μπερνάρ Πουί στα πάντα, αλλά η συνέχεια του αταξινόμητου αλά Μαντ Μαξ μετα-Αποκαλυπτικού μυθιστορήματος («Ο Σπινόζα γαμάει τον Χέγκελ», 2018) που όλοι περιμέναμε, παίρνει και πάλι το βραβείο τίτλου! Είκοσι χρόνια μετά, και ο ανελέητος αγώνας μεταξύ Σπινοζιστών και Χεγκελιανών συνεχίζεται με πλονζόν και κατενάτσιο, καθώς η «διαλεκτική» δοκιμάζεται σκληρά... στα γήπεδα της ερειπωμένης Γαλλίας (Στεγνά! Ο Σπινόζα γαμάει τον Χέγκελ ξανά, Ζ. Δ. Αϊναλής, Oposito).

Η ιστορία ενός δεκαπεντάχρονου που δολοφονείται από αστυνομικούς στη σύγχρονη Γαλλία στοιχειώνει τη ζωή ενός πιτσιρικά ισλαμικής καταγωγής, στην εντυπωσιακή πρώτη γνωριμία μας με την πολυβραβευμένη Γαλλοαλγερινή Κλοέ Μεντί (1992). Αναμφίβολα, το Τίποτα δεν χάνεται (Γ. Καυκιάς, Πόλις), κλίνοντας περισσότερο προς το μυθιστόρημα κοινωνικής αποτύπωσης, αποτελεί ένα συγκλονιστικό σχόλιο στη μαζική περιθωριοποίηση και την έκθεση των μεταναστών στην ανεξέλεγκτη αστυνομική βία και την τυφλή δικαιοσύνη που σιγοντάρει η σιωπή των μέσων ενημέρωσης.

■ Τρομακτικά θρίλερ από τον Βορρά

Η Καμίλα Λάκμπεργκ, αναμφισβήτητη κυρίαρχος της σουηδικής αστυνομικής λογοτεχνίας, επιστρέφει με το δεύτερο μέρος της διλογίας της, μια νέα ιστορία προδοσίας και εκδίκησης με φόντο τον λαμπερό κόσμο της Στοκχόλμης (Τα ασημένια φτερά, Γ. Κονδύλης, Μεταίχμιο) και ο Νίκλας Νατ οχ Νταγκ συνεχίζει τις περιπέτειες του Ζαν Καρντέλ στην παρακμιακή Στοκχόλμη του 18ου αιώνα, μπολιάζοντας τις ανατριχιαστικές ιστορίες εγκλημάτων του σε μια ομολογουμένως εξαιρετική αποτύπωση της εποχής (1794. Οι σκοτεινές μέρες της Στοκχόλμης, Γ. Κονδύλης, Μεταίχμιο).

Ενας ψυχοπαθής τρομοκρατεί την Κοπεγχάγη στο ντεμπούτο του Δανού Σόρεν Σβέιστρουπ (Ο καστανάνθρωπος, Β. Γιαννίσης, Διόπτρα), ενώ η πραγματικότητα φαίνεται να αντιγράφει τη φαντασία στην πρώτη εμφάνιση της συμπατριώτισσάς του Κάτριν Ενγκμπεργκ, όπου η νοικάρισσα μιας εκκεντρικής συγγραφέως αστυνομικών βρίσκεται δολοφονημένη (Η ένοικος, Β. Γιαννίσης, Διόπτρα), και βιβλιοφιλικό θρίλερ που κινείται μεταξύ της Νέας Υόρκης του ’60 και του Βερολίνου της πτώσης του Τείχους γύρω από τη μυστηριώδη μορφή ενός βιβλιόφιλου δανδή και την αναζήτηση του φοβερού μυστικού του από τον νεαρό μαθητευόμενό του, στην πρώτη εμφάνιση του καθηγητή γερμανικής γλώσσας και φιλοσοφίας Γκούναρ Κάιζερ (Κάτω από το δέρμα, Β. Τσαλής, Κλειδάριθμος).

■ Και ελληνικά και μαύρα: από την Πάρο ώς το Μενίδι

Στην Αθήνα του 2019, που συγκλονίζεται από τους φόνους ξένων επενδυτών, οι ανισότητες μεγαλώνουν, το «κίνημα των φτωχών» θεριεύει, και για πρώτη φορά ο αστυνόμος Χαρίτος δεν θα είναι ο μόνος πρωταγωνιστής στο δέκατο τρίτο μυθιστόρημα του Πέτρου Μάρκαρη (Ο φόνος είναι χρήμα, Κείμενα). Το καλοκαίρι του 2018, μια γυναίκα εντοπίζεται νεκρή στο σκάφος της, στην Πάρο, και ο Χάρης Κόκκινος επιστρέφει στη δράση αντιμέτωπος με την τοπική κοινωνία, κυκλώματα αρχαιοκαπηλίας, περίεργες οικογενειακές ιστορίες αλλά και τους προσωπικούς του δαίμονες, στο πρώτο μέρος της νέας τριλογίας της Ευτυχίας Γιαννάκη (Η νόσος του μικρού Θεού, Ικαρος).

Η ακαταμάχητη αστυνόμος Τρύπη με την ομάδα της σε νέες περιπέτειες, καθώς ένας συγγραφέας φαίνεται «να εμπνέεται» από φρικιαστικά αληθινά εγκλήματα στην Παραπλάνηση (Μεταίχμιο) του Γρηγόρη Αζαριάδη, στο παγωμένο Ερεμπρο ο Αντερς Οικονομίδης ανοίγει ξανά το φάκελο της ξεχασμένης υπόθεσης δολοφονίας μιας δεκαεξάχρονης (Βαγγέλης Γιαννίσης, Αμαροκ, Διόπτρα), ενώ ο Δημήτρης Σίμος αφήνει τον αστυνόμο Καπετάνο και την Εύβοια για ένα ψυχολογικό θρίλερ που διαδραματίζεται στη θρακιώτικη ενδοχώρα: η εξαφάνιση της μικρότερης αδελφής μιας οικογένειας δοκιμάζει την οικογενειακή συνοχή και αποκαλύπτει ένοχα μυστικά (Σώσε με, Μεταίχμιο).

Τέλος, θυμίζω το μυθιστόρημα του Σταύρου Χριστοδούλου που απέσπασε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (EUPL) με επίκεντρο την ιστορία του ομοφυλόφιλου ζωγράφου Μίλτου Αδριανού που αρχίζει στη Βουδαπέστη του 1985 και τελειώνει πάλι εκεί μετά από τριάντα χρόνια (Τη μέρα που πάγωσε ο ποταμός, Καστανιώτης 2018), και τρεις εντυπωσιακές επίσης πρώτες εμφανίσεις που φανερώνουν την εξακολουθητική έλξη του είδους, αλλά και την πολυτροπία του: με σειρά εμφανίσεως, ο αγνώστων λοιπών στοιχείων Φώτης Γ., που υπογράφει ένα σπάνιο, αν όχι μοναδικό, στα ελληνικά, σπινταριστό νουάρ στο πρότυπο των νεοπολάρ του Φαζαρντί που διαδραματίζεται στη Δυτική Αθήνα και αφορά αυτούς που «το μεγάλο κεφάλαιο έχει καταδικάσει να ζουν μέσα σ’ έναν λάκκο με σκατά» (Οι μπάτσοι δεν μπορούν να χορέψουν, Εκδόσεις των Αλλων), ο πανεπιστημιακός καθηγητής και διευθυντής του περιοδικού Πολάρ Στράτος Μυρογιάννης με τις μπορχεσιανής καταγωγής λαβυρινθώδεις βιβλιοφιλικές ιστορίες των εξαιρετικών αλληλένδετων Μυθομανιών (Gutenberg) του, αλλά και τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Εσπίριτου που προσέρχεται στη λογοτεχνία συνδυάζοντας στοιχεία αστυνομικής πλοκής, πολιτικού νουάρ και μελλοντολογικής αφήγησης: με φόντο μια Ευρώπη που σπαράσσεται από τον υπόγειο οικονομικό πόλεμο, ο ερευνητής Μάρλοου ταξιδεύει προς την Αγρα, μια πόλη-πλατό όπου μαγνητοσκοπείται ένα πασίγνωστο παιχνίδι επιβίωσης, προκειμένου να διαλευκάνει έναν διπλό φόνο, για να χαθεί γρήγορα σε μια ζοφερή πραγματικότητα κι ένα λαβύρινθο εικασιών όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται (Το Παιχνίδι της Αγρας, Κίχλη).