Νεάζοντες, μεγαλόστομοι βουλευτές
Μεσούντος του Ιουλίου, που όλα φλογίζονται και συνάμα
αδρανούν, ο βουλευτής του Ποταμιού Ψαριανός, του οποίου ο κύκλος με την
Αριστερά έχει προ πολλού κλείσει [έτσι αρέσκεται να στιχοπλοκεί],
επιτίθεται στον αρχηγό του κόμματός του διότι αυτός δεν θέλει να
υποστηρίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μάλιστα. Σαφής η μεταστροφή και η
συνακόλουθη τακτική, τάχα μου στρατηγική και λοιπές συναφείς ανόητες
αοριστολογίες (καραδεξιάς κοπής εντούτοις και ας νομίζει ο ίδιος ότι
έχει ανακαλύψει τη μαγεία του φιλελευθερισμού [ευρωπαϊσμού,
αμερικανισμού...] που τόσα χρόνια τού έκρυβαν οι απεχθείς πια αριστερές
του ιδέες).
Είναι να γελάς με το επίπεδο πολλών βουλευτών που έχουν θρονιαστεί στης Βουλής τα έδρανα. Αυτό, όμως, το να γελάς, είναι ανήθικο γιατί ακριβώς είναι σοβαρό και κανονικά θα έπρεπε να οδυρόμαστε για τις κακές επιλογές μας στις τελευταίες ψηφοφορίες. Εύπιστος λαός βεβαίως, ημιεγγράμματος και αφελής [όχι σύμπας ο λαός], έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης μεγάλο. Ο καπιταλισμός τού άνοιξε τα μάτια του Ψαριανού, μάτια ερμητικά κλειστά στα χρόνια της νεότητάς του -τι κρίμα που ζούσε σ’ ένα ψεύδος τα κρίσιμα νεανικά χρόνια.
Τι να το κάνει το φως το αληθινό τώρα στ’ απότρυγα; Καθώς φαίνεται όμως δεν πτοείται από τον υστεροχρονισμό -έτσι κι αλλιώς ηβάσκει οικτρά, συνειδητά. Αυτό κάνουν οι πλείστοι μεσήλικοι, που δεν εννοούν να αφήσουν τις ρυτίδες τους να φαίνονται ώστε να παραδώσουν τη σκυτάλη στις επόμενες γενιές. Είναι μέγα πρόβλημα για το ανθρώπινο είδος, τις τελευταίες αποκλειστικά δεκαετίες, να επιθυμούν οι πλείστοι την παράταση της νεότητας -πολλοί τραγέλαφοι εμφανίζονται στην καθημερινότητα [και τραγικές καταστάσεις μέσα σε επιρρεπείς προς τούτο οικογένειες].
Βέβαια το σώμα τους τούς προδίδει αλλά και η άρθρωσή τους, το μίγμα δε «ώριμων» και νεανικών λέξεων, ενισχυμένο μάλιστα με μια περίεργη αργκό [της νύχτας ή της ίδιας των της κεφαλής] κατασκευάζει έναν γλωσσικό κλαυσίγελω που ρυπαίνει ηχητικά, εξευτελίζει τη ροή των ηλικιών, το μέτρον τους.
Οπωσδήποτε, κατόπιν τούτων εκτρέπονται· στωμύλοι και μάλιστα υβρεόστομοι, αφού θεωρούνται μεγαλόφρονες. Πού έχουμε καταντήσει, δεν περιγράφεται. Είναι γεγονός ότι πολλοί βουλευτές αυτού του είδους δεν περίμεναν ποτέ στη ζωή τους να στρογγυλοκαθίσουν σε βουλευτικά έδρανα και όταν συνειδητοποίησαν πόσο εύκολο ήταν το γύρισαν στο αντάρτικο της καλοπέρασης -κορόιδα δεν ήσαν και δεν σκοπεύουν να πάψουν να μην είναι.
Μερικοί αυτής της κοπής είναι και στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Τουλάχιστον αυτοί ξέρουν ότι δεν μπορούν να είναι αλαζόνες στη συμπεριφορά τους, παρότι δεν το αποφεύγουν· είναι όμως πιο υποφερτοί, λιγότερο άξεστοι, κοκκινίζουν και από ντροπή καμιά φορά. Ο Ψαριανός τούς βλέπει και προφανώς γελάει με τη σεμνή παρουσία τους. Αυτός αρχίζει να ρητορεύει και νομίζει ότι είναι ο άρχοντας της «μαγκιάς» και της ίδιας της χώρας. Και τι να του πει και ο αρχηγός του;
Παιδί κι αυτός των μίντια, άμαχος πολιτικά, σκέφτεται περίπου το ίδιο με τον «επαναστάτη» βουλευτή του. Ταρακούνησε, δεν λέω, το πολιτικό σύστημα αλλά ήταν γέννημά του, οπότε δώρον άδωρον. Βολεύτηκαν όμως πολλοί τυχάρπαστοι, καθηγητές και άλλοι. Τα έχει αυτά το υπάρχον πολιτικό σύστημα -και οι «μάγκες» της πολιτικής το γνωρίζουν καλά. Παίζουν, αλλά και πλουτίζουν σε βάρος πολλών πεινώντων και διψώντων.
Είναι να γελάς με το επίπεδο πολλών βουλευτών που έχουν θρονιαστεί στης Βουλής τα έδρανα. Αυτό, όμως, το να γελάς, είναι ανήθικο γιατί ακριβώς είναι σοβαρό και κανονικά θα έπρεπε να οδυρόμαστε για τις κακές επιλογές μας στις τελευταίες ψηφοφορίες. Εύπιστος λαός βεβαίως, ημιεγγράμματος και αφελής [όχι σύμπας ο λαός], έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης μεγάλο. Ο καπιταλισμός τού άνοιξε τα μάτια του Ψαριανού, μάτια ερμητικά κλειστά στα χρόνια της νεότητάς του -τι κρίμα που ζούσε σ’ ένα ψεύδος τα κρίσιμα νεανικά χρόνια.
Τι να το κάνει το φως το αληθινό τώρα στ’ απότρυγα; Καθώς φαίνεται όμως δεν πτοείται από τον υστεροχρονισμό -έτσι κι αλλιώς ηβάσκει οικτρά, συνειδητά. Αυτό κάνουν οι πλείστοι μεσήλικοι, που δεν εννοούν να αφήσουν τις ρυτίδες τους να φαίνονται ώστε να παραδώσουν τη σκυτάλη στις επόμενες γενιές. Είναι μέγα πρόβλημα για το ανθρώπινο είδος, τις τελευταίες αποκλειστικά δεκαετίες, να επιθυμούν οι πλείστοι την παράταση της νεότητας -πολλοί τραγέλαφοι εμφανίζονται στην καθημερινότητα [και τραγικές καταστάσεις μέσα σε επιρρεπείς προς τούτο οικογένειες].
Βέβαια το σώμα τους τούς προδίδει αλλά και η άρθρωσή τους, το μίγμα δε «ώριμων» και νεανικών λέξεων, ενισχυμένο μάλιστα με μια περίεργη αργκό [της νύχτας ή της ίδιας των της κεφαλής] κατασκευάζει έναν γλωσσικό κλαυσίγελω που ρυπαίνει ηχητικά, εξευτελίζει τη ροή των ηλικιών, το μέτρον τους.
Οπωσδήποτε, κατόπιν τούτων εκτρέπονται· στωμύλοι και μάλιστα υβρεόστομοι, αφού θεωρούνται μεγαλόφρονες. Πού έχουμε καταντήσει, δεν περιγράφεται. Είναι γεγονός ότι πολλοί βουλευτές αυτού του είδους δεν περίμεναν ποτέ στη ζωή τους να στρογγυλοκαθίσουν σε βουλευτικά έδρανα και όταν συνειδητοποίησαν πόσο εύκολο ήταν το γύρισαν στο αντάρτικο της καλοπέρασης -κορόιδα δεν ήσαν και δεν σκοπεύουν να πάψουν να μην είναι.
Μερικοί αυτής της κοπής είναι και στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Τουλάχιστον αυτοί ξέρουν ότι δεν μπορούν να είναι αλαζόνες στη συμπεριφορά τους, παρότι δεν το αποφεύγουν· είναι όμως πιο υποφερτοί, λιγότερο άξεστοι, κοκκινίζουν και από ντροπή καμιά φορά. Ο Ψαριανός τούς βλέπει και προφανώς γελάει με τη σεμνή παρουσία τους. Αυτός αρχίζει να ρητορεύει και νομίζει ότι είναι ο άρχοντας της «μαγκιάς» και της ίδιας της χώρας. Και τι να του πει και ο αρχηγός του;
Παιδί κι αυτός των μίντια, άμαχος πολιτικά, σκέφτεται περίπου το ίδιο με τον «επαναστάτη» βουλευτή του. Ταρακούνησε, δεν λέω, το πολιτικό σύστημα αλλά ήταν γέννημά του, οπότε δώρον άδωρον. Βολεύτηκαν όμως πολλοί τυχάρπαστοι, καθηγητές και άλλοι. Τα έχει αυτά το υπάρχον πολιτικό σύστημα -και οι «μάγκες» της πολιτικής το γνωρίζουν καλά. Παίζουν, αλλά και πλουτίζουν σε βάρος πολλών πεινώντων και διψώντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου