Ποιος φταίει; (μαρτυρία και αυτοκριτική ενός αρχιτέκτονα)

efsyn.gr

 30.07.2018

Συντάκτης: 

Ανδρέας Δάνος **

 

 

Η καταστροφή έφερε στη μνήμη μου ένα θλιβερό επεισόδιο από το επαγγελματικό παρελθόν μου: φίλος και συνάδελφος, πολιτικός μηχανικός, με σύστησε ως καλό αρχιτέκτονα σε κάποιον που ήθελε να χτίσει. Δώσαμε ένα ραντεβού, με πήρε με το αμάξι του και με πήγε στην καρδιά ενός δάσους.
- Πού είναι το οικόπεδο; τον ρώτησα.
- Εδώ είναι, μου απάντησε.
Εμβρόντητος, του είπα μόνο:
- Εδώ θα χτίσετε;
- Εδώ.
Φυσικά η δουλειά «χάλασε», αλλά είμαι βέβαιος ότι δεν θα κουράστηκε να βρει άλλον μηχανικό, αρχιτέκτονα ή πολιτικό μηχανικό να την αναλάβει.
Μέχρι σήμερα έχω τύψεις που άφησα το θέμα να τελειώσει εκεί. Δεν έκανα τίποτα, δεν μίλησα: δεν έθεσα το θέμα στους συλλόγους αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων ή και στην πολιτική εξουσία ή στα ΜΜΕ όπως κάνω τώρα, με τεράστια καθυστέρηση ομολογώ. Αίτημα; Να εφαρμοστεί τουλάχιστον ο νόμος του '75, ο οποίος είχε καταργήσει τον δασοκτόνο νόμο της χούντας που επέτρεπε την ανοικοδόμηση των δασών! Κι αυτό γιατί ο νόμος της μεταπολίτευσης είχε μείνει ανενεργός, αφού τα... σαΐνια είχαν βρει τρόπους να τον καταστρατηγούν.
Με πρώτη και σημαντικότερη καταστρατήγηση/έγκλημα την «ένταξη (δασών!) στο σχέδιο». Υπάρχει καμιά κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση (άσε τη χούντα) αθώα ως προς αυτό το έγκλημα; Δεν νομίζω. Και μένει το ερώτημα: Πού αλλού στον κόσμο επιτρέπουν την καταστροφή αυτού του ανεκτίμητου κοινού πλούτου; Πού αλλού αγνοείται η κοινή ιδιοκτησία ως... αδέσποτη με τα σαΐνια να σπεύδουν να επωφεληθούν;*
Και να λοιπόν πόσο ακριβό είναι το τίμημα...
Αυτήν την ανείπωτη βαρβαρότητα όλοι την ανεχθήκαμε, πολίτες, πολιτικοί και διοικήσεις, οι πρώην και οι επόμενες κυβερνήσεις, κι αν θέλουμε να σοβαρευτούμε, ας καθίσουν επιτέλους σ' ένα στρογγυλό τραπέζι τα κόμματα όχι να «δεσμευτούν» (μια λέξη που έχει καταντήσει κούφια από την κακομεταχείριση), αλλά να δώσουν όρκο φρικτό, όπως έκαναν οι πρόγονοί μας το '21: Ποτέ ξανά!
Είμαστε λοιπόν όλοι συνυπεύθυνοι -όχι βέβαια στον ίδιο βαθμό-, αλλά όλοι, και το να φορτώνουμε στη σημερινή κυβέρνηση, δίκην αποδιοπομπαίου τράγου, ένα έγκλημα διαρκείας δείχνει ότι ούτε τώρα μπορούμε να σοβαρευτούμε!
----------
*Δεν θα βαρεθώ ποτέ να θυμίζω τη φράση του μεγάλου Μακρυγιάννη: «Αν δεν αφήσουμε το εγώ για το εμείς, χωριό δεν κάνουμε!»
** αρχιτέκτονας