Οι ευθύνες του Τσίπρα
ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΕΛΛΑΤΟΛΑΣ
Πηγή: topontiki.gr
Γράφτηκαν χιλιάδες λέξεις για την τραγωδία στο Μάτι.
Λέξεις που περιέγραψαν τον ανείπωτο πόνο για τον χαμό τόσων ανθρώπων.
Λέξεις και λόγια που περιέγραψαν τις απεγνωσμένες προσπάθειες ανθρώπων να σωθούν από τον πύρινο όλεθρο.
Λέξεις που αποτυπώνουν το δράμα συγγενών που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα.
Λέξεις που προσπαθούν να φωτίσουν τι συνέβη, τι έφταιξε, τι δεν έγινε εγκαίρως, ποιες είναι οι ευθύνες,οι σημερινές,οι χθεσινές,των περασμένων χρόνων και δεκαετιών.
Λέξεις,που ξεχειλίζουν από φανατισμό,υπερβολή και πολιτική καπηλεία πάνω σε καμένους συμπολίτες, καμένα σπίτια και όνειρα.
Δεν θα ασχοληθώ με αυτά, αλλά με τις ευθύνες που έχει ή δεν έχει - κατά την δική μου υποκειμενική άποψη- ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Δεν ευθύνεται για την άναρχη δόμηση μιας περιοχής που εδώ και δεκαετίες η πολιτεία και το πολιτικό σύστημα ανέχεται, συντηρεί και εκμεταλλεύεται ψηφοθηρικά.
Δεν ευθύνεται για την έλλειψη υποδομών σε περιοχές που οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν διόρθωσαν, δεν επανασχεδίασαν, δεν προέβλεψαν.
Δεν ευθύνεται για την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς πόρους, χωρίς προγράμματα εκσυγχρονισμού των υποδομών, με δημοτικά συμβούλια κατώτερα των περιστάσεων, με δημάρχους, πολιτικάντηδες και λωποδύτες (με την ψήφο των πολιτών βεβαίως).
Δεν ευθύνεται για τις ελλείψεις της Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, της Πυροσβεστικής και της αστυνομίας σε προσωπικό, υλικοτεχνικά μέσα και υποδομές.
Έχει όμως τις δικές του ευθύνες εδώ και τρία χρόνια.
Οι αυταπάτες του πρώτου εξάμηνου του 15, η «μεγάλη στροφή» τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, η προσαρμογή σε μια νέα πραγματικότητα, η προσπάθεια να βρεθούν πολιτικές που να αντισταθμίζουν την ανθρωπιστική καταστροφή που βρήκε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και τις επιχειρήσεις, δεν μπορούν να κρύψουν τις ευθύνες του.
Ευθύνεται γιατί έχει δείξει ατολμία να αλλάξει καταστάσεις και πρόσωπα στον κρατικό μηχανισμό.
Ευθύνεται γιατί (από τον Σεπτέμβρη του 15) επέλεξε ορισμένους υπουργούς και γενικούς γραμματείς υπουργείων, μέτριους, κολλημένους στο χθες, ανίκανους να παρακολουθήσουν τον δικό του σχεδιασμό και την θέληση να αλλάξουν πράγματα.
Ευθύνεται γιατί άκουσε, παρακολούθησε και πολλές φορές υιοθέτησε επικοινωνιακές επιλογές που έκαναν ορισμένοι υπουργοί και συνεργάτες του, όπου στο ένα φεγγάρι ήταν σε αγαστή συνεργασία με τους βαρόνους της διαπλοκής στα ΜΜΕ και στο άλλο σε τυφλή σύγκρουση μαζί τους. Δεν είχε ανάγκη να το κάνει, δεν έχει λόγο να το συνεχίζει.
Ευθύνεται, που επιλέγει- ίσως με γνώμονα την εμπιστοσύνη και όχι την ικανότητα στον τομέα αυτό- στελέχη που διακρίνονται για τον φανατισμό τους, τις λογικές αποκλεισμού του «εμείς κι οι άλλοι». Ο ίδιος ο Τσίπρας δεν έχει «χρωστούμενα», έχει πολιτικές δυνατότητες και επικοινωνιακή δεινότητα και άρα οι παραπάνω επιλογές δεν του είναι απαραίτητες.
Ευθύνεται γιατί όλες αυτές τις μέρες τις τραγωδίας:
Δεν ζήτησε σε βάθος ενημέρωση.
Δεν πήγε ο ίδιος την επομένη μέρα στα στα σημεία της καταστροφής, στους χώρους δράσης της τοπικής αυτοδιοίκησης, στα σημεία δραστηριοποίησης των εθελοντών, να δει, να ακούσει, να προτείνει να εισπράξει -γιατί όχι- την οργή,τον θύμο,την απόγνωση,αλλά και τις καλές κουβέντες για όποιους το άξιζαν, για όσους συνέβαλαν να σωθεί κόσμος.
Ευθύνεται γιατί άφησε να γίνει μια συνέντευξη Τύπου που εξέθεσε όχι μόνο τον ίδιο και την κυβέρνηση αλλά και τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλαν πυροσβέστες, αστυνομικοί και εθελοντες να σώσουν ζωές. Και χρειάστηκε να βγει ο ίδιος την επόμενη μέρα να «σώσει ό,τι σώζεται».
Ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και καλώς έπραξε.
Δεν έδιωξε τις πρώτες μέρες, υπουργούς, γραμματείς, αρχηγούς Σωμάτων. Διατύπωσε μια αποψη. Είναι μια λογική, να μην ανακατεύεις την τράπουλα την ώρα της μάχης.
Ας μην δίνουμε σημασία σε αναλύσεις και πολιτικούς καιροσκόπους, που εξηγούν ότι η πολιτική ευθύνη του πρωθυπουργού σημαίνει και παραίτηση. Όπως ας μην δίνουμε σημασία στις μπουρδολογίες και ειρωνείες πρωθυπουργικών συμβούλων που αρθρογραφούν συχνά πυκνά με φανατισμό διεκδικώντας τη «μοναδική αλήθεια», όπως έκαναν την περίοδο του Μπρέζνιεφ και του Τσαουσέσκου.
Ο Τσίπρας οφείλει να πάρει αποφάσεις.
Για ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο για περιοχές που υπάρχει πολεοδομικό χάος.
Να εκσυγχρονιστούν υπηρεσίες και δομές της κρατικής μηχανής.
Να κάνει επιλογές στις ηγεσίες των Σωμάτων που να μην αισθάνονται υπερηφάνεια με 80 νεκρούς.
Να αλλάξει υπουργούς και γραμματείς που δεν βρίσκουν κανένα λάθος στις αρμοδιότητες.
Να μην επιβραβεύσει κομματικά στελέχη - στα ψηφοδέλτια- που πήγαν στην Περιφέρεια Αττικής και έδειξαν πρωτοφανή ανικανότητα, απόντα απο την πρώτη γραμμή της μάχης αλλά αρεσκόμενα στην μπουρδολογία,στα τσιτάτα και στους σχεδιασμούς πως θα ειναι «παρόντα στη διαδοχή του Τσίπρα».
Να κάνει αλλαγές στο υπουργικό συμβούλιο με γνώμονα το ποιος μπορεί κι όχι το ποιοι έχουν ένσημα στο κόμμα και στο περιβάλλον του.
Ας το πάρει λοιπόν αλλιώς για να μην χρεωθεί ως πρωθυπουργός χρωστούμενα αλλων προσώπων και εποχών.
Λέξεις που περιέγραψαν τον ανείπωτο πόνο για τον χαμό τόσων ανθρώπων.
Λέξεις και λόγια που περιέγραψαν τις απεγνωσμένες προσπάθειες ανθρώπων να σωθούν από τον πύρινο όλεθρο.
Λέξεις που αποτυπώνουν το δράμα συγγενών που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα.
Λέξεις που προσπαθούν να φωτίσουν τι συνέβη, τι έφταιξε, τι δεν έγινε εγκαίρως, ποιες είναι οι ευθύνες,οι σημερινές,οι χθεσινές,των περασμένων χρόνων και δεκαετιών.
Λέξεις,που ξεχειλίζουν από φανατισμό,υπερβολή και πολιτική καπηλεία πάνω σε καμένους συμπολίτες, καμένα σπίτια και όνειρα.
Δεν θα ασχοληθώ με αυτά, αλλά με τις ευθύνες που έχει ή δεν έχει - κατά την δική μου υποκειμενική άποψη- ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Δεν ευθύνεται για την άναρχη δόμηση μιας περιοχής που εδώ και δεκαετίες η πολιτεία και το πολιτικό σύστημα ανέχεται, συντηρεί και εκμεταλλεύεται ψηφοθηρικά.
Δεν ευθύνεται για την έλλειψη υποδομών σε περιοχές που οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν διόρθωσαν, δεν επανασχεδίασαν, δεν προέβλεψαν.
Δεν ευθύνεται για την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς πόρους, χωρίς προγράμματα εκσυγχρονισμού των υποδομών, με δημοτικά συμβούλια κατώτερα των περιστάσεων, με δημάρχους, πολιτικάντηδες και λωποδύτες (με την ψήφο των πολιτών βεβαίως).
Δεν ευθύνεται για τις ελλείψεις της Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, της Πυροσβεστικής και της αστυνομίας σε προσωπικό, υλικοτεχνικά μέσα και υποδομές.
Έχει όμως τις δικές του ευθύνες εδώ και τρία χρόνια.
Οι αυταπάτες του πρώτου εξάμηνου του 15, η «μεγάλη στροφή» τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, η προσαρμογή σε μια νέα πραγματικότητα, η προσπάθεια να βρεθούν πολιτικές που να αντισταθμίζουν την ανθρωπιστική καταστροφή που βρήκε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και τις επιχειρήσεις, δεν μπορούν να κρύψουν τις ευθύνες του.
Ευθύνεται γιατί έχει δείξει ατολμία να αλλάξει καταστάσεις και πρόσωπα στον κρατικό μηχανισμό.
Ευθύνεται γιατί (από τον Σεπτέμβρη του 15) επέλεξε ορισμένους υπουργούς και γενικούς γραμματείς υπουργείων, μέτριους, κολλημένους στο χθες, ανίκανους να παρακολουθήσουν τον δικό του σχεδιασμό και την θέληση να αλλάξουν πράγματα.
Ευθύνεται γιατί άκουσε, παρακολούθησε και πολλές φορές υιοθέτησε επικοινωνιακές επιλογές που έκαναν ορισμένοι υπουργοί και συνεργάτες του, όπου στο ένα φεγγάρι ήταν σε αγαστή συνεργασία με τους βαρόνους της διαπλοκής στα ΜΜΕ και στο άλλο σε τυφλή σύγκρουση μαζί τους. Δεν είχε ανάγκη να το κάνει, δεν έχει λόγο να το συνεχίζει.
Ευθύνεται, που επιλέγει- ίσως με γνώμονα την εμπιστοσύνη και όχι την ικανότητα στον τομέα αυτό- στελέχη που διακρίνονται για τον φανατισμό τους, τις λογικές αποκλεισμού του «εμείς κι οι άλλοι». Ο ίδιος ο Τσίπρας δεν έχει «χρωστούμενα», έχει πολιτικές δυνατότητες και επικοινωνιακή δεινότητα και άρα οι παραπάνω επιλογές δεν του είναι απαραίτητες.
Ευθύνεται γιατί όλες αυτές τις μέρες τις τραγωδίας:
Δεν ζήτησε σε βάθος ενημέρωση.
Δεν πήγε ο ίδιος την επομένη μέρα στα στα σημεία της καταστροφής, στους χώρους δράσης της τοπικής αυτοδιοίκησης, στα σημεία δραστηριοποίησης των εθελοντών, να δει, να ακούσει, να προτείνει να εισπράξει -γιατί όχι- την οργή,τον θύμο,την απόγνωση,αλλά και τις καλές κουβέντες για όποιους το άξιζαν, για όσους συνέβαλαν να σωθεί κόσμος.
Ευθύνεται γιατί άφησε να γίνει μια συνέντευξη Τύπου που εξέθεσε όχι μόνο τον ίδιο και την κυβέρνηση αλλά και τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλαν πυροσβέστες, αστυνομικοί και εθελοντες να σώσουν ζωές. Και χρειάστηκε να βγει ο ίδιος την επόμενη μέρα να «σώσει ό,τι σώζεται».
Ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και καλώς έπραξε.
Δεν έδιωξε τις πρώτες μέρες, υπουργούς, γραμματείς, αρχηγούς Σωμάτων. Διατύπωσε μια αποψη. Είναι μια λογική, να μην ανακατεύεις την τράπουλα την ώρα της μάχης.
Ας μην δίνουμε σημασία σε αναλύσεις και πολιτικούς καιροσκόπους, που εξηγούν ότι η πολιτική ευθύνη του πρωθυπουργού σημαίνει και παραίτηση. Όπως ας μην δίνουμε σημασία στις μπουρδολογίες και ειρωνείες πρωθυπουργικών συμβούλων που αρθρογραφούν συχνά πυκνά με φανατισμό διεκδικώντας τη «μοναδική αλήθεια», όπως έκαναν την περίοδο του Μπρέζνιεφ και του Τσαουσέσκου.
Ο Τσίπρας οφείλει να πάρει αποφάσεις.
Για ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο για περιοχές που υπάρχει πολεοδομικό χάος.
Να εκσυγχρονιστούν υπηρεσίες και δομές της κρατικής μηχανής.
Να κάνει επιλογές στις ηγεσίες των Σωμάτων που να μην αισθάνονται υπερηφάνεια με 80 νεκρούς.
Να αλλάξει υπουργούς και γραμματείς που δεν βρίσκουν κανένα λάθος στις αρμοδιότητες.
Να μην επιβραβεύσει κομματικά στελέχη - στα ψηφοδέλτια- που πήγαν στην Περιφέρεια Αττικής και έδειξαν πρωτοφανή ανικανότητα, απόντα απο την πρώτη γραμμή της μάχης αλλά αρεσκόμενα στην μπουρδολογία,στα τσιτάτα και στους σχεδιασμούς πως θα ειναι «παρόντα στη διαδοχή του Τσίπρα».
Να κάνει αλλαγές στο υπουργικό συμβούλιο με γνώμονα το ποιος μπορεί κι όχι το ποιοι έχουν ένσημα στο κόμμα και στο περιβάλλον του.
Ας το πάρει λοιπόν αλλιώς για να μην χρεωθεί ως πρωθυπουργός χρωστούμενα αλλων προσώπων και εποχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου