Κακός Χειμώνας
Κακός χειμώνας βρήκε το μυαλό μου
ταράζεται από ξωτικά
κι οι μέρες δεν τ΄ αφήνουνε ν΄ αγιάσει
Λέω να αναπαυθώ εντός μου
μα πόρτες και παράθυρα τα δέρνει ο χιονιάς
σφυρίζουνε στις κάμαρες απρόσκλητοι επισκέπτες
πίνοντας τον καφέ μου διηγούνται ιστορίες
για αίματα παλιών φίλων
που έγιναν νερά
Κοιτάζω στον καθρέφτη αυτόν που υποδύομαι
προσποιείται την καθημερινή μου ευεξία
φοράει το πρόσωπό μου και με δείχνει
το μάτι πονηρό για όσα ξέρει ότι γνωρίζω
απλώνω το χέρι στην ξυριστική
αλλά είμαι ξυρισμένος
δένω τον κόμπο της γραβάτας
για να τη λύσω ευθύς αμέσως
οπισθοχωρώ κάνοντας βήματα προς το μέλλον.
Ελθέτωσαν , αγαπητέ, αι μέλλουσαι οδύναι !
Gerontakos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου