Τα χρέη του πατέρα μου κι όλα τα δάνεια στην πλάτη μου και η ψεύτικη η επιφάνεια

"Από των χρόνων του Βηλ (= βαβυλωνιακό είδωλο) ―όστις έτρωγε διά του στόματος των ιερέων αυτού τας προσφοράς των ευσεβών― και πολύ πρότερον, από της εποχής των Αιγυπτίων έως σήμερον, οι παπάδες υπήρξαν οι αγχινούστατοι (=πλέον εύστροφοι) των ανθρώπων, ευφυέστεροι και αυτής της γυναικός, ήτις λέγεται ευφυεστέρα του διαβόλου. [...] Ώστε θα ωρκιζόμην ότι παπάς μετημφιεσμένος, και ουχί ο συκοφαντούμενος όφις, ηπάτησε την Εύαν."

 Ειρηναίος Ασώπιος* (1825-1905) 

[*Ειρηναίος Ασώπιος - Βικιπαίδεια]

 «Παροράματα εν τω βιβλίω του Θεού, VΙΙΙ: Οι παπάδες», 1884. 

ΠΗΓΗ : Δημ. Μάργαρης (επιμ.), Ανδρέας Λασκαράτος. Σατιρικοί και ευθυμογράφοι. 

Βασική Βιβλιοθήκη, τ. 23.Σελ:284.Εκδ. Οίκος    «Ι. Ζαχαρόπουλος» .

Περίδης Ορφέας

Ρεμάλι πατέρα  

 Δώδεκα στίχοι αποκαλύπτουν το δράμα που βιώνει η χώρα με τη νέα γενιά να επωμίζεται το δυσβάσταχτο έργο να πληρώσει τα σπασμένα από τις ασωτίες και την ανηθικότητα των γονέων τους, που ευθύνονται για  την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας. Από τον φαγανιάρη πνευματικό πατέρα στον άσωτο , άπληστο και κομπιναδόρο  βιολογικό πατέρα, που ως μόνη κληρονομιά  στα παιδιά του έδωσε μια χώρα  σε ερείπια.

---

Τα χρέη του πατέρα μου κι όλα τα δάνεια
στην πλάτη μου και η ψεύτικη η επιφάνεια.
Τις μάσες, τις ρεμούλες του, τα γλέντια, τη φιγούρα,
κουβαρνταλίκια, σουαρέ, τα ζάρια και τη σούρα,
όλα τ’ άφησε σε μένα, να πληρώσω τα σπασμένα.
Τα δάνεια του γέρου μου που διογκώθηκαν
τα βρήκα μπρος στον δρόμο μου και θα φορτώθηκα.
Τις βούτες, τις κομπίνες του εγώ να τις ξοφλήσω,
δε θα φτάσει μια ζωή να τα γυρίσω πίσω.
Οι βούτες, οι κομπίνες του τώρα μου τρων το βιος μου
κι αν δε με φτάσει μια ζωή, θα τα πληρώσει ο γιος μου.
Όλα τ’ άφησε σε σένα, να πληρώσεις τα σπασμένα.