Κυριακή, Ιουλίου 29, 2018

https://im2.7job.gr/sites/default/files/imagecache/1200x675/article/2018/30/268671-kentriki.jpg

Η φωτιά στην Ελλάδα «έκαψε» και τις καρδιές των Τούρκων. Όχι όμως όλων…


Η πυρκαγιά που προκάλεσε μεγάλη καταστροφή και τον θάνατο τουλάχιστον 82 ανθρώπων, αποτελεί κύριο θέμα στα ΜΜΕ και στην κοινή γνώμη στην Τουρκία από την περασμένη Δευτέρα. Η μεγάλη πλειονότητα των Τούρκων είναι αλληλέγγυοι με τις οικογένειες των θυμάτων και με την πληγωμένη Ελλάδα. Πολλοί θεσμοί και οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένων της Προεδρίας της Δημοκρατίας, ποδοσφαιρικών ομάδων και ΜΚΟ έστειλαν συλλυπητήρια μηνύματα και εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους.
Όμως, μια μειονότητα, αν όχι μικροσκοπική ομάδα (μπορεί και μικροβιακή!), έδειξε με τα μηνύματά της στα κοινωνικά δίκτυα ότι η ανθρωπιά πέθανε. Η ανθρώπινη συνείδηση δολοφονήθηκε. Αυτοί δήλωσαν ευτυχισμένοι από το θέαμα των ανθρώπων που πεθαίναν και των δασών που καίγονταν. Είναι δύσκολο να αναπαραχθούν οι φράσεις τους εδώ, όμως το Twitter, το Facebook και το Instagram μάλλον θα είχαν κοκκινίσει από την ντροπή. Αναθρεμμένοι με τεράστιο μίσος για τους Έλληνες, ή απλά μίσος για την ζωή και κάθε τι ζωντανό - των δέντρων συμπεριλαμβανομένων, όσοι έγραφαν τα μηνύματα αυτά σκέφτηκαν κάθε τρόπο για να προσβάλλουν τους γείτονές τους: Η Μεγάλη Καταστροφή της Σμύρνης το 1922, ο Οτσαλάν που έγινε δεκτός το 1999 από τους Έλληνες αξιωματούχους, οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί που έχουν καταφύγει στην Ελλάδα…
Μια δημοφιλής εφημερίδα του Ερντογάν τόλμησε μάλιστα να κάνει και λογοπαίγνιο για την φωτιά. Αλλά στα κοινωνικά δίκτυα είναι όπου χύθηκε το πολύ δηλητήριο. Ευτυχώς, η θλιμμένη πλειονότητα, που διαφυλάσσει ακόμη τα ανθρώπινα αντανακλαστικά της, απάντησε σε αυτούς τους άσπλαχνους. «Μην ξεχνάτε ότι οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που ήρθαν σε βοήθειά μας μετά τον σεισμό του 1999», «Σιχαίνεστε τους γείτονές σας, κάτι που πάει να πει ότι μάλλον σιχαίνεστε και τους εαυτούς σας! Φτωχοί!». Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε όσους έχουν χάσει κάθε συνείδηση και στους κανονικούς ανθρώπους είναι ότι οι πρώτοι δεν σταματούν να προσβάλουν, ενώ οι δεύτεροι κάνουν ευγενικό διάλογο στην προσπάθειά τους να αποκαλύψουν και να μεταπείσουν τους υποκριτές.
Κάποιοι ειδικοί, ψυχίατροι-κοινωνιολόγοι, καταβάλλουν προσπάθειες για να εξηγήσουν την συμπεριφορά αυτής της συμμορίας των τρελών: «Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός πλέον έχουν γίνει κυβερνητική ιδεολογία, οπότε κατά συνέπεια και επικρατούσα αντίληψη. Απεχθάνονται σφόδρα όποιον δεν είναι ντόπιος και δικός τους. Πάσχουν ισχυρής και σαφώς καθορισμένης ταυτότητας. Σαν ρεβανιστές, προσπαθούν να διακριθούν για την εχθρότητά τους απέναντι στον άλλο - απέναντι σε κάθε άλλον. Βρίσκουν καταφύγιο στο παρελθόν. Για αυτό μιλούν για το Βυζάντιο».
Πρόκειται, λοιπόν, για ένα κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα παρά για μια μεμονωμένη διαστροφή. «Δεν είναι τυχαίο ότι οι βιασμοί, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις εναντίον γυναικών, ζώων και άλλων ανυπεράσπιστων, σπάνε κάθε ρεκόρ από τότε που ο Ερντογάν ήρθε στην εξουσία», παρατηρεί μια φεμινίστρια. «Η επιθετικότητα τείνει να γίνει αποδεκτή κοινωνική νόρμα. Μπορεί να έχουν τώρα την εξουσία, όμως δεν έχουν καμία ικανότητα να διοικήσουν ή να πείσουν την πλειοψηφία της κοινωνίας. Η θρησκεία, ο εθνικισμός, η βία και ο τρόμος είναι τα μόνα τους όπλα. Κανείς, φυσικά, δεν τους σέβεται. Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι τώρα, εξαιτίας των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που είναι πρόσφυγες στην Ελλάδα, η αστυνομία ή η δικαιοσύνη στην Άγκυρα δεν θα τους αγγίξει», δήλωσε ένας αναλυτής.
Σε αυτά, πρέπει ίσως να προσθέσουμε και τις συνέπειες της δημοσιονομικής κρίσης που πλησιάζει. Όταν το Κράτος Δικαίου έχει χρεοκοπήσει, όλα μπορούν να συμβούν σε κοινωνικό και/ή ατομικό επίπεδο. Ο Ερντογάν, εξάλλου, είχε δηλώσει την Τετάρτη πριν πάρει το αεροπλάνο για την Αφρική ότι «πλέον όλα μπορούν να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή». Είναι η καλύτερη διατύπωση του ισχύοντος νέου προεδρικού συστήματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μετρό Θεσσαλονίκης: Ο Άρης Δημοκίδης παρουσιάζει (όχι με αμεροληψία) το χρονικό του πολύπαθου έργου

  Ο Άρης Δημοκίδης εκθέτει το χρονικό του πολύπαθου έργου του Μετρό Θεσσαλονίκης, αλλά αποτυγχάνει να δώσει μια σφαιρική εικόνα των λόγων π...