Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ
"Έφυγε" ο Λευτέρης Ξανθόπουλος
eborder="0" allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen>
"Έφυγε" ο Λευτέρης Ξανθόπουλος
Το βράδυ της Παρασκευής άφησε την τελευταία του πνοή
σε νοσοκομείο των Αθηνών ο ποιητής, συγγραφέας και σκηνοθέτης Λευτέρης
Ξανθόπουλος. Εγχείρηση καρδιάς στην οποία υπεβλήθη είχε επιπλοκές που
οδήγησαν στην κατάρρευση των ζωτικών του οργάνων. Ήταν 75 ετών.
Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος κατάγονταν από την Καβάλα και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη. Τις εμπειρίες του αυτές περιγράφει στο βιβλίο του Άγγελος των πρώτων ημερών το οποίο είναι αφιερωμένο στη γενέτειρά του.
Παρά το γεγονός ότι έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αθήνα, ο Λευτέρης Ξανθόπουλος δεν ξέχασε ποτέ την Καβάλα, διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς με ανθρώπους της πόλης, ενώ κατά καιρούς συνεισέφερε κείμενά του στα λογοτεχνικά περιοδικά Υπόστεγο και Σκαπτή Ύλη.
Το 1972 παραιτείται από την ΕΤΒΑ, εγκαταλείπει στο πτυχίο τις σπουδές Νομικής και αναχωρεί από την Ελλάδα. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ζει σε διάφορες χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
Εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αντίψυχα. Ακολουθούν: Περιπέτειες πλανόδιου σωματοφύλακα ονείρων, Το κόκκινο δωμάτιο, Σήκωσε το κεφάλι σου πατέρα, Η ορμή του νερού και των υδάτων, Άγγελος των πρώτων ημερών (πεζό), Γιατί οι γυναίκες δεν αγαπούν τη βροχή, Η έβδομη βροχή και Γάτες αλλού (μικρές ιστορίες) Από το 1972 έως το 1976 σπουδάζει κινηματογράφο στην Αγγλία, στο The London Film School.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν η «Καλή πατρίδα, σύντροφε»*
η οποία γυρίστηκε το 1985 στην Ουγγαρία και βραβεύτηκε στο 39ο Φεστιβάλ
Κινηματογράφου του Λοκάρνο, ενώ η επόμενη, «Ο Δραπέτης»** που γυρίστηκε το
1991 συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στο 44ο Φεστιβάλ των
Καννών. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες και ντοκιμαντέρ και έχει τιμηθεί για
το σύνολο του κινηματογραφικού του έργου.
Η ταινία του Ο Δραπέτης διδάχτηκε σε σεμινάρια σεναρίου στις σχολές κινηματογράφου του Μονάχου και National Film School στο Λονδίνο. Το 1988, με υποτροφία του αμερικανικού ιδρύματος The Academy for Educational Development και στα πλαίσια του Προγράμματος International Visitor Program – The American Film, μετεκπαιδεύτηκε στις τάσεις και τεχνικές του σύγχρονου κινηματογράφου, σε στούντιο των ΗΠΑ.
Από το 1995 διδάσκει σε ανώτερες σχολές Δραματικής Τέχνης και σε εργαστήρια θεατρικών σπουδών το μάθημα του Κινηματογράφου και της Υποκριτικής στον Κινηματογράφο. Έχει δημοσιεύσει κείμενα και άρθρα στις εφημερίδες Τα Νέα και Ελευθεροτυπία και στα περιοδικά Αντί, Σύγχρονος Κινηματογράφος, Η Λέξη, Εντευκτήριο, Ευθύνη, Νέα Εστία, Σκαπτή Ύλη, Τραμ, Διαβάζω, Υπόστεγο, Οδός Πανός, Αντι-Κινηματογράφος, Νέα Συντέλεια, Το Δέντρο, Πλανόδιον κ.ά.
Το ποίημά του με τον τίτλο Χρονικό, από τη συλλογή Αντίψυχα έχει ανθολογηθεί στο αναγνωστικό «Νεοελληνική Λογοτεχνία» της Β’ Γυμνασίου (Ο.Ε.Δ.Β. 2006).
Δημήτρης Γιολδάσης, Καπνοχώραφα
Το 1967 βραβεύονται ποιήματά του στον Γ’ πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό του περιοδικού Πανσπουδαστική με κριτική επιτροπή τους ποιητές Νίκο Γκάτσο, Γιάννη Ρίτσο και Νικηφόρο Βρεττάκο.
Ο Λ. Ξανθόπουλος είχε δώσει συνεντεύξεις για το έργο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπως οι παρακάτω:
► «Στους πολιτικούς πρόσφυγες έψαχνα τον ηττημένο πατέρα μου» - Συνέντευξη στη Β. Γεωργακοπούλου
► «Αυτοί που τόλμησαν μας πήγαν μπροστά…» - Συνέντευξη στην Κ. Μπεϊόγλου
**Ο ΔΡΑΠΕΤΗΣ, 1991
Αθήνα, αρχές της δεκαετίας του ’50. Ο μαστρο-Αντώνης Μπάρκας, ένας σπουδαίος καραγκιοζοπαίχτης, βλέπει με θλίψη την τέχνη του να φθίνει. Το κοινό του Καραγκιόζη εγκαταλείπει μαζικά το θέαμα, με το οποίο διασκέδαζε επί μισό και πλέον αιώνα, για χάρη του κινηματογράφου που εξαπλώνεται ραγδαία στις πόλεις και την ύπαιθρο. Στην προσπάθειά του να σταματήσει το χρόνο, έρχεται σε σύγκρουση με το περιβάλλον του. Πρωτίστως με τη μικρότερη αδελφή του, την Αγγέλα – η οποία ζει στη σκιά του και είναι αρραβωνιασμένη δέκα χρόνια τώρα με έναν προικοθήρα ναυτικό, τον Σίμο–, με τη συμπαθή τραγουδίστρια του θιάσου του, που του παραστέκεται μέχρι τέλους, και με τους βοηθούς του Θεοφάνη και Άγγελο. Τόσο η ηλικία, όσο και ο ρομαντικός χαρακτήρας του, δεν του επιτρέπουν να εγκαταλείψει την αγαπημένη του τέχνη κι έτσι πεθαίνει κι αυτός μαζί της. Χρονιά Παραγωγής: 1991 Σκηνοθέτης: ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ
Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος κατάγονταν από την Καβάλα και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη. Τις εμπειρίες του αυτές περιγράφει στο βιβλίο του Άγγελος των πρώτων ημερών το οποίο είναι αφιερωμένο στη γενέτειρά του.
Παρά το γεγονός ότι έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αθήνα, ο Λευτέρης Ξανθόπουλος δεν ξέχασε ποτέ την Καβάλα, διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς με ανθρώπους της πόλης, ενώ κατά καιρούς συνεισέφερε κείμενά του στα λογοτεχνικά περιοδικά Υπόστεγο και Σκαπτή Ύλη.
Ποιος ήταν ο Λευτέρης Ξανθόπουλος
Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου το 1945. Φοίτησε στη Νομική σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών χωρίς να φτάσει ποτέ στο πτυχίο.Το 1972 παραιτείται από την ΕΤΒΑ, εγκαταλείπει στο πτυχίο τις σπουδές Νομικής και αναχωρεί από την Ελλάδα. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ζει σε διάφορες χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
Εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αντίψυχα. Ακολουθούν: Περιπέτειες πλανόδιου σωματοφύλακα ονείρων, Το κόκκινο δωμάτιο, Σήκωσε το κεφάλι σου πατέρα, Η ορμή του νερού και των υδάτων, Άγγελος των πρώτων ημερών (πεζό), Γιατί οι γυναίκες δεν αγαπούν τη βροχή, Η έβδομη βροχή και Γάτες αλλού (μικρές ιστορίες) Από το 1972 έως το 1976 σπουδάζει κινηματογράφο στην Αγγλία, στο The London Film School.
Η ταινία του Ο Δραπέτης διδάχτηκε σε σεμινάρια σεναρίου στις σχολές κινηματογράφου του Μονάχου και National Film School στο Λονδίνο. Το 1988, με υποτροφία του αμερικανικού ιδρύματος The Academy for Educational Development και στα πλαίσια του Προγράμματος International Visitor Program – The American Film, μετεκπαιδεύτηκε στις τάσεις και τεχνικές του σύγχρονου κινηματογράφου, σε στούντιο των ΗΠΑ.
Από το 1995 διδάσκει σε ανώτερες σχολές Δραματικής Τέχνης και σε εργαστήρια θεατρικών σπουδών το μάθημα του Κινηματογράφου και της Υποκριτικής στον Κινηματογράφο. Έχει δημοσιεύσει κείμενα και άρθρα στις εφημερίδες Τα Νέα και Ελευθεροτυπία και στα περιοδικά Αντί, Σύγχρονος Κινηματογράφος, Η Λέξη, Εντευκτήριο, Ευθύνη, Νέα Εστία, Σκαπτή Ύλη, Τραμ, Διαβάζω, Υπόστεγο, Οδός Πανός, Αντι-Κινηματογράφος, Νέα Συντέλεια, Το Δέντρο, Πλανόδιον κ.ά.
Το ποίημά του με τον τίτλο Χρονικό, από τη συλλογή Αντίψυχα έχει ανθολογηθεί στο αναγνωστικό «Νεοελληνική Λογοτεχνία» της Β’ Γυμνασίου (Ο.Ε.Δ.Β. 2006).
Χρονικό
Το ποίημα περιλαμβάνεται στη συλλογή του Λ. Ξανθόπουλου Αντίψυχα
(1982). Μέσα από τις ατομικές ζωές των προσώπων μιας οικογένειας
παρακολουθούμε από τη μια τη συνύπαρξη των μελών της οικογένειας
(πατέρας, μητέρα) και από την άλλη τη μετάβαση από τον παραδοσιακό τρόπο
ζωής σε νέες αναζητήσεις τις οποίες εκφράζουν οι αβέβαιες τύχες των δυο
γιων.
Δημήτρης Γιολδάσης, Καπνοχώραφα
| Ο πατέρας είπε αγαπώ τον ξεραμένο καπνό έγινε καπνεργάτης η μητέρα γύρεψε παιδιά ταίρι και σπιτικό ζευγάρωσαν ο μεγάλος έψαχνε από παιδί τον κούρασαν οι μάχες ο μικρός δε ζήτησε τίποτα έφυγε σε ξένο τόπο το σπίτι μπογιατίζεται κάθε χρόνο ο πατέρας βγήκε στη σύνταξη η μητέρα χτίστηκε στις κάμαρες ο μικρός γίνηκε σιδερόδρομος μακρύς κι ο μεγάλος σκέφτηκε να πει αγαπώ τον ξεραμένο καπνό άργησε προκόψανε οι μηχανές |
Λ. Ξανθόπουλος, Αντίψυχα, Ανδρομέδα
*********************
Το 1967 βραβεύονται ποιήματά του στον Γ’ πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό του περιοδικού Πανσπουδαστική με κριτική επιτροπή τους ποιητές Νίκο Γκάτσο, Γιάννη Ρίτσο και Νικηφόρο Βρεττάκο.
BiblioNet : Ξανθόπουλος, Λευτέρης
Λευτέρης Ξανθόπουλος - Lefteris Xanthopoulos (προσωπικό site)
Ο Λ. Ξανθόπουλος είχε δώσει συνεντεύξεις για το έργο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπως οι παρακάτω:
► «Στους πολιτικούς πρόσφυγες έψαχνα τον ηττημένο πατέρα μου» - Συνέντευξη στη Β. Γεωργακοπούλου
► «Αυτοί που τόλμησαν μας πήγαν μπροστά…» - Συνέντευξη στην Κ. Μπεϊόγλου
ΟΙ ΔΥΟ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ
*ΚΑΛΗ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΣΥΝΤΡΟΦΕ (BELOIANNISZ) - Λ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ | HAPPY HOMECOMING, COMRADE - L. XANTHOPOULOS
Στην Ουγγαρία, στο χωριό "Μπελογιάννης" των Ελλήνων προσφύγων του εμφυλίου (1945-1949), ετοιμάζονται για τον επαναπατρισμό, μετά από 35 χρόνια αναγκαστικής υπερορίας.**Ο ΔΡΑΠΕΤΗΣ, 1991
Αθήνα, αρχές της δεκαετίας του ’50. Ο μαστρο-Αντώνης Μπάρκας, ένας σπουδαίος καραγκιοζοπαίχτης, βλέπει με θλίψη την τέχνη του να φθίνει. Το κοινό του Καραγκιόζη εγκαταλείπει μαζικά το θέαμα, με το οποίο διασκέδαζε επί μισό και πλέον αιώνα, για χάρη του κινηματογράφου που εξαπλώνεται ραγδαία στις πόλεις και την ύπαιθρο. Στην προσπάθειά του να σταματήσει το χρόνο, έρχεται σε σύγκρουση με το περιβάλλον του. Πρωτίστως με τη μικρότερη αδελφή του, την Αγγέλα – η οποία ζει στη σκιά του και είναι αρραβωνιασμένη δέκα χρόνια τώρα με έναν προικοθήρα ναυτικό, τον Σίμο–, με τη συμπαθή τραγουδίστρια του θιάσου του, που του παραστέκεται μέχρι τέλους, και με τους βοηθούς του Θεοφάνη και Άγγελο. Τόσο η ηλικία, όσο και ο ρομαντικός χαρακτήρας του, δεν του επιτρέπουν να εγκαταλείψει την αγαπημένη του τέχνη κι έτσι πεθαίνει κι αυτός μαζί της. Χρονιά Παραγωγής: 1991 Σκηνοθέτης: ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου