«Από Σπάσιμο Ποδιών Μέχρι Τοκογλυφία» - Η Ζωή μου ως Εκτελεστής της Μαφίας
Αριστερά: Το όπλο που σκότωσε τον Sam
Giancana. Δεξιά: Ο Al
Tocco, το αφεντικό της Μαφίας στο Σικάγο, για τον οποίο δούλευε ο Charles
Hager. Φωτογραφίες από τη συλλογή του John Binder/Southern Illinois
University Press. Ο μαφιόζος του Σικάγο, Albert Tocco, ξεκίνησε να αποκαλεί τον Charles Hager «Little Joe College» επειδή ήταν στοχαστής, διαφορετικός από τους περισσότερος που δούλευαν για το The Outift, τη Μαφία της πόλης, οι οποίοι απείχαν πολύ από το να είναι μακιαβελικοί. Αλλά ο Hager ήταν από τη Δυτική Βιρτζίνια και κέρδισε τον σεβασμό του νότιου γκάνγκστερ, ζυγίζοντας προσεκτικά τα λόγια του προτού μιλήσει. Ο Tocco ήταν δεύτερος στην ιεραρχία της ομάδας του Σικάγο Χάιτς, όπως ήταν γνωστοί και ο Hager θυμάται ότι ήταν θερμοκέφαλος – ένας άνδρας που θύμιζε τον Al Capone, που του άρεσαν και ακολουθούσε τους παλιούς κανόνες, όπως το να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να μην επιδεικνύεις τα πλούτη σου.
Αυτός ήταν ο κανόνας της ομερτά, ο κώδικας της ζωής στην οποία μπλέχτηκε ο Hager, παρόλο που δεν είχε ιταλική καταγωγή. Δεν ήξερε, όμως, ότι θα κατέληγε με τη δολοφονία του καλύτερού του φίλου, τη φυλάκισή του για αυτόν τον φόνο και στο τέλος ένα απρόσμενο συμπέρασμα για το ποιος σκότωσε πραγματικά το θρυλικό αφεντικό της Μαφίας, Sam Giancana. Η CΙΑ, οι Μεξικανοί Traficantes και το The Outfit - όλοι κατηγορήθηκαν τις επόμενες δεκαετίες, αλλά ο Hager κατηγόρησε για τον φόνο τον Robert Zazzetti, γνωστό ως Bob Duff, έναν βίαιο κακοποιό χαμηλά στην ιεραρχία, που μπαινόβγαινε στις φυλακές σε όλη του τη ζωή και πέθανε το 1981. Ο Giancana λεγόταν ότι τα είχε με τη Marilyn Monroe (αργότερα κατηγορήθηκε από την ίδια του την οικογένεια για ανάμειξη στον θάνατό της) και φημολογούνταν πολύ καιρό ότι βοήθησε τον John F. Kennedy να εκλεγεί το 1960. Αλλά ο μαφιόζος δολοφονήθηκε, επειδή ήταν καρφί, αφηγείται ο Hager στο καινούργιο του βιβλίο, Chicago Heights: Little Joe College, the Outfit, and the Fall of Sam Giancana.
Το VICE μίλησε στον Hager τηλεφωνικά, για να μάθει γιατί αποφάσισε να πει την ιστορία του τώρα, πώς γλίτωσε από αυτήν τη ζωή και πόσο ισχυρή ήταν η Μαφία τη δεκαετία του ‘60 και του ‘70.
VICE: Μετά από 40κάτι χρόνια, γιατί λες την ιστορία σου τώρα;
Charles Hager: Αυτό το βιβλίο ξεκίνησε στη φυλακή. Αναρωτήθηκα: να το γράψω, να το εκδώσω ή να το αφήσω; Μιας και είμαι το τελευταίο εν ζωή μέλος, δεν χρειαζόταν να κατηγορήσω κανέναν ή να μπλέξω κάποιον άλλον και ανακάλυψα ότι δεν μπορούσα να το αφήσω. Έπρεπε να συνεχίσω να το γράφω και ήθελα να βγει η ιστορία μου. Έκανα πέντε χρόνια φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξα. Αυτή ήταν η έμπνευση πίσω από αυτό το βιβλίο και μετά βγήκαν όλα. Ξεκίνησα από την εποχή που ήμουν σχεδόν παιδί, μέχρι τα τελευταία χρόνια. Αν κάποιος θέλει να με καθαρίσει, είμαι σχεδόν 70 ετών. Ας είναι.
Μετά από μια ζωή στο έγκλημα, πώς αποσύρθηκες; Υποτίθεται ότι είναι το πιο δύσκολο πράγμα σε αυτό τον κόσμο.
Η φυλακή ήταν καθοριστικός παράγοντας. Είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ και σίγουρα δεν ήθελα να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου σε ένα κελί. Αλλά προς τα εκεί πήγαινα και όταν βγήκα, ήξερα ότι ήθελα να κάνω αυτό που ήθελα εγώ και όχι κάτι που ήθελε κάποιος άλλος. Γιατί να βγάζω λεφτά για κάποιον άλλον, ενώ θα μπορούσα να τα βάζω στην τσέπη μου; Γιατί να δέχομαι διαταγές; Εγώ ήμουν το μυαλό πίσω από την οργάνωση, που έφερνε πολλά λεφτά. Γιατί να δώσω τη ζωή μου σε κάποιον που μάλλον δεν έδινε δεκάρα για μένα; Ήμουν ακόμη ένας στρατιώτης που έκανε κουμάντο στους δρόμους και κομπίνες για κάποιον άλλον.
Από σπάσιμο ποδιών μέχρι τοκογλυφία, έπαιζα ρόλο σε όλα. Ήμουν πολύ χωμένος. Αυτό που με ανέβασε στην κορυφή ήταν οι ιπποδρομίες.
Δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσω φυλακή. Έκανα μια συνάντηση στη Σικάγο Χάιτς και λίγο ή πολύ έδωσα ένα όπλο στον Albert Tocco και του είπα, «Κάνε ό,τι νομίζεις. Εγώ εγκαταλείπω αυτήν τη ζωή. Τι σου χρωστάω, τι πρέπει να κάνω;». Ο Albert Tocco με κοίταξε και είπε, «Μπήκες μέσα για το έγκλημα. Πλήρωσες το χρέος σου. Κανείς δεν είναι στα δικαστήρια εξαιτίας σου».
Δεν γινόταν να με χρίσουν μαφιόζο, επειδή έχω γερμανική καταγωγή. Μπορώ μόνο να είμαι συνεργάτης. Δεν μπορώ να ανέβω στην ιεραρχία. Εγγυήθηκα ότι ποτέ δεν θα ανέφερα το όνομα κανενός, αλλά όσοι εμπλέκονταν έχουν πεθάνει.
Ξεκίνησα μαζεύοντας οφειλές, ως σοφέρ. Στην αρχή, άνοιγες μερικά κεφάλια. Ύστερα περνούσες στα πιο χοντρά, που δεν θα περιγράψω, αλλά για να γίνεις συνεργάτης, νομίζω πως όλος ο κόσμος ξέρει τι πρέπει να κάνεις.
Ως μέλος του The Outfit, πόσο χωμένος ήσουν σ’ αυτήν τη ζωή; Από σπάσιμο ποδιών μέχρι τοκογλυφία, έπαιζα ρόλο σε όλα. Ήμουν πολύ χωμένος. Αυτό που με ανέβασε στην κορυφή ήταν οι ιπποδρομίες. Κέρδιζα πολλά από εκεί. Είχε να κάνει με το ότι μεγάλωσα στη δυτική Βιρτζίνια και υπήρχαν άλογα στο περιβάλλον μου – έπαιρνα πολλές πληροφορίες που οι περισσότεροι δεν θα έπαιρναν και έβγαλα πολλά λεφτά στο Ιπποδρόμιο Μπάλμοραλ στο Ιλινόις. Σε εμένα έρχονταν όλοι. Εγώ τους έφτιαχνα. Από τους δρόμους, βρέθηκα να κάνω δουλειά γραφείου, επειδή ήμουν η χήνα με τα χρυσά αυγά για αυτούς.
Αν είσαι καλός, κάνεις πράγματα. Τη γλιτώνεις. Είναι συναρπαστικό. Είναι σχεδόν σαν να έχεις πάρει ηρωίνη ή ναρκωτικά γενικά, κάτι που δεν έκανα ποτέ. Απαγορευόταν για μας. Ήμουν το καύχημά τους. Τόσο απλό.
Αλλά ξεκίνησα μαζεύοντας οφειλές, ως σοφέρ. Στην αρχή, άνοιγες μερικά κεφάλια. Ύστερα περνούσες στα πιο χοντρά, που δεν θα περιγράψω, αλλά για να γίνεις συνεργάτης, νομίζω πως όλος ο κόσμος ξέρει τι πρέπει να κάνεις.
Πώς ήταν η καθημερινότητά σου ως μπράβος της μαφίας;
Υπήρχαν μέρες που έκανες ό,τι ήθελες και μέρες που ήσουν με τους άλλους. Ήμουν από εκείνους που όταν με χρειάζονταν, ήμουν εκεί. Κάναμε γύρους κάθε μέρα. Πάντα κάποιος δεν πλήρωνε ή παραφερόταν. Ήταν σχεδόν πλήρης απασχόληση τη μια στιγμή και μετά δεν ήταν. Υπήρχε και χρόνος για χαλάρωση. Τη μια μέρα πήγαινες στο μπαρ κάποιου και μπορεί να έπαιρνες τα λεφτά. Μπορεί να του έδινες προθεσμία μέχρι την επομένη. Την τρίτη μέρα μπορεί να χρειαζόταν να του δώσεις λίγη προσοχή.
Υπήρχε μια παράνομη μπίζνα με χαρτοπαιξία. Μια άλλη με το αλκοόλ. Υπήρχε το κόλπο με τον ιππόδρομο και μετά είχα να διευθύνω και την κανονική δουλειά. Είχα δυο μικρές επιχειρήσεις και αυτό σχεδόν απαιτούνταν, για να έχεις καλή βιτρίνα. Με άλλα λόγια, δεν καθόμασταν. Όλες οι μέρες μας ήταν μέρες με 14-15 ώρες δουλειά. Κάποιες με 24. Πάντα ψάχναμε κάτι καινούργιο ή κάτι για να προστατεύσει τη φάση μας, που ήταν η Κόζα Νόστρα, η Μαφία. Δεν υπήρχε ρουτίνα. Κάθε μέρα κάναμε ό,τι έπρεπε να γίνει εκείνη τη μέρα.
Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου που εύχομαι να μην είχε υπάρξει. Ναι, έβγαλα λεφτά. Ναι, έζησα καλή ζωή και ναι, ήμουν σαν μαγεμένος [...] Η φυλακή με έσωσε.
Δεν νομίζω ότι ο κόσμος συνειδητοποιεί τι δύναμη είχε η Μαφία τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Πώς μειώθηκε τόσο δραστικά η επιρροή της;
Τότε, αν γινόσουν μέλος της ομάδας, ξεκινούσες απ’ τα χαμηλά, στρατιώτης και ύστερα ανέβαινες στην ιεραρχία. Αν πήγαινες φυλακή, κρατούσες το στόμα σου κλειστό. Υπήρχαν λεφτά για όλους. Ήταν σαν φατρία. Ήταν σχεδόν αδύνατον να φέρεις έναν ξένο. Υπήρχε κώδικας και ζούσες και πέθαινες σύμφωνα με αυτόν. Έτσι ήταν τα πράγματα. Αλλά τη δεκαετία του ’70 ήρθαν τα ναρκωτικά και όλα άλλαξαν. Η Μαφία έγινε αλαζονική, επιδειξιομανής. Η παλιά φρουρά δεν ήθελε να τραβάει την προσοχή. Αν είχες λεφτά, δεν έβγαινες στη γωνία του δρόμου να μοστράρεις τα χρυσαφικά σου. Πήγαινες σπίτι και φρόντιζες την οικογένειά σου. Άλλος κόσμος σήμερα.
Η Μαφία πέθανε τη δεκαετία του ’70. Όλοι ξεκίνησαν να καρφώνουν ο ένας τον άλλον. Οι καιροί άλλαξαν, ο κόσμος άλλαξε, οι άνθρωποι άλλαξαν. Σήμερα, δεν υπάρχει κώδικας τιμής μεταξύ των παρανόμων. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Έγιναν τόσες δολοφονίες τη δεκαετία του ’70 και του ’80 που οι μαφιόζοι σκοτώθηκαν μεταξύ τους. Χάνεις μέλη και ξαφνικά δεν υπάρχουν καινούργια και η Μαφία εξαφανίζεται.
Πώς κατηγορήθηκες για φόνο στη Δυτική Βιρτζίνια;
Αρνήθηκα να καταθέσω και κατηγόρησαν εμένα. Δεν κατέθετα ενάντια στον Bob Duff και τότε, αν δεν μπορούσαν να πιάσουν τον έναν, έπιαναν τον άλλον. Ο Bob πήγε εκεί να ρυθμίσει την υπόθεση με τον Dick Spry - ρυθμίστηκε με τρεις σφαίρες στο κεφάλι του. Εγώ ήμουν συνέχεια στο αυτοκίνητο. Έκανα πέντε χρόνια μέσα γι’ αυτό. Έπρεπε να δηλώσω ένοχος για ανθρωποκτονία δεύτερου βαθμού, ειδάλλως θα μου έριχναν ισόβια. Βασικά, δεν είχα καμία σχέση. Απλώς προσπαθούσα να ηρεμήσω τη φάση και πήγα με τον Bob. Ο Tocco τον έστειλε εκεί κάτω να τον τακτοποιήσει. Το είδα να συμβαίνει. Ήμουν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Εκ των υστέρων, νιώθεις τυχερός που βγήκες ζωντανός;
Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου που εύχομαι να μην είχε υπάρξει. Ναι, έβγαλα λεφτά. Ναι, έζησα καλή ζωή και ναι, ήμουν σαν μαγεμένος. Γίνεσαι σαν παιδί που δεν ξέρει τίποτε άλλο. Ο χρόνος στη φυλακή με έκανε να σκεφτώ: Θέλω να το κάνω ή δεν θέλω; Σκοτώθηκαν τόσοι, που φοβόμουν. Θα ήσουν ανόητος να μη φοβάσαι. Η φυλακή με έσωσε.
Περισσότερα για το βιβλίο του Hager που κυκλοφόρησε στις 12 Ιουλίου, εδώ.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου