ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΟΝΤΑΝ ΟΤΙ ΕΧΤΙΖΑΝ ΤΟΝ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
«Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή» (1929) (63 λεπτά)
Ένας ριψοκίνδυνος Ρώσος κινηματογραφιστής «εισβάλλει» σε Σοβιετικές πόλεις και «αιχμαλωτίζει» όψεις της καθημερινής αστικής ζωής (στη δουλειά και τη σχόλη) στα τέλη της δεκαετίας του ΄20. Το ντοκιμαντέρ του Ντζίγκα Βερτώφ (που μόνταρε η γυναίκα του) «Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή» (1929) παραμένει έως σήμερα , μαζί με το αντίστοιχο του Γερμανού συναδέλφου του Βάλτερ Ρούτμαν για το Βερολίνο (1927) ένα αξεπέραστο αριστούργημα για ταινίες του είδους.
Πρόκειται για την αβανγκάρντ ρωσική κινηματογραφική σχολή , που άνθισε σε
μια πολύ δύσκολη για τους καλλιτέχνες
εποχή, διότι είχαν αρχίσει να φαίνονται τα σημάδια της βαριάς σκιάς του ταχύτατα εδραιωνόμενου σταλινισμού στη
σοβιετική Ένωση .
Ο πρωτότυπος, χιουμοριστικός και
δεξιοτεχνικός τρόπος παρουσίασης των θεμάτων, ο συνδυασμός κοντινών και
μακρινών λήψεων, η σημειολογική ανάδειξη της χρήσης της τεχνολογίας και της εκβιομηχάνισης εκφράζουν το αισιόδοξο πνεύμα για το κομουνιστικό
μέλλον που είναι προ των πυλών, αναδεικνύουν το ντοκιμαντέρ σε κορυφαίο του είδους στην
ιστορία του κινηματογράφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου