Τρίτη, Ιουλίου 31, 2018

ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ


Η αποναρκοθέτηση του ελληνικού κράτους


Η πραγματική και πολιτική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποναρκοθέτηση του ελληνικού κράτους και η απόδοσή του στους πολίτες


Χρήστος Πετράκος
Πηγή:  left.gr

Όταν το παλαιό καθεστώς –Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ– επένδυε στην αριστερή παρένθεση, δεν ήταν μόνο γιατί την επιθυμούσε. Ήταν και επειδή γνώριζε πως είχε παραδώσει την εξουσία ενός ναρκοθετημένου, απ’ άκρο εις άκρο, κράτους. Ενός κράτους που είχε σκόπιμα ναρκοθετηθεί προκειμένου αυτοί που είχαν τους “χάρτες της ναρκοθέτησης” να μη χάσουν ποτέ την εξουσία και να βγάζουν πάντα «μεροκάματο» απομυζώντας τον ελληνικό λαό.  Έτσι, λοιπόν, ήταν βέβαιοι πως το νέο πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς που ανέλαβε την εξουσία θα εγκλωβιζόταν σύντομα, άμεσα, στα ναρκοπέδια που είχαν αφήσει πίσω τους, ενός δαιδαλώδους, αντιπαραγωγικού και αναποτελεσματικού θεσμικού πλαισίου, και μίας γραφειοκρατίας εκπαιδευμένης στην «πελατειακή» αντιμετώπιση του πολίτη, την αναξιοκρατία και της αναποτελεσματικότητα του τίποτα δεν πρέπει να μπορεί να τελειώσει αν δεν περάσεις από τον πάγκο του χασάπη. Το σχέδιο αυτό το τελείωσε η επιμονή, υπομονή και επιμέλεια της Αριστεράς
Κάπως έτσι το παλαιό καθεστώς πέρασε στο plan B. Εκτός από τη θεσμική και γραφειοκρατική ναρκοθέτηση υπήρχε και η περιβαλλοντική. Επί δεκαετίες, πολλές, οι κομματάρχες και πολλές φορές πιθανότατα και «ταμίες» του παλαιού καθεστώτος, διαχειρίστηκαν με μαεστρία την ανάγκη και επιθυμία, καμιά φορά και χούι, του Έλληνα  για ακίνητη περιουσία. Καταπάτησαν και μοίρασαν, σαν δικιά τους δημόσια γη, κυρίαρχα δασική και παραθαλάσσια. Πληρώθηκαν, σαν εργολάβοι των αυθαιρέτων, πέντε και δέκα φορές την αξία της εργασίας τους και των υλικών, εισέπραξαν σαν χωροφύλακες και αστυφύλακες, ίσως και δικαστές, το χαρτζιλίκι τους για να κάνουν τα στραβά μάτια, πήραν σαν πολεοδομίες το «κάτι τις» τους για να περάσουν το φάκελο που δεν περνούσε. Σαν δήμαρχοι ήξεραν να «φροντίζουν» αυτούς που έπρεπε ώστε να κρατούν στα χέρια τους το «κουμάντο». Τα σχέδια πόλεως δεν τα είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Ορθά, γιατί έτσι δεν έβγαιναν τα «μεροκάματα».
Αφού, λοιπόν, το σχέδιο της αριστερής παρένθεσης απότυχε, το παλαιό καθεστώς, βλέποντας και τις περιβαλλοντικές νάρκες να σκάνε προϊόντος του χρόνου και της κλιματικής αλλαγής, έβαλε «όλα τα λεφτά του» στη σύνδεση της κυβέρνησης της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ με τις ευθύνες αυτής της καταστροφής.
Ξέρει γιατί το κάνει.
Ο λόγος για τον οποίον απαιτεί και εκβιάζει με κάθε τρόπο και μέσο την, επί της ουσίας, ανάληψη ευθύνης και τις παραιτήσεις, τουλάχιστον μία, είναι με αυτόν τον τρόπο να καταφέρει να συνδέσει την Αριστερά με τα εγκλήματα, εν προκειμένω Περιβαλλοντικά, που έχει διαπράξει αυτό, το Παλαιό Καθεστώς, να την παρουσιάσει σαν συνέχεια του και να απαλλαγεί, έτσι,  από το ηθικό πλεονέκτημα.
Ο ελληνικός λαός έχει μνήμη και ξέρει τι λάθη έχει κάνει στο παρελθόν. Ξέρει, επίσης, γιατί πλέον επέλεξε την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρει πως δεν τον επέλεξε για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά επειδή, σε εκείνες τις συνθήκες, είχε το θάρρος να προβάλει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ξέρει επίσης  πως το πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς δεν ήταν εκπαιδευμένο και έτοιμο για το Κράτος που παρέλαβε. Το μόνο του εφόδιο ήταν το Ηθικό του πλεονέκτημα. Το πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς δεν είχε ούτε θα αποκτήσει τους «χάρτες των ναρκοπεδίων» που έχει αφήσει πίσω του το παλαιό καθεστώς. Παρ' όλα αυτά, αυτό θα  αποναρκοθετήσει το ελληνικό κράτος γιατί έχει τη θέληση να το κάνει.
Αυτή είναι η πραγματική και πολιτική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και γι' αυτό καταδιώκεται από το παλαιό καθεστώς, η αποναρκοθέτηση του ελληνικού κράτους και η απόδοσή του στους πολίτες ώστε να υπηρετήσει την προκοπή και το μέλλον τους, χωρίς να τους αμομυζά και να τους σκοτώνει.
* Ο Χρήστος Πετράκος είναι δικηγόρος, μέλος της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μετρό Θεσσαλονίκης: Ο Άρης Δημοκίδης παρουσιάζει (όχι με αμεροληψία) το χρονικό του πολύπαθου έργου

  Ο Άρης Δημοκίδης εκθέτει το χρονικό του πολύπαθου έργου του Μετρό Θεσσαλονίκης, αλλά αποτυγχάνει να δώσει μια σφαιρική εικόνα των λόγων π...