Τα Βαλκάνια και οι βούβαλοι
Η Καθημερινή, 21/7/2018
Αν οι Ρώσοι έχουν τη διάθεση και τη
δύναμη να παρέμβουν στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ, τι θα τους έκανε άραγε
διστακτικούς να παίξουν το παιχνίδι της χειραγώγησης και στην Ελλάδα; Το
FBI, η CIA, η DIA κ.ο.κ. δεν δρουν εδώ, δεν είναι δικές μας.
Αμερικανικές είναι. Κι όμως, όπως δείχνουν οι έρευνες, οι προεδρικές
εκλογές του 2016 είχαν και ρωσικό άρωμα.
Μόνο ο νικητής Ντόναλντ Τραμπ το αμφισβητούσε αυτό, αλλά στο Ελσίνκι, μπροστά στον Βλαντιμίρ Πούτιν... Οταν επέστρεψε στην πατρίδα του και αντιμετώπισε σφοδρότατη επίθεση, ακόμα και από τους δικούς του, αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως άλλα ήθελε να πει, άλλα νόμιζε ότι έλεγε και άλλα είπε τελικά, όπως κατάλαβε βλέποντας το βίντεο της κοινής συνέντευξης Τύπου. Την επομένη, που ξανάδε το βίντεο, ξανάλλαξε άποψη. Ασυναγώνιστη η σταθερότητα του ανδρός. Και κατανοητός ο τρόμος των Αμερικανών για το τι μπορεί να είπε στην κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον Ρώσο πρόεδρο.
Τα Βαλκάνια δεν έπαψαν ποτέ να βρίσκονται στο κέντρο του θηρευτικού ενδιαφέροντος των Μεγάλων. Τα περί ειρήνης, φιλίας, σταθερότητας κ.λπ. είναι για να τα λένε οι επίσημοι εκπρόσωποί τους σε συνεντεύξεις ή στους χαιρετισμούς τους επί εθνικών εορτών. Το πραγματικό παιχνίδι, για τη ζώνη επιρροής στην οποία θέλει ο καθείς να ρυμουλκήσει τη μια ή την άλλη χώρα, είναι ωμό, γίνεται στα κρυφά και προϋποθέτει εκμαυλιστική δαπάνη χρήματος για τη στρατολόγηση φιλόδοξων.
Ιδιαίτερα όσον αφορά την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ, η ομόδοξή τους Ρωσία θα πρέπει να είχε πάντα την αίσθηση ότι παίζει στο γήπεδό της. Την ΠΓΔΜ έσπευσε να την αναγνωρίσει από τους πρώτους ως Μακεδονία, και γενικώς είχε έντονη «πολιτιστική» παρουσία στα εδάφη της. Για δε τη χώρα μας, οι Ρώσοι δεν μπορεί παρά να ξέρουν ότι το βλέμμα της, αιώνας μπαίνει, αιώνας βγαίνει, είναι στραμμένο προς τα βορειοανατολικά του ουρανού, απ’ όπου περιμένει την κάθοδο του αρχαγγελικού ξανθού γένους. Αυτή η σιγουριά ότι δεν κινδυνεύουν από μια κυβέρνηση που τους υποστήριζε διαφοροποιούμενη από τους Ευρωπαίους εταίρους της, συν η τυπική για κάθε υπερδύναμη αλαζονεία, μάλλον τους οδήγησε στην υπερβολική έκθεση. Δεν είναι πάντως πιθανό να ενέπλεξε και κάποιους Αγιορείτες στα σχέδιά της η ρωσική «διπλωματία». Το Άγιον Όρος ο Πούτιν το είχε επισκεφθεί για την ψυχή του και μόνο. Και για να φωτογραφηθεί στον θρόνο των Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Πώς αλλιώς θα του χάριζε εξώφυλλο η «Ελεύθερη Ώρα» και αίνους ο Δημ. Λιακόπουλος;
Μόνο ο νικητής Ντόναλντ Τραμπ το αμφισβητούσε αυτό, αλλά στο Ελσίνκι, μπροστά στον Βλαντιμίρ Πούτιν... Οταν επέστρεψε στην πατρίδα του και αντιμετώπισε σφοδρότατη επίθεση, ακόμα και από τους δικούς του, αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως άλλα ήθελε να πει, άλλα νόμιζε ότι έλεγε και άλλα είπε τελικά, όπως κατάλαβε βλέποντας το βίντεο της κοινής συνέντευξης Τύπου. Την επομένη, που ξανάδε το βίντεο, ξανάλλαξε άποψη. Ασυναγώνιστη η σταθερότητα του ανδρός. Και κατανοητός ο τρόμος των Αμερικανών για το τι μπορεί να είπε στην κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον Ρώσο πρόεδρο.
Τα Βαλκάνια δεν έπαψαν ποτέ να βρίσκονται στο κέντρο του θηρευτικού ενδιαφέροντος των Μεγάλων. Τα περί ειρήνης, φιλίας, σταθερότητας κ.λπ. είναι για να τα λένε οι επίσημοι εκπρόσωποί τους σε συνεντεύξεις ή στους χαιρετισμούς τους επί εθνικών εορτών. Το πραγματικό παιχνίδι, για τη ζώνη επιρροής στην οποία θέλει ο καθείς να ρυμουλκήσει τη μια ή την άλλη χώρα, είναι ωμό, γίνεται στα κρυφά και προϋποθέτει εκμαυλιστική δαπάνη χρήματος για τη στρατολόγηση φιλόδοξων.
Ιδιαίτερα όσον αφορά την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ, η ομόδοξή τους Ρωσία θα πρέπει να είχε πάντα την αίσθηση ότι παίζει στο γήπεδό της. Την ΠΓΔΜ έσπευσε να την αναγνωρίσει από τους πρώτους ως Μακεδονία, και γενικώς είχε έντονη «πολιτιστική» παρουσία στα εδάφη της. Για δε τη χώρα μας, οι Ρώσοι δεν μπορεί παρά να ξέρουν ότι το βλέμμα της, αιώνας μπαίνει, αιώνας βγαίνει, είναι στραμμένο προς τα βορειοανατολικά του ουρανού, απ’ όπου περιμένει την κάθοδο του αρχαγγελικού ξανθού γένους. Αυτή η σιγουριά ότι δεν κινδυνεύουν από μια κυβέρνηση που τους υποστήριζε διαφοροποιούμενη από τους Ευρωπαίους εταίρους της, συν η τυπική για κάθε υπερδύναμη αλαζονεία, μάλλον τους οδήγησε στην υπερβολική έκθεση. Δεν είναι πάντως πιθανό να ενέπλεξε και κάποιους Αγιορείτες στα σχέδιά της η ρωσική «διπλωματία». Το Άγιον Όρος ο Πούτιν το είχε επισκεφθεί για την ψυχή του και μόνο. Και για να φωτογραφηθεί στον θρόνο των Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Πώς αλλιώς θα του χάριζε εξώφυλλο η «Ελεύθερη Ώρα» και αίνους ο Δημ. Λιακόπουλος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου