ΝΔ: Ακροδεξιός ολοκληρωτισμός
Του Μενέλαου Γκίβαλου
Η έξοδος από τα μνημόνια αφαίρεσε και το τελευταίο «επιχείρημα», το τελευταίο πρόσχημα από την ηγετική ομάδα της ΝΔ, που απέμεινε με το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα και την ακροδεξιά ταυτότητα στο χέρι, χωρίς να κρύβεται πλέον, πίσω από τις πλάτες των δανειστών και του «συστήματος» Σόιμπλε…
Ποιος θα καλύψει το πολιτικό κενό που δημιουργήθηκε στη ΝΔ; Αυτοστιγμεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο ανέλαβε ο ακροδεξιός -και συχνά χουντίζων- πυρήνας που ασκεί την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία στο εσωτερικό της ΝΔ. Ο Αδωνις Γεωργιάδης μας διαβεβαίωσε ότι «οι χουντικοί είναι προτιμότεροι από τον Αλέξη Τσίπρα»… Ο δε Μάκης Βορίδης, αφού πρώτα επέρριψε τις ευθύνες για την κρίση και τα δεινά στην «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς», κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, ζήτησε στη συνέχεια μέτρα, μια «θεσμική ασπίδα», ώστε να αποτραπεί στο μέλλον η κατοχή της εξουσίας από την Αριστερά.
Αποτελεί σοβαρό λάθος να θεωρήσουμε τις αντιλήψεις αυτές παραληρηματικές εκφορές κάποιων «απολωλότων προβάτων» της χούντας και του ΛΑΟΣ, που νοσταλγούν ένα «ένδοξο παρελθόν». Αντίθετα τέτοιου τύπου απόψεις και πεποιθήσεις έχουν ήδη εγγραφεί στο DNA της ΝΔ, με πρωθιερέα της επιχείρησης τον Αντώνη Σαμαρά και τους μηχανισμούς τύπου «Μπαλτάκου», που είχαν επισήμως ανοικτούς διαύλους με τη Χρυσή Αυγή. Οι Αδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης και τα υπόλοιπα «ορφανά» του ΛΑΟΣ δεν κατάλαβαν με «ρεσάλτο» τη ΝΔ. Δεν υπήρξαν λαθρεπιβάτες αλλά εισήλθαν από την κύρια είσοδο, έγιναν δεκτοί με δόξες και τιμές και ανέλαβαν ύπατα κομματικά αξιώματα και υπεύθυνους ρόλους. Το ακροδεξιό – νεοφιλελεύθερο και φασίζον περιβάλλον ήταν ήδη «έτοιμο από καιρό» για να τους υποδεχθεί και να τους ενσωματώσει.
Η περίοδος 2012-2014 αποτέλεσε τη «χρυσή εποχή» για τη νεοφιλελεύθερη – ακροδεξιά αυτή ηγετική ομάδα. Υπήρξε το διάστημα όπου εφαρμόσθηκε ένας τύπος σύγχρονου, μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού. Ο ευτελισμός και η απαξίωση των δημοκρατικών – κοινοβουλευτικών θεσμών, η αφαίρεση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η τρομοκράτηση των πολιτών, το καθεστώς της άγριας καταστολής κάθε αντίδρασης αποτέλεσαν τα χαρακτηριστικά της αυταρχικής – καθεστωτικής αυτής δομής.
Ομως, όπως φαίνεται, η κλασική εκδοχή του μοντέλου «Νόμος και Τάξη» κρίνεται ανεπαρκής από τον Μάκη Βορίδη… Γι’ αυτό και προτείνει επιπρόσθετα μέτρα ιδεολογικής καταστολής των απόψεων της Αριστεράς, αφανισμό των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, διάλυση κάθε θεσμού συλλογικής δράσης… Η χούντα άλλωστε αποτελεί το ιστορικό υπόδειγμα. Απειλούμεθα δηλαδή με ένα είδος μεταμοντέρνου «γύψου», αφού «ο νεοφιλευθερισμός θέλει την ακροδεξιά του» και μάλιστα στην πλέον ακραία, φασίζουσα εκδοχή της.
Οι διάφοροι «Βορίδηδες» δεν θεωρητικολογούν. Μας περιγράφουν μια εικόνα από το άμεσο μέλλον, όπως αυτοί το σχεδιάζουν και το προετοιμάζουν. Ασφαλώς ο πολιτικός κυνισμός, η οίηση, η περιφρόνηση προς τη δημοκρατία, ο χυδαίος πολωτικός και διχαστικός τους λόγος τούς οδηγούν στην πλήρη απογύμνωση μπροστά στα μάτια μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Ομως δεν πρέπει να τους υποτιμήσουμε. Γιατί δεν εκφράζουν απλώς μια προσωπική αντίληψη, ή ένα κόμμα. Αλλά αποτελούν την πολιτική αρωγή ενός καθεστώτος συμφερόντων που θεωρεί ότι δίνει την έσχατη μάχη για την επιβίωσή του.
Γι’ αυτό και είναι ακόμα περισσότερο επικίνδυνο.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο 64 της «Νέας Σελίδας» την Κυριακή 26/8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου