Βραβείο Κούλιτζερ! 

 

Του Τάκη Ψαρίδη

http://www.enallaktikos.gr

3-4 λεπτά

---

Ο όρος κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την δημοσιογραφία της ντροπής, του γλειψίματος, της ψευτιάς, της προπαγάνδας.
Μέσα στους λίγους μήνες της νέας διακυβέρνησης τα πράγματα ήδη έφτασαν στα άκρα. 
Εκεί που πριν η ίδια αυτή δημοσιογραφία ήλεγχε ακόμα και το σώβρακο του Καρανίκα, το τσιγάρο του Πολάκη και έκανε την τρίχα τριχιά, τώρα έχει αφήσει την εξουσία, όχι μόνο παντελώς ανεξέλεγκτη, αλλά και συνειδητά αποκρύπτει τα θρασύτατα ψέματα της, τις απατεωνιές των «αρίστων» στελεχών της, την άκρατη κομματικοποίηση, την αστυνομική βία και την παλινόρθωση στην προηγούμενη κατάσταση που έφερε την χώρα στα μνημόνια.
Σήμερα το υπ αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας είναι πρόβλημα δημοκρατίας διότι χωρίς τον έλεγχο της εξουσίας δεν υπάρχει δημοκρατία. 
Κανένας απολύτως έλεγχος δεν ασκείται πλέον στην εξουσία των «αρίστων», όπως θα όφειλε να κάνει μια στοιχειώδης δημοσιογραφία. 
Ιδιαιτέρως τα κανάλια, που διαμορφώνουν και την ημερήσια ατζέντα της επικαιρότητας, αφήνουν τους τηλεθεατές τους στα σκοτάδια της μη ενημέρωσης, ενώ ταυτοχρόνως τους βομβαρδίζουν ανηλεώς με μια προπαγάνδα που ξεπερνάει τα όρια κάθε γελοιότητας.
Βγάζουν «φυσιογνωμιστές» και περιγράφουν την αποφασιστική και χαρισματική φυσιογνωμία του Μητσοτάκη απέναντι στον Ερντογάν. 
Άλλες φορές τον παρουσιάζουν ως «γκόμενο» και άλλες ως μέγα ηγέτη, προκαλώντας εμετούς σε όσους τηλεθεατές σέβονται στοιχειωδώς τον εαυτόν τους. 
Ταυτοχρόνως η αστυνομική βία έφτασε στο σημείο να ξεγυμνώνει διαδηλωτές στους δρόμους και κανείς από τους γνωστούς ακροκεντρώους διανοούμενους, που πριν έβγαιναν στα κεραμίδια για το τσιγάρο του Πολάκη, δεν βγάζει μιλιά.   
Έχουμε πλέον να κάνουμε με μια εντελώς αδίστακτη κατάσταση. 
Ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα δεν τηρούν και κάνουν ο,τι θέλουν γιατί μπορούν. 
Και μπορούν μόνο και μόνο γιατί ελέγχουν το σύνολο των μίντια και ένα είδος δημοσιογραφίας που έχει φτάσει σε τέτοια κατάντια που ποτέ δεν γνώρισε ο τόπος. 
Ας μην φοβόμαστε τις λέξεις. 
Έχουμε να κάνουμε με έναν ιδιότυπο μιντιακό ολοκληρωτισμό που πλήττει καίρια την χώρα και την δημοκρατία και με μια δημοσιογραφία που δεν είναι τόσο στρατευμένη σε κάποια πολιτική ιδεολογία, όσο είναι στρατευμένη στην ιδεολογία της αρπαχτής και της αναρρίχησης, χωρίς να ντρέπεται που διορίζεται εκεί που πρώτα έφτυνε.
Προτείνω λοιπόν το βραβείο Κούλιτζερ να καθιερωθεί και να γίνει θεσμός.
Όπως τα «χρυσά βατόμουρα» που απονέμονται στις χειρότερες ταινίες της χρονιάς, κάθε χρόνο παραμονές των γιορτών, να απονέμονται και τα Βραβεία Κούλιτζερ στο καλύτερο δημοσιογραφικό γλείψιμο της χρονιάς, στο καλύτερο ψέμα, στην καλύτερη παραπληροφόρηση, στην καλύτερη απόκρυψη και στην καλύτερη προπαγάνδα. Φέτος το βραβείο καλύτερου γλειψίματος απονέμεται στο ΣΤΑΡ, στους διευθυντές και στα στελέχη του, που αποκρύπτουν ειδήσεις που επηρεάζουν την ζωή μας και μας ενημερώνουν για την ακαταμάχητη ηγετική φυσιογνωμία του πρωθυπουργού μας.